Είμαστε, σημειώνει ο Όμηρος στην Οδύσσεια, τα ζώα τα δυστυχισμένα, οΐζυρά, που ξεχωρίζουν, έχοντας δώρο μανιχοί οι βαριόμοιροι θνητοί, την κόμη να κουρεύουνε, το μάγουλο να βρέχει δάκρυ.... τούτό νυ καὶ γέρας οἶον ὀιζυροῖσι βροτοῖσιν, κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τ᾽ ἀπὸ δάκρυ παρειάν (Oδύσσεια δ). Κι όπως η Ανδρομάχη στην Οαριστύ, στην πιο ανθρώπινη κι ανθρωπιστική στις τρυφερές αξίες της ραψωδία Ζ της Ιλιάδας, να γελούμε μέσα στα δάκρυά μας, «δακρυόεν γελάν».
Γέλιο της δυστυχίας μας, σας και εμού, καθώς γράφεται, εν πατρίδι, και το παρόν προλόγισμα. Μια τεράστια πάμφωτη πινακίδα μπροστά, δεσπόζει στο τοπίο: «ΕΛΛΗΝΑΣ». Διαφημίζοντας τί; Παπούτσια, ψυγεία, αυτοκίνητα, λύσεις DIY από Κυπρίους για Κυπρίους, εθνική ταυτότητα; Δίπλα, στο οπτικό πεδίο, γραμμένο φάτσα, ώ άτιμη ράτσα, και πάμφωτο, το ΤΟΎΡΚΙΚΟ μπαϊράκι στο κατεχόμενο βουνό να αναβοσβήνει σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο, περιγελώντας την υπερ-ποντία μας απορία.
