Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:
Η ιστορία μιας σύγκρουσης γράφεται, τόσο συχνά, σαν σύγκρουση με την Ιστορία. Αλλά, η αναμέτρηση με την ιστορική αλήθεια είναι μια προσωπική ευθύνη, αγωνιστική, όσο αγωνιώσα, κι αν είναι μια τόσο βεβαρημένη με τις τραγικές της συνέπειες, μνήμη και αλήθεια...
Ήταν μια ριπή, εκείνο το πρωινό της 15ης Ιουλίου, του '74. Mόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα πίσω μου, καθώς ποδηλατούσα προς το σπίτι, προς την Κληματαριά, έξω από το Προεδρικό. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένας ορυμαγδός οπλοπολυβόλων κι εκρήξεων. Εκείνη η ριπή, που έσχισε τον χρόνο της ζωής στα δυο, όπως έμελλε να σκίσει τον ιστορικό του τόπου χρόνο, τον ίδιο τον τόπο, ανέκκλητα στα δυο...
Η ιστορία μιας σύγκρουσης γράφεται, τόσο συχνά, σαν σύγκρουση με την Ιστορία. Αλλά, η αναμέτρηση με την ιστορική αλήθεια είναι μια προσωπική ευθύνη, αγωνιστική, όσο αγωνιώσα, κι αν είναι μια τόσο βεβαρημένη με τις τραγικές της συνέπειες, μνήμη και αλήθεια...
Ήταν μια ριπή, εκείνο το πρωινό της 15ης Ιουλίου, του '74. Mόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα πίσω μου, καθώς ποδηλατούσα προς το σπίτι, προς την Κληματαριά, έξω από το Προεδρικό. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένας ορυμαγδός οπλοπολυβόλων κι εκρήξεων. Εκείνη η ριπή, που έσχισε τον χρόνο της ζωής στα δυο, όπως έμελλε να σκίσει τον ιστορικό του τόπου χρόνο, τον ίδιο τον τόπο, ανέκκλητα στα δυο...