Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

49. ΠΑΛΑΜΙΔΕΣ και ΠΑΛΛΑΚΙΔΕΣ του Τίτου Χριστοδούλου


Από την αγάπη για το ψάρι, στο ψάρεμα της αγάπης

«Ζαργάνα μου», «τσιπούρα μου», «δελφινάκι μου» και άλλες παντοίες ψαροειδείς παρομοιώσεις έχουν χρησιμοποιήσει οι Έλληνες ερωτύλοι για να ορίσουν το υποκείμενον του ιμέρου των και το αντικείμενο, εάν είναι τυχεροί, του ερώντος καμακίου ή των ερωτικών δικτύων τους.

Στις λάγνες παρομοιώσεις αυτές συναντώνται, αρχαιόθεν, από την εποχή των κλασσικών Αθηνών, τα δυο πιο «ακριβά» - κυριολεκτώντας, εδώ, πανάκριβα - πάθη των Ελλήνων. Οι γυναίκες, ή εταίρες, και τα ψάρια -προσέξτε πάντως, πριν πείτε την καλή σας «δελφινάκι»! Ίσως, όσο σπάνιον, να γνωρίζει αρκετά ελληνικά, ώστε να θυμηθεί ότι στην ρίζα της ονομασίας είναι η «δελφύς», η κοιλιά, και το δελφίνι ονομάζεται έτσι γιατί είναι το γουρουνάκι της θάλασσας, ο «porcus piscinus» - πρόσεχεν το «έπος», ο καλός ψαράς ο Ζέπος!

48. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ Και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ του Τίτου Χριστοδούλου


του Τίτου Χριστοδούλου

Όρος και αρετή της συγγραφής της ιστορίας είναι η «αντικειμενικότητα». Τα γεγονότα πρέπει να παρασταθούν ως συνέβησαν, η πραγματικότητα να γίνει σεβαστή, η αφήγηση να διαλέγεται αντικειμενικά κι αμερόληπτα με την «αλήθεια εκεί έξω». Η αντικειμενικότητα στην παρουσίαση των γεγονότων αποτελεί, εξ άλλου, την πρώτιστη αρετή του δημοσιογραφικού λόγου, οι «ιστορίες» του οποίου, τα «stories», αφορούν την καταγραφή της ιστορίας, εν τω γίγνεσθαί της. Πρόκειται για την αξιωματικά κανονιστική περιγραφή του τρόπου λειτουργίας του δημοσιογραφικού λόγου και των καθηκόντων του δημοσιογράφου, απέναντι στο γεγονός κι απέναντι στο κοινό του.