3. ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΝ της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

Πείτε μου ποιοι μας έσπρωξαν στην οικονομική καταστροφή και θα σας πω σε ποιων τα χέρια βρίσκεται ο Ελληνικός Χρυσός...! Οι παλιοί θυμούνται και καλόν είναι να γνωρίζουν και οι νεότεροι ότι προς το τέλος του 2003 οργίαζαν οι φήμες ότι η Κυβέρνηση Σημίτη με την σύμφωνη γνώμη του τότε Έλληνα Κεντρικού Τραπεζίτη κ. Ν. Γκαρκάνα, είχε μεταφέρει εκτός Ελλάδος ένα αρκετά μεγάλο φορτίο χρυσού! Παρά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε ουδείς μπήκε στον κόπο ν΄απαντήσει στην κοινή γνώμη, ακόμα κι όταν την Κυβέρνηση την ανέλαβε ο Κώστας Καραμανλής.

66. ΜΕ 3.700 € ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ, ΟΡΕ "σύντροφοι";

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Με τον Αδωνι στο παρελθόν έχουμε φάει τα μουστάκια μας στο antinews. Του είχα κάνει σκληρή κριτική, μπήκε, απάντησε και είχαμε έναν δημόσιο, σκληρό αλλά ευθύ διάλογο. Τον είχα μεμφθεί για θέσεις δικές του και την πολιτεία του ΛΑΟΣ, για έλλειψη μέτρου και για το στιλ με το οποίο πούλαγε τα βιβλία του. 

Βέβαια, όταν το ξανασκέφτηκα, βιβλία πουλάει ο άνθρωπος, όχι πρέζα ή ψευτοαριστεροσύνη. Τον Θουκυδίδη, τον Ηρόδοτο, τον Αρριανό, τον Ομηρο στις εκδόσεις του τους έχω και τους ξαναδιαβάζω κάθε χρόνο. Τον ξέρω πάνω από 20 χρόνια, όταν πιτσιρικάς κι ορφανός αγωνιζόταν να συντηρήσει εαυτόν και τ’ αδέρφια του, κρατώντας την οικογενειακή εκδοτική επιχείρηση όρθια με νύχια και με δόντια. Αρα, πρώτον, έχει ένσημα. Πολλά κι αληθινά. Ξέρει τι εστί βερίκοκο. Επίσης μια φίλη, αριστερή και ιδιαίτερα αυστηρή ως ακαδημαϊκή δασκάλα, ήταν καθηγήτριά του στη Φιλοσοφική. Μου είπε λοιπόν πέρυσι: «Ξέρεις, δεν συμφωνώ μαζί του αλλά είναι ο μόνος που του είχα βάλει άριστα, γιατί απλούστατα ήταν ο καλύτερος φοιτητής μου». Δεν το πέρασα στο ντούκου.

Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ... του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Ο πίνακας του Μπρέγκελ, ‘Θρίαμβος του Θανάτου’.
Der Triumph des Todes. Ein Gemälde des
flämischen Malers Pieter Brughel des Älteren

Μυστήριο ο θάνατος, κι είναι ίσως η μυστηριακή του αυτή φύση, ή και το αξιακό νόημα που δίνει στην ζωή η συνάντηση με τα όριά της, που έδωσε παραδοσιακά μια ποιητική χροιά στην σκέψη του θανάτου. Σε πολλές κουλτούρες δόξα περιβάλλει τον θάνατο, είτε γλυκαίνοντάς τον, είτε δίνοντάς του μυθικές, ή μυθιστορηματικές διαστάσεις, τυλιγμένο στην αχλύ του μαρτυρίου, του εγκλήματος, της εκδίκησης, της ηθελημένης φυγής ή αυτοκτονίας, του πολέμου, της ‘κλοπής μιας ώρας δόξας’, ‘όπως στον Όμηρο, ώστε να νικηθεί με την μνήμη και την υστεροφημία το «ένδοξο» τέλος, "και εσσομένοισι πυθέσθαι'.

65. ΤΟ ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ ΤΩΝ Α.Ε.Ι... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος μ. Κρανιδιώτης:

Ακούω από παθόντες υπαλλήλους των πανεπιστημίων ότι έχουν γίνει τέρατα. Ειλικρινείς διοικητικοί υπάλληλοι, που απογράφηκαν κι έβαλαν τα πραγματικά προσόντα τους και την αληθινή προϋπηρεσία τους, βλέπουν ν’ ανοίγει από κάτω τους το πηγάδι της ανεργίας, διότι άλλοι συνάδελφοί τους δήλωσαν ό,τι τους κάπνισε. Π.χ. σοβαροί άνθρωποι μου λένε ότι αρκετοί έχουν δηλώσει στην απογραφή ότι μπήκαν στο Καποδιστριακό μέσω ΑΣΕΠ, ενώ είναι γνωστό ότι σε όλο το εν Αθήνησι πανεπιστήμιο έχουν μπει με ΑΣΕΠ όλοι κι όλοι 19! Ή δήλωσαν ότι έχουν αξιολογηθεί, τη στιγμή που μόνο ελάχιστοι αξιολογήθηκαν με τις νόμιμες διαδικασίες.

Ξέρω περίπτωση καρκινοπαθούς υπαλλήλου, με σοβαρά προσόντα και προϋπηρεσία, που είδε με έκπληξη να υποσκελίζεται από συναδέλφους της που δήλωσαν τέτοιες μούφες στην απογραφή, κι έτσι αυτοί τη σκαπουλάρουν ενώ η ίδια, διά της διαθεσιμότητας, πάει ολόισια κι απάνθρωπα για απόλυση και άλμα από το μπαλκόνι!

3. ΑΡΧΗ Τ΄ ΟΝΟΜΑΖΩ κι ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ... της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

Να χάνεσαι στα όνειρα και ν΄αργεί να ξημερώσει..... Να ζεις μοναδικά με τον ένα μόνο, εκείνον που η μοίρα όρισε άλλο σου μισό και δεν θα πάψεις ν΄αναζητάς όσα χρόνια κι αν περάσουν...!

Κι η νύχτα... Η νύχτα σύμμαχος και τα αστέρια αισθήματα να σε πονούν και να σου θυμίζουν ότι κάπου εκεί μακριά είναι εκείνο που προσμένεις...!

Σηκώνω τα μάτια και ψάχνω ανάμεσά τους  το πιο δυνατό μου αίσθημα δώρο για σένα να φέρω στη γη...! Κι εκεί που το ύψος την ανάσα μου κόβει να ξυπνώ ζαλισμένη, χαμένη σ΄ένα κόσμο που καιρό τώρα έπαψα ν΄αναγνωρίζω για δικό μου...!

Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε πριν μπουρδολογήσετε γι άλλη μια φορά κύριε Κρανιδιώτη;

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Ομολογώ οτι βρίσκομαι σε καπως περίεργη θέση, μιας και σπεύδω να σχολιάσω δυσμενώς (αλλά με την καθωσπρέπει ενδυμασία μου) ένα απ τα εκατοντάδες άρθρα του συμπαθούς - κατα τα άλλα - γιαλαντζή συμβούλου του, επίσης γιαλαντζή Πρωθυπουργού της αποικίας "Ελλάς" Αντωνίου Σαμαρά του Μεγαλοπρεπούς. Το άρθρο για το οποίο και γίνεται λόγος, βρίσκεται εδω.  Και βρίσκομαι σε αυτη τη θέση, διότι είμαι αν μη τι άλλο, συνεργάτης του παρόντος ιστοτόπου. Εν πάσει περιπτώσει όμως, μιας και έχουμε ακόμη...δημοκρατία στην αποικία, θαρρώ πως έχω ακόμη το δικαίωμα να εκφράζω απόψεις που δεν είναι ταυτόσημες με άρθρα ατόμων που φιλοξενούνται εδώ.

64. ΕΥΘΥΤΗΤΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Η επικοινωνιακή μέθοδος είναι παλιά και δοκιμασμένη. Οταν είναι να λάβεις μέτρα, αφήνεις να διαρρέουν πολύ χειρότερα από αυτά που τελικά θα πάρεις, αρχίζουν διάφοροι ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» να συζητούν τερατολογίες, ώστε τα τελικά μέτρα, πολύ ηπιότερα, να φαίνονται μια χαρά. Ενίοτε φαίνεται ότι η ελάφρυνση οφείλεται στον ηγέτη, που έρχεται σαν το Ιππικό στα γουέστερν και παίρνει το πράγμα πάνω του.

Η διαδικασία αυτή, μια επικοινωνιακή κουτοπονηριά, είναι ανθρωποδιωκτική, κι ας την έχουν ακολουθήσει κατά καιρούς όλες οι κυβερνήσεις από καταβολής ελληνικού κράτους. Στις ατελείωτες εβδομάδες που η αντιπολίτευση σπεκουλάρει και καταστροφολογεί ή οι ημέτεροι υπερασπίζονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα της πολιτικής τους πελατείας, τσακίζεται το ηθικό των ανθρώπων, εξοργίζονται κι αποξενώνονται ψυχικά από την παράταξη κι οι δικοί μας οπαδοί.

Οι πολίτες έχουν καεί στον χυλό κατ’ επανάληψη. Πολλοί στην οικογένειά τους ή στο άμεσο φιλικό περιβάλλον τους έχουν βιώσει την ανεργία, κάποια επιχείρηση κατεστραμμένη, ξενοίκιαστα μαγαζιά, παιδιά που παίρνουν των ομματιών τους για την Εσπερία. Κι όλοι έχουν φάει απανωτές πολιτικές απογοητεύσεις με διαψεύσεις προσδοκιών. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να διακρίνουν τα ενσυνείδητα πολιτικά ψεύδη από αυτά που αντικειμενικά δεν μπορούν να γίνουν, γιατί οι δοσμένες συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά. Το «η πολιτική είναι δυναμικό κι όχι στατικό πράγμα» δεν τους λέει τίποτα. «Αλλα είπατε κι άλλα κάνετε» σου λέει ο απλός άνθρωπος.

Κλασικό παράδειγμα είναι η ατελείωτη και ψυχοβγαλτική συζήτηση για τον φόρο των ακινήτων. Παρότι στο τέλος σίγουρα θα επικρατήσουν η λογική κι η μετριοπάθεια, θα κουραστούμε πολύ να πεισθούν οι Ελληνες ότι ούτε δήμευση θα γίνει ούτε θα έχουν ισόβιο συνέταιρο το κράτος στο πατρικό τους, στο σπίτι που έφτιαξαν για τα παιδιά τους και στα δύο χωράφια που σχεδόν όλοι κάπου έχουν.

Τους έχουμε κρεμάσει την ψυχή στο τσιγκέλι κι άιντε να την ξεκρεμάσεις. Ακόμη κι αν στο τέλος ξεφυσήξουν με ανακούφιση, με την κατάληξη σε έναν λογικό κι αναλογικό φόρο μόνο σε ακίνητα που αποδίδουν κάτι, η πολιτική ζημιά στο ηθικό των πολιτών έχει γίνει. Με μια φράση, θα τους έχουμε ξεσκίσει, για να μην το πω αλλιώς, και πειραιώτικα, την ψυχολογία, που ως γνωστόν είναι το 70% της αγοράς και καθορίζει και την ψήφο!

Οσο δύσκολο κι αν ακούγεται, εγώ το θεωρώ απλό, πρέπει να γίνουμε λίγο…Αγγλοσάξωνες. Δεν είναι, νομίζω τόσο τρομερά δυσχερές οι σε κάθε θέμα αρμόδιοι να επεξεργάζονται μια τελική και λογική λύση, με βάση έναν συγκεκριμένο στόχο που καθορίζει η κορυφή της ηγεσίας, να βγάζουν τον σκασμό χωρίς διαρροές και παραφιλολογία, χωρίς τρομοκρατικές υπερβολές. Κι ύστερα να ανακοινώνεται μια τελική πρόταση χωρίς ουρές, μπλόφες κι αμφισημίες, που μόνο επιμέρους διορθώσεις να επιδέχεται, και στο τέλος να είναι αυτό και τίποτε άλλο. Μια σοβαρή, ανθρώπινη, μετριοπαθής λύση-δέσμη μέτρων. Αυτό που λες, αυτό να γίνεται. Χωρίς να βγάζουμε την ψυχή των ανθρώπων, χωρίς να τους κουρελιάζουμε το ηθικό επί εβδομάδες ατέρμονης κι άμετρης κινδυνολογίας.

Εμείς, αδέρφια, στα μέρη μου το λέμε μπέσα. Πολιτική με μπέσα λοιπόν, χωρίς επικοινωνιακά τερτίπια. Με κοφτερή ευθύτητα. Θα γίνει μια, δυο, τρεις απανωτές φορές κι ο κόσμος θα ξανανιώσει ασφάλεια κι εμπιστοσύνη. Οχι «άλλη μας δείξανε κι άλλη μας δείξανε», ούτε να χρειάζονται μήνες ψυχολογικού πολέμου για να καταλήξουμε στα αυτονόητα, αφού θα έχουν δυναμιτιστεί η κοινωνική γαλήνη αλλά και η εσωτερική ηρεμία των πολιτών, που κάθε τόσο, όχι άδικα, περιμένουν να τους έρθει ο ουρανός σφοντύλι.

Παρά την γκρίνια πολλών και τους ονειδισμούς, θεωρώ ότι ο μέσος Ελληνας κι η μέση Ελληνίδα δεν είναι χαλασμένοι. Θα εκτιμήσουν την ειλικρίνεια, τη συνέπεια κι επιτέλους την ελάχιστη έστω ανταποδοτικότητα στις θυσίες τους. Θα μετρήσει πολύ να βλέπουν μια συνέπεια λόγων και έργων χωρίς «ψυχολογικές επιχειρήσεις» χειραγώγησης ή εξωραϊσμού πραγμάτων, που δεν επιδέχονται ψιμύθια. Να ξέρει πού πατάει θέλει ο μέσος άνθρωπος και πώς δεν θα του κάνει το κράτος το ένα χουνέρι μετά το άλλο.

Κυρίως, όμως, θα υπογραμμίσω το εξής: η καθοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ πότε ξεκίνησε; Με το λεγόμενο χαράτσι.

Το σπίτι του Ελληνα και το χωράφι του είναι το άδυτο των αδύτων. Θυσιάζει όλη του τη ζωή για να φτιάξει ένα ασφαλές καταφύγιο για τα παιδιά του, κι ας είναι 80 τετραγωνικά. Νιώθει περήφανος όταν το καταφέρνει, γι’ αυτό το φροντίζει, το στολίζει. Γι’ αυτό κιόλας, σε ακραίες καταστάσεις, σκοτώνει ή σκοτώνεται για μισό μέτρο γης. Το πονάει. Πόντο πόντο. Γι’ αυτό έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης σε όλη την Ευρώπη. 

Αυτό πρέπει να το σεβαστούμε και να μην παίζει κανείς, ούτε φορολογικά ούτε ψυχολογικά, με τον σύνδεσμο του Ελληνα με τη γη του, με το σπίτι του. Θα 'ναι καλό για την ψυχολογία της αγοράς, θα 'ναι καλό για την πατρίδα και τους ανθρώπους της, κι άρα και για την παράταξη, που ακόμη κρατάει τα πρωτεία στην πρόθεση ψήφου των ανθρώπων και μπορεί και να την αυξήσει…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

63. Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΙ ΟΙ ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ.... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη.

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Γνωστό και παλιό το πρόβλημα. Ο αποϊδελογικοποιημένος πολιτικαντισμός, οι προσωπικές ατζέντες και η χαζοφλώρικη «πολιτική» με διαρροές, υπονοούμενα και πισώπλατες μαχαιριές. Χωρίς ίχνος συντροφικότητας, συναγωνιστικού πνεύματος. Συνήθως σε αγαστή συνεργασία με δημοσιογραφούντες μισθοφόρους επιχειρηματιών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το πόση συκοφαντία παρεπιδημεί στους πολιτικούς διαδρόμους.

Στον καιρό των παχέων αγελάδων του ράλλυ του Χρηματιστηρίου, των διακοποδανείων και γαμοδανείων, που ταΐζαμε με τα δανεικά που πληρώνουμε τώρα, είχε και λίγο πλάκα ή απλά δεν δίναμε και πολύ σημασία. Το σκηνικό ήταν λίγο ή πολύ έτσι διακομματικώς. Δεν έκανε εντύπωση. Πάνω σε μια κρίσιμη στιγμή, πεταγόταν κάποιος ή κάποια, να πετάξει μια σπουδαιοφανή μπαλαφάρα, υπονομεύοντας με βρώμικο μάτι την ίδια του την παράταξη. Συνήθως οι ηττημένοι των εσωκομματικών κι οι μικρές μειοψηφίες, που παρεπιδημούν στα περισσότερα κόμματα, όταν υπάρχει μια δύσκολη στιγμή, τραβάνε μια διαφοροποίηση για τη διαφοροποίηση.

62. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Η αγορά δεν αυτορυθμίζεται. Οι άνθρωποι δεν καθυποτάσσουν από μόνοι τους την απληστία τους. Και δεν αρκεί η παιδεία για την αρετή. Μια χαρά καθάρματα και κοινωνικές ύαινες γίνονται κι οι κοστουμάτοι και τα βαριά μεταπτυχιακά. Μπορούν να κρατάνε το πιρούνι με το αριστερό και να κατασπαράσσουν τους από κάτω με το δεξί, όταν τους παίρνει. Χρειάζεται κι ο φόβος του νόμου, της συντεταγμένης δημοκρατικής Πολιτείας, που έχει εθνικό χρέος και καθήκον να διαφυλάσσει τους αδύναμους από τους άρπαγες. Διότι, το λέω για δέκατη φορά, ο αληθινός πλούτος μας είναι οι άνθρωποί μας. Μπορεί η αυριανή μας πολιτική, επιστημονική, πνευματική, στρατιωτική ηγεσία να μεγαλώνει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Περιστέρι, στην Τούμπα ή σ’ ένα αγροτόπιστο στη Ρούμελη. 

4. ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ της Δήμητρας Λιάνη Παπανδρέου

Γράφει η Δήμητρα Λιάνη Πάπανδρέου:“

Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία” ...! 40 χρόνια μετά και η φωνή των εκφωνητών του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου δονεί ακόμα στ΄ αφτιά μας, βαθιά χαραγμένη στο νου. Σε μνήμες παλιές...

Η δημοκρατία, η Ελευθερία, η Εθνική υπερηφάνεια, δεν ήταν ποτέ δώρο για κανένα θυμάμαι που έλεγε ο Α. Παπανδρέου κάθε φορά που μια δύσκολη ή ακόμα και μη δύσκολη μάχη κερδίζονταν στον διαρκείας πόλεμο που συμμετείχε για τα δίκαια της Ελλάδος, εκείνες τις μέρες που μοιράστηκα μαζί του...

ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ- ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟΥΦΕΚΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ; της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ!
Κλάψε ουρανέ για μας τους καψερούς ανθρώπους, 
μυαλό δεν είχαμε τα όνειρά μας να κρατήσουμε....!
Ήρθαν θεριά, ήρθαν εχθροί και μας τα πήρανε,
τη διχόνοια μας υψώνοντας παντιέρα τρομερή...!

Βρήκαν σαν ξενιστές δικά μας, αδελφικά μας σώματα,
αρπάχτηκαν γερά σε σαλεμένα απ΄τη διχόνοια μυαλά...!
Αριστερά και δεξιά, κέντρο και ο,τι ο νους σου βάλει,
το ονόμασαν αρκεί τον όλεθρο στον πόλεμο να φέρει...!

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ & Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ του Τίτου Χρηστοδούλου

Γράφει Ο Τίτος Χριστοδούλου :

Ο Μπέικον. Ο εμπειριστής φιλόσοφος, του Novum Organum και του Majus Opus. Ο Οξφορδιανός φιλόσοφος που μετεκίνησε την φιλοσοφία από τις βεβαιότητες της Αριστοτελικής αποδεικτικής Λογικής των Σχολαστικών στην σύγχρονη εμπειρική επιστήμη, επειχειρηματολογώντας για την εμπειρική παρατήρηση και την μαθηματική θεμελίωση της επιστήμης. 

 
Κι όμως. Πίστευε και στις μαγικές δυνάμεις του παραφυσικού, και στην Φιλοσοφική Λίθο των αλχημιστών του Μεσαίωνος. Το σπίτι, πύργος του, στο Folly Bridge της Οξφόρδης, περίφοβοι οι περίοικοι το νόμιζαν κέντρο αλχημικών και άλλων παραφυσικών ενεργημάτων.

61. Ο POOR ALEXIS, ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΗΣ ΕΡΤ & Η ΗΤΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ! του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Ο Δράμαλης στα Δερβενάκια πέρασε καλύτερα απ’ ότι ο Αλέξης στην πρόταση μομφής. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Μετά τη μετωπική με την νταλίκα, ήγουν την ομιλία Σαμαρά, «δεν θα ήθελα να φοράω τα παπούτσια του», για να χρησιμοποιήσω μια παραδοσιακή έκφραση του Τέξας. Διότι, μετά τα καραγκιοζιλίκια στα κάγκελα της ΕΡΤ, ήρθε η νίλα στη Βουλή. Μέσα κι έξω. Και μέσα δεν εννοώ το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, που ήταν αναμενόμενο, αλλά την αποδόμηση της ανύπαρκτης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία. Επρεπε να έχουν απομακρυνθεί οι ανήλικοι από τις τηλεοράσεις, διότι το έργο ήταν hardcore. Ανελέητο. Παρέμεινε βέβαια αναπάντητο το ερώτημα του Γλέζου: «Πού θα τα βρούμε τα λεφτά;» Ακόμη κι ο Στουρνάρας, που είναι ήπιος, χωρίς καμιά μακρά κοινοβουλευτική εμπειρία, τον έκανε τελατίνι.

60.Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΗΧΑΝΙΑΣ..... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Δεν συμφωνώ με πολλές οικονομικές θέσεις του Λαφαζάνη. Οδηγούν κατευθείαν στη δραχμή και σε εθνικό άλμα χωρίς αλεξίπτωτο. Ομως, αν είσαι τίμιος άνθρωπος, οφείλεις να αναγνωρίσεις τη συνέπειά του. Είναι ένας αξιοσέβαστος πολιτικός αντίπαλος. Δεν λέει άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ. Αλλα στην Αίγινα κι άλλα στο Τέξας. Δεν καταγγέλλει το Μνημόνιο και τους δανειστές την Κυριακή, για να τους γυαλίσει τα λουστρίνια τη Δευτέρα. Δεν δηλώνει άθεος και ύστερα προσκυνάει τις εικόνες, κάνοντας σαν υποκριτική σουπιά τον σταυρό του. Εχει και κάτι απόψεις για την Αστυνομία και τις Ενοπλες Δυνάμεις, που παραπέμπουν σε ιστορικά αποτυχημένα σχήματα αυτοοργάνωσης, αλλά πάντως τα πιστεύει, δεν τα κάνει γαργάρα ανάλογα με το ακροατήριο και τα υποστήριζε πριν από 20, 10 χρόνια, φέτος και θα τα υποστηρίζει και του χρόνου. Δεν μπορείς να τον πάρεις στο ψιλό.

ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΑΥΤΟΙ...ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟ ΕΜΕΙΣ... της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

ΠΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;

Την ώρα που όλοι ασχολούνται με το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ που ούτως ή άλλως χάθηκε από τον περασμένο Ιούνιο η μαφία των σαμαροβενιζέλιδων πέρασε η άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και την απελευθέρωση των εξώσεων των εμπορικών καταστημάτων, την υπερφορολόγηση των ακινήτων και της αγροτικής γης, την επιστροφή του ΦΠΑ στο 23% στην εστίαση!

Το ήξεραν αυτοί που φωνασκούσαν, πολίτες και βουλευτές έξω από το ραδιομέγαρο ή όχι...; 

ΝΑΙ το ήξεραν οι βουλευτές τουλάχιστον...!

2. ΠΕΘΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ....της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

Μου μίλησε απόψε η μοναξιά σου. Κραυγή από τα βάθη του νου.... Την έννοια μου είπες, δεν έχει κανείς, ούτε δικός ή ξένος κι έσκισες της σιωπής τα πέπλα χίλια κομμάτια...!

Μα πως, σου είπα, είναι οι φίλοι σου εκεί, σκιές μες τα σκοτάδια και ζωγραφιές, από το νου σου καμωμένες μόνο... Δεν έχω θεό, μου αντιγύρισες, σε κάποιο ψέμα να πιστέψω...!

Δεν είναι αλήθεια κάποιος θα νοιάζεται και για σένα, αρκεί το χρόνο σου μονάχα να μοιράζεσαι... Χρόνο κενό, χρόνο νεκρό, χρόνο αποχωρισμού της μέρας που ποτέ δεν έζησες...! Καν΄ τον χρόνο ξεκούρασης, περισυλλογής κι απολογισμού των λαθών που έκανες,  Μάθε και δέξου την αλήθεια... δεν είσαι άλλος... δεν μπορεί να είσαι άλλος...!

59.Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΜΑΡΞ, ΕΝΓΚΕΛΣ & ΧΟΥΝΤΙΝΙ ΜΑΖΙ!... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Τζάμπα προπονείται ο Στρατούλης με τηλεφωνικούς καταλόγους για το πώς θα το σκίσει το Μνημόνιο. Ο Αλέξης πήγε στο Τέξας και τράβηξε ένα γυάλισμα στα συμπεφωνημένα με την τρόικα, πολύ μέγκλα. Το πέρασε κερί, του έτριψε και τα χρώμια με αλοιφή. Επαγγελματική δουλειά. Θα του πάω τη μηχανή, όταν γυρίσει, που έχει χρώμια να φάν’ κι οι αριστερές κότες, να μου την περάσει ένα χεράκι.

Πού είναι κείνα τα μεγαλεία με το φρύδι σηκωμένο, που άκουγες τα τσιτάτα κι έβλεπες νοερώς το ιππικό του Μπουντιένι, την «κοναρμίγια», να ροβολάει στη Θεσσαλία και τη Ζωίτσα να απαγγέλει «θουρίους» ως υπερμεγέθης Αννα Αχμάτοβα; Να, εκεί στα βάθη του Φαλήρου έβλεπες να αχνοφαίνεται ο καπνός από το θωρηκτό Ποτέμκιν κι ο Σκουρλέτης άφηνε γένια επτά (7) ημερών, για να πηγαίνουν με τα φυσεκλίκια. Αλλά, φευ, πάνω που ο Μπογιόπουλος ξύνει την πόρτα να τον πάρει μέσα τον μικρό Λένιν με τα σπίρτα, βρήκε ο Αλέξης να βουτήξει με το κεφάλι στην καπιταλιστική σωφροσύνη. Μπαμπέσικα πράγματα.

58. «ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ…» του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Τι είναι καλύτερο για μας και την Πατρίδα; Μα αυτό που αποδεδειγμένα λειτουργεί κι άλλού, θετικά κι επί μακρόν. Οι άνθρωποι ζουν καλύτερα στις χώρες που έχουν κοινοβουλευτική δημοκρατία, μικτή οικονομία, πολυποίκιλη παραγωγική – οικονομική δράση. Ο άγριος, πούρος νεοφιλελευθερισμός και ο «μαρξισμός – λενινισμός», όπου κι αν εφαρμόστηκαν, κλάψανε μανούλες. Στις χώρες της νεοφιλελεύθερου ζούγκλας, όπως στην Λατινική Αμερική ή και τις ίδιες τις ΗΠΑ, οι κοινωνικές διαφορές έγιναν χαοτικές αλλά στις χώρες όπου οι ποικιλόχρωμοι κομμουνιστές πήραν την εξουσία, το αίμα έφτασε ως το γόνατο και η μιζέρια κι η ανελευθερία μοιράστηκαν σε ίσες γενναίες μερίδες για όλους. Πλην βεβαίως των μελών της κομματικής γραφειοκρατίας, που είναι «πιο ίσοι απ’ τους άλλους». Πχ στην Γαλλία, τη Σουηδία, τη Δανία, οι άνθρωποι ζουν καλύτερα από αλλού, μ’ όλα τα σκαμπανεβάσματα της Ιστορίας και τις κρίσεις. Σίγουρα καλύτερα από την Β. Κορέα, την Κούβα, τις χώρες τις πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

57.ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Όσοι θεωρούν εαυτούς αριστερούς, «προοδευτικούς» κ.λπ. συμπεριφέρονται ως κατέχοντες μια ανύπαρκτη αγιότητα. Ακόμη κι αν έχουν χριστεί με το ίδιο «άγιο» μύρο με τους Ακηδες ή κάτι καραεπαναστάτες που δεν αφήσανε φούντα νταβατζή και ξένης πρεσβείας που να μην κρέμασαν στο μυγοχεσμένο σπαθάκι τους. Οταν τους ξεβρακώνεις πολιτικά, συμπεριφέρονται σαν υστερικές γεροντοκόρες ή μάλλον σαν «κρυφές» που βγήκαν λεζάντα στα μανταλάκια.

Απαιτούν να τους αντιμετωπίζουμε περίπου ως μητροπολίτες αυτής της παγκόσμιας ψευδοθρησκείας στην οποίαν ανήκουν. Διότι ψευδοθρησκεία είναι. Μια παγκόσμια σέχτα, ένα ιδιότυπο είδος «ιεχωβάδων», που όμως πιστεύουν και στη βία. Χωρίς Θεό, με προφήτες τον Μαρξ, τον Ενγκελς, τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τρότσκι, ανάλογα με την αίρεση στην οποίαν ανήκουν, με ιερατείο, ήγουν τα στελέχια, μαϊμού παράδεισο, αλάθητο σαν του Πάπα και δόγμα, το οποίο όμως έχει κάνει κουρέλι η πραγματικότητα.

1. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΘΕΟΣ.....! της Νατάσας Γεωργανάκη.

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

Θεούς και δαίμονες δεν άφησα να ορίζουν την ζωή μου. Ήξερα από παλιά αλυσοδεμένους στα βάθη του νου μου να τους κρατώ...!

Στις προσταγές σας, στεκόμουν με κρίση κι αναρωτιόμουν ποιο να είναι τάχα το σωστό...!

Στις προσβολές σας, αντιδρούσα με καλοσύνη αν και πάντα, αναρωτιόμουν γιατί...!

Το μίσος, μ΄αγάπη αντιλόγιζα πάντα και προσπαθούσα να ισοσκελίζω την κακία σας με το καλό...!

43. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΓΚΕΣ... του Βασίλη Κεσσάριου

Γράφει ο Βασίλης Κεσσάριος:

Υπέρ Πατρίδος "εν καιρω ειρήνης"! Τι να πρωτοπείς και ποιον να πρωτοπιάσεις...

Ας αφήσουν όλοι οι συστημικοί εξυπνάκηδες τις απόψεις τους στην άκρη. Εδώ μιλούν τα γεγονότα. Έχουμα ξεκάθαρα πολιτικό χτύπημα με νεκρούς, αφού πρώτα το σύστημα και τα ανδρείκελά του φρόντισαν να δημιουργήσουν εχθρικό έδαφος εναντίον ενός νόμιμα εκλεγμένου κόμματος, μόνο και μόνο επειδή κινδυνεύουν με καθαίρεση από την εξουσία τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. 

ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ, ΟΙΚΑΔΕ... του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

H Aνοχή είναι αρετή. Αλλά πόσο ενάρετος ο Οίκος της; Πόση Ανοχή δέχονται όσοι θέλουν να την.. επιβάλουν, χωρίς διακρίσεις, και το κυριώτερο, χωρίς για την ιδίαν κρίσεις; Κι αν όχι η Ανοχή, τότε τί, ώ ταγοί της συνταγής; Θυμίζει τους θιασώτες εκείνους της μέταλ μουσικής, που αγαπώντας την χωρίς όρια, την φωνάζουν και την ακούν σε τόση ένταση, ώστε τελικά κουφαίνονται και δεν μπορούν να την ακούσουν.