του Τίτου Χριστοδούλου
Το Ζήτημα της 'τυφλής', αλλά ενήμερης στην ανθρώπινη εμπειρία, Δικαιοσύνης
Σύμφυτη με την ιδέα της δικαιοσύνης είναι η τυφλότητά της: παριστάνεται συνήθως με δεμένα τα μάτια, ως 'Justitia', με μία ζυγαριά στο ένα χέρι κι ένα σπαθί στο άλλο. Η τυφλότητά της συμβολίζει την αμεροληψία, ως κυρία της αρετή: η ζυγαριά παραπέμπει στην ιδέα της ζυγοσταθμισμένης κρίσης, τα ίσα σταθμά στο ζύγισμα των πλευρών μιας υπόθεσης που περιμένει την 'δίκη' της, την εγγύηση ότι στην κάθε πλευρά των διαδίκων θα αποδοθεί ό,τι του αρμόζει, το 'δικό του'. Το ξίφος, στο άλλο χέρι, υπογραμμίζει την αποφασιστικότητα, την τελικότητα και το κύρος της απόφασης, της κρίσης της. Η δικαιοσύνη είναι η υψίστη πολιτική-ηθική αρετή ως προς την οποία επιμετρώνται οι νομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στο σύνολό τους: η βασική δομή μιας κοινωνίας.
