Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:
Δεν είχα δίλημμα να βγώ ή όχι στη σκηνή αυτού του κόσμου.... Θυμάμαι μόνο ότι η είσοδος μου ήταν θριαμβευτική... κι ένοιωθα την αγάπη να με τυλίγει μαζί με τις πρώτες αχτίδες ενός λαμπρού ήλιου που εκείνη τη μέρα ανέτειλε για το χατήρι μου... (και για χιλιάδες άλλους - αλλά δεν το ήξερα τότε...!)
Είδα τον κόσμο σας λοιπόν την ώρα που ανέτειλε ο ήλιος, εκείνη την Καθαρά Δευτέρα 4 Μαρτίου του 1957... Είπαν ότι θα έχω την τύχη με το μέρος μου, σαν ηλιογεννημένη που ήμουν κι είχαν δίκαιο... πραγματικά ήμουν πολύ τυχερή αφού είχα όλους εσάς να μου επιτρέπετε να σας αγαπώ κι έτσι να ζω κτίζοντας αναμνήσεις πολύτιμες για μένα...!
Σας ευχαριστώ που ταξιδεύετε μαζί μου τόσα χρόνια...!
