Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Οι νεκροί είναι πάντα βολικοί. Δεν θυμώνουν, δεν διαμαρτύρονται, δεν διαψεύδουν. Στο όνομά τους μπορούν να γίνουν αίσχη, να φορτωθούν ιδεοληψίες, να χτιστούν προφίλ και καριέρες και, κυρίως, να ανθήσει, σαν δύσοσμο παρασιτικό φυτό, η υποκουλτούρα του μίσους. Βλέπουμε δύο παράλληλες τέτοιες υποκουλτούρες. Μια αριστερίστικη υποκουλτούρα μίσους και βίας, εφάμιλλη και ανταγωνιστική του χρυσαυγίτικου κεντροευρωπαϊκού φυλετισμού, ξένου στον ελληνικό τρόπο, που οδήγησε επίσης στο μίσος και αναπόφευκτα στο έγκλημα, στο οποίο οι απέναντι απάντησαν επίσης με έγκλημα.
Κάντε μια διαδικτυακή βόλτα στους αντιεξουσιαστικούς, αριστερίστικους και εν γένει «επαναστατικούς» ιστότοπους και θα δείτε μια απίθανη ρητορική μίσους, προτροπής σε βία και εγκωμιασμού τέτοιων πράξεων. Κρεμάλες, σφαίρες, ρόπαλα πάνε κι έρχονται, με καταιγιστικούς υστερικούς ρυθμούς.
