Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:
Ήξερες ότι ο πατέρας και η μάνα σου, ο παππούς κι η γιαγιά για τους νεότερους, δεν πήραν δάνεια όχι γιατί δεν τα είχαν ανάγκη, αλλά γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν δάνειο; Γιαυτό τους ακούς να σου λένε συνεχώς: "Μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα...." Τα δάνεια ήταν απαγορευτικά ακόμα και για αγορά κατοικίας αφού είχαν επιτόκιο 25% και θα αναγκαζόσουν να πληρώσεις 5 φορές το ποσό του δανείου ως την εξόφλησή του. Αποταμιεύοντας λοιπόν τα χρήματα και με τον τόκο των 18% μάζευες το ποσό που σου ήταν απαραίτητο.
Ούτε λόγος για άλλου τύπου δάνεια... και το πλαστικό χρήμα με φειδώ και μόνο σ΄όσους είχαν σταθερό εισόδημα. Οι Έλληνες συνετοί από την φύση τους ήταν λαός καταθετών κι έτσι θα συνέχιζαν να είναι μέχρι σήμερα αν.... αν οι φίλοι μας, οι της ΕΕ δεν πίεζαν για την απελευθέρωση της πιστοληπτικής πίστης. Εκείνοι ήξεραν ότι η κερδοφορία μιας τράπεζας εξαρτάται από τα δάνεια που δίνει κι όχι από τις καταθέσεις... Επίσης ήξεραν ότι η αγορά της Ελλάδος θα συντηρούσε για αρκετά χρόνια την οικονομία τους αφού η ευκολία στην πρόσβαση του χρήματος θα μας έκανε ευάλωτους ως προς την κατανάλωση... Με την δημιουργία πλαστών αναγκών και τον εύκολο δανεισμό θα μπορούσαν να πάρουν ο,τι δεν πρόλαβαν με τον τελευταίο πόλεμο.