Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Προσπαθώ να πάρω στα σοβαρά ως πολιτικούς αντιπάλους, την «Τσίπρας και Κολλητοί Α.Ε.» αλλά τα πεπραγμένα τους δεν με αφήνουν.
Μέχρι τώρα είχαμε τις αλληλογρονθοκοπούμενες θέσεις τους για το Μνημόνιο. Μια το σκίζουν, μια το ράβουν, μια το καταργούν μονομερώς, μια το καρυκώνουν. Την Δευτέρα ακονίζουν το κλαδευτήρι για να κουρέψουν το «επαχθές χρέος», την Τρίτη ο Σταθάκης λέει πως αυτό είναι μόνο 5% και το υπόλοιπο 95% είναι κλασσικό χρέος από κρατικό δανεισμό, άρα μη επαχθές κι έτσι απλά θα το ποτίζει ο Μηλλιός και θα το χαϊδεύουν σαν βασιλικό στη γλάστρα. Όμως την Τετάρτη έρχεται ο Λαφαζάνης και βάζει μπουρλότο στα μεσαιοχωρίτικα της Κουμουνδούρου και χαλάει και το τανγκό του Αλέξη με τον γνωστό προοδευτικό αγωνιστή, την αυτού προγναθική υψηλότητα, τον Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ, που άμα σκέφτεται το πονεμένο προλεταριάτο, του κάθεται το φιλέ μινιόν με σως μαδέρα στο λαιμό και τα δάκρυα του τρέχουν στο ποτήρι κι αραιώνουν το μποζολέ έτους 1917, ότε και η Οκτωβριανή Επανάστασις, βεβαίως – βεβαίως.
