Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Στις 5 Ιουλίου έγραψα το πρώτο άρθρο για το θέμα με τον ενοχλητικό τίτλο «Πουλήστε το Μέγαρο και σώστε τα ΕΑΣ». Μαζί με κάτι σχόλια για κάτι καναλοδάνεια, ενοχλήθηκαν σφόδρα μερικοί μερικοί, αλλά δεν πειράζει. Το ξίδι είναι ωραίο στις φακές, στα παντζάρια και κάνει καλό και στους μπατιρημένους συγκροτηματαρχαίους, όταν ζοχαδιάζονται, ανακαλύπτοντας ότι δεν είναι όλοι γιουσουφάκια τους. Τι προσφέρουν τα παρασιτικά μαγαζιά τους στην εθνική οικονομία; Ούτε μια κάννη ούτε μια σφαίρα, μια σωβρακοφανέλα δεν μπορούν να παράγουν. Ούτε ένα κιλό ελιές θρούμπες, βρε αδερφέ.
Ακολούθησαν κι άλλα, ολόκληρη εκστρατεία, στη «δημοκρατία» μας και στο Antinews. Επίσης, σε κάθε ευκαιρία τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής παρέμβασης έριχνα μια «πιστολιά» προς ενίσχυση των εργαζομένων και της διοίκησης, με στόχο τη διάσωση και την εξυγίανση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, εκφράζοντας την απόλυτη πεποίθησή μου ότι στο τέλος η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά θα επιτύχει τα δέοντα. Μερικοί φίλοι, μιλώντας για εμμονή, μου έκαναν πλάκα μήπως σκέφτομαι να βάλω υποψήφιος στο Αίγιο ή στα πέριξ του Υμηττού ή μήπως θα εγκαταλείψω τη μαχομένη δικηγορία για να ντιλάρω ελληνικά όπλα και πυρομαχικά.
