Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:
Στην θέα των κοπράνων του ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με το εσώτατο είναι του. Η άποψη του Φρόϋντ για τα σκατά τα ανάγει στην πρώτη μεταφυσική «αλήθεια» που αποκαλύπτεται στην παιδική μας αντίληψη. Το χέσιμο για τον Φρόυντ είναι άλλωστε κι η πρώτη συνειδητοποίηση των όρων (και ορίων) ελέγχου που μπορούμε να έχουμε στον ριστοδούλουεαυτό μας και τον κόσμο. Ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ (στο The Plague of Fantasies) διαφορίζει τις ευρωπαϊκές κουλτούρες από το πώς αντιμετωπίζει ο δυτικός άνθρωπος το παραγόμενο προϊόν του εντέρου του.
Οι Γερμανοί κατασκευάζουν τις λεκάνες με το διάζωμα μπροστά και την τρύπα της χολέτρας πίσω έτσι ώστε στο χέσιμο να δίδεται απεριόριστη δυνατότητα να εξετάσουμε με τη ησυχία μας τί παρήγαμε (και να πάρουμε μια οπτική άποψη για την κατάσταση του εσωτερικού μας). Στο άλλο άκρο οι Γάλλοι κατασκευάζουν τις τουαλέτες τους έτσι ώστε τα κόπρανα να εξαφανιστούν αμέσως από την θέα τους. Εμείς παίρνουμε την μέση οδό, τα μετεωρίζουμε στο νερό, δοσμένα στην παρατήρησή μας αλλά εμβαπτισμένα / μισοσκεπασμένα στο νερό με αινιγματική αιδώ σαν το ΝΑΙ και ΟΧΙ του ΑΚΕΛ για το σχέδιο Ανάν. Σκατό που μένει αν και έχει φύγει.
