ΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ του Κωνσταντίνου Κιλτίδη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κιλτίδης:

Τα τελευταία 20 χρόνια, βήμα – βήμα, οι εμπνευστές της παγκοσμιοποίησης και νέας τάξεως πραγμάτων, εξυφαίνονται τον εκφυλισμό της πολιτικής εγκαθιδρύοντας διαστροφικό ανθρωπισμό.

Αποδόμησαν την έννοια του έθνους και διέλυσαν την υπόσταση του κράτους, διαστρέφοντας την πολιτιστική παρακαταθήκη και ακυρώνοντας πολιτεία και σύνορα. Ο ψευδεπίγραφος ανθρωπισμός που διεκήρυξαν υπηρέτησε ένστικτα ανθρώπων και όχι την λειτουργία και αρμονία των κοινωνιών. 

Θέλησαν να καταστρέψουν την μνήμη, που ορίζει ανθρώπους και κοινωνίες. Αγνόησαν υποκριτικά τα αίτια της τρομοκρατίας και των εμπόλεμων ανθρωποθυσιών και αναζητούν την επίλυση προκλητικών ζητημάτων μετανάστευσης και προσφυγιάς.

Άφησαν την πιθανή θρησκευτική απόκλιση απαξίας της επίγειας ζωής, να ενσωματωθεί με την τρομοκρατία και προσπαθούν να επιβάλλουν με υπερβολή την ενσωμάτωση σε δοκιμαζόμενες κοινωνίες, των θυμάτων της κάθε μορφής τρομοκρατίας. Αυτό δεν είναι βαβυλωνία, αλλά ορθή πρακτική "ανθρωπιστικού πανζουρλισμού".

Των ανά τον κόσμο αναφλέξεων προηγήθηκε η σπορά των διαστροφικών ορθών πρακτικών άσκησης της πολιτικής στις χώρες που αποφασίζουν ή είναι χώρες επίλυσης των επιπτώσεων της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Πόλεμοι, αναταράξεις κοινωνικές και τρομοκρατία τρέφουν τον μακροοικονομικό κύκλο της παγκοσμιοποίησης. Η ανθρωπότητα βιάζεται από δόγματα, αντιλήψεις και τις αποχρώσεις τους, που συνιστούν κοσμοθεώρηση ζωής χωρίς έθνη, πατρίδες και πολιτείες. Η μακροοικονομία των εξοπλισμών, τροφίμων, φαρμάκων, χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ενέργειας και ηλεκτρονικών προϊόντων αποθεώνεται σε σοσιαλιστικές και φιλελεύθερες εκδοχές, υπέρ των παγκοσμιοποιητών. 

Ο Φερδινάνδος Λασάλ πίστευε ότι οι κοινωνίες καταδυναστεύονται από απάνθρωπους νόμους της φεουδαρχίας. Ωχριά όμως σήμερα, όπως και η ομιχλώδης και βάρβαρη περίοδος του μεσοπολέμου και η σκοτεινή του ψυχρού πολέμου. ''Κατάντησαν το αύριο, σαν αύριο να μη μοιάζει...'' οι νεοβάρβαροι των σαλονιών, κατά τον Καβάφη. Πως να αγνοήσει το αίμα που χύθηκε για τα σύνορα της πατρίδος του ο σώφρων πολίτης; Πως να ακυρώσει τη θυσία του πολέμου για όσους τον γέννησαν, σε περίοδο ειρήνης, εν ονόματι ενός διαστροφικού ανθρωπισμού; 

Ο ξένιος Ζεύς και η έμφυτη ελληνική φιλοξενία δεν μπορούν να ακυρώσουν διαστροφικά το “ταν ή επί τας''. Αν πάλι επιβληθεί, ποιος θα δώσει πίσω τις ζωές των θυσιασθέντων για τα σύνορα της πατρίδος; Πάντοτε θα ισχύει “οι Έλληνες ως Έλληνες και οι ξένοι ως ξένοι”, όπως προφανώς και για τους Έλληνες σε άλλη χώρα. Πάντα δε, θα μπορεί κάποιος ξένος κατά τη συνείδησή του και τη βούλησή του, να νοιώθει και να γίνεται Έλληνας και ίσως σωστότερος από τους δήθεν εκ καταγωγής αρνησιπάτριδες. 

Αρνήθηκαν την αρμονία των κοινωνιών εν ονόματι της διαφορετικότητας . Ισοπεδώνουν όμως την ξεκάθαρη βιολογική διαφορετικότητα των δυο φύλων, που συνιστά την ικανή και αναγκαία συνθήκη της οικογενείας χωρίς μεταλλάξεις. Θυσίασαν την πολιτική εν ονόματι των πολιτικών των καταστάσεων και της διαχείρισης. Ο ανθρωπισμός ως θεμέλιο κάθε πολιτισμού υπηρετεί σύνολα και κοινωνίες, δεν αγνοεί, αλλά και δεν επικεντρώνεται στα ένστικτα της επιβίωσης κάθε μεμονωμένου ανθρώπου. 

Είναι δυνατόν στην πλέον ελεύθερη συλλογική έκφραση του ανθρώπου, στην άσκηση της πολιτικής να εφαρμόζονται ορθές πρακτικές επιβολής ανελεύθερων κανόνων; Είναι δυνατόν να έχουμε Έλληνες γιατρούς χωρίς σύνορα, εντός της πολιτείας μας και να ισχυριζόμαστε ότι έχουμε κράτος; Γεμίσαμε κοινωνικά φαρμακεία, παντοπωλεία, συσίτια και λέμε ότι είμαστε κράτος; Εδώ ακουγόταν ως ευχή, το πρόσταγμα των γενναίων της Ρούμελης, “Να μη ξεχάσετε ποτέ το όνομα του παππού σας, τους κόπους του πατέρα σας, τη στράτα του σπιτιού σας .......”Δυστυχώς όμως ο ατομισμός της μάζας αποθεώνεται, ο ιδιοτελής ραγιαδισμός κυριαρχεί στην γονατισμένη πατρίδα μας.

Η ποιοτική μετατροπή άρχισε διεθνώς νομοτελειακά, αποτινάσσοντας τα ανελεύθερα και εκφυλιστικά δεσμά. Είθε να επανακάμψει ο κόσμος των αξιών και αρχών με ουσία και κυριολεξία ανθρωποκεντρικού πολιτισμού για μια άλλη πολιτική, υπηρέτη των κοινωνιών. Ποτέ και τίποτα δεν θα είναι ίδιο στο διάβα του χρόνου. Το ταξίδι για μια άλλη ανθρωπότητα σηματοδοτείται με συγκεκριμένα γεγονότα της διεθνούς πολιτικής πραγματικότητος. Στην δύσμοιρη πατρίδα μας το δίχτυ της φτώχειας απλώνεται και η εθνική αναξιοπρέπεια σέρνεται. Ποιος ξέρει τι μας περιμένει και αν ηλιαχτίδα φωτός ανατείλει στον νέο κόσμο που έρχεται.