Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Ο αλβανικός σοβινισμός, ο κατσαπλιάδικος τραμπουκισμός των οπαδών του δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι Ελληνες της εθνικής μειονότητας έχουν ζήσει τη μεγάλη νύχτα του Χότζα. Στο Σπατς και σε άλλα κολαστήρια του πρωτόγονου αλβανικού σταλινισμού χύθηκε αδερφικό αίμα, δικοί μας άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, την υγεία τους, τα λογικά τους. Κορμιά έπεσαν προσπαθώντας να περάσουν το σύνορο για να ξεφύγουν από το κράτος-φυλακή.
Σύμπασα η ελληνική Αριστερά έκανε την πάπια, υπερασπιζόταν ακόμη και με βία στο πεζοδρόμιο κατά των επικριτών του το καθεστώς του Χότζα. Εχει άραγε πιο χαμηλά στην ανθρώπινη υπόσταση, υπάρχει πιο αρρωστημένη, δουλόφρονη στάση από το να προτάσσεις τα συμφέροντα μιας ξένης στυγνής δικτατορίας πάνω από τα συμφέροντα του λαού σου, να γλείφεις και να υπερασπίζεσαι τον φονιά, τον βιαστή των αδελφών σου;
