Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Χθες στην Ευελπίδων συνάδελφος με πλησίασε και μου είπε το εξής: «Ξέρεις, ύστερα από αυτό που έγινε, αυτό που με ενοχλεί και για το οποίο δεν μιλάει κανείς είναι ότι εκχωρήσαμε τον πατριωτισμό στη Χρυσή Αυγή και η αριστερά τώρα συκοφαντεί καθετί που ταυτίζεται με το έθνος. Εγώ είμαι πατριώτης, αλλά είμαι νεοδημοκράτης, δεν είμαι ούτε ρατσιστής ούτε φασίστας ούτε ναζί, απεχθάνομαι τη βία και την αυθαιρεσία και δεν ανέχομαι να με ταυτίζουν με τέτοιους». Απλή αλλά μεγάλη αλήθεια είπε ο συνάδελφος, που αφορά τη συντριπτική πλειονότητα της παράταξης.
Παλιό το έργο. Το παίζει χρόνια η Αριστερά.
Θεωρείς πρόβλημα που χρήζει ριζικής καταστολής την εισβολή στιφών απρόσκλητων μουσαφιραίων; Αρνείσαι το «δικαίωμα» της Ρεπούση να διδάσκονται «συνωστισμούς» τα παιδιά μας; Αγαπάς τις Ενοπλες Δυνάμεις ή, άθλιε, υπηρέτησες στις Δυνάμεις Καταδρομών; Φέρεις υπερήφανα την ελληνική σημαία; Δεν θεωρείς τους αστυνομικούς «μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους»; Ε, τα ποικιλόχρωμα μαγαζιά της Αριστεράς σού 'χουν έτοιμες ταμπέλες. Φασίστας, ναζί κ.λπ.
Αυτά παίζει χρόνια κι ο επικοινωνιακός λόχος «ψυχολογικού πολέμου» στα καθεστωτικά μαγαζιά, όπου πουλάνε και λίγη ενημέρωση μαζί με νταβατζιλίκι δημόσιων έργων - προμηθειών. Η ευθύνη τους για την άνοδο της Χρυσής Αυγής είναι ίση με τις κοινωνικές συνθήκες που διαμόρφωσε η κρίση.
Οι πολιτικοί και επικοινωνιακοί αγκιτάτορες της καθεστωτικής «προόδου» χρόνια τώρα γανώνουν το μυαλό της πλειονότητας με τη μηδενιστική «πολιτικά ορθή» γλίτσα, συκοφαντώντας κάθε εθνική ιδέα, χλευάζοντας το έθνος, αποδομώντας την Ιστορία του, φτύνοντας το ίδιο το αίμα που έχυσε ο λαός μας στους πολυμέτωπους αγώνες του.
Ακόμη και οι ακριβοπληρωμένες πριμαντόνες των ετοιμόρροπων μεγαθηρίων της μπετατζίδικης προπαγάνδας θεωρούσαν χρέος προς τα νιάτα τους στην ΚΝΕ, στον Ρήγα ή στις γκροτέσκες μαοϊκές και τροτσκιστικές οργανώσεις να ρίχνουν με πάσα αφορμή κι από ένα δεκάρικο «δημοκρατικιάς» αποτέτοιας.
Κλασσικό έσχατο παράδειγμα η υστερία έναντι των Ειδικών Δυνάμεων. Κάποιος ανώνυμος τύπος, που δήλωσε πρώην χρυσαυγίτης, είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, στο «ΒΗΜΑ» ότι εν ενεργεία κι απόστρατοι αξιωματικοί των Ειδικών Δυνάμεων εκπαιδεύουν στα… δάση και τα βουνά χρυσαυγίτες. Εφόσον δημοσιεύτηκε τέτοια καταγγελία, το ΥΠΕΘΑ ήταν υποχρεωμένο, όπως κι έπραξε, να διατάξει έρευνα για να δει αν αληθεύει η μπαρούφα.
Θα τολμήσω μια πρόβλεψη. Το πολύ πολύ να καταλήξουμε σε τίποτα εφέδρους και σε κανέναν συνταξιούχο μόνιμο, αποστρατευθέντα λόγω αυτών που ευσχήμως στη στρατιωτική γλώσσα καλούνται «προβλήματα χαρακτήρος». Κάναν τύπο δηλαδή που είχε κοινώς σαλτάρει και η υπηρεσία τον έστειλε σπίτι του στις κρίσεις και αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του την «καριέρα» του, δίνοντας «εν δυο» σε ερασιτέχνες ζοχαδιακούς «πολιτοφύλακες» της Χ.Α.
Πλην όμως ορισμένοι επαγγελματίες της ενημέρωσης, λάβροι, υιοθέτησαν τη συκοφαντική κατηγορία κατά των μόνιμων στελεχών των Ειδικών Δυνάμεων και του ακόμη μεγαλύτερου πλήθους των πολλών χιλιάδων έφεδρων καταδρομέων, πεζοναυτών και βατραχανθρώπων. Η ενσυνείδητη πειθαρχία τους, η πίστη στη νομιμότητα και την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους μας, των νόμων του και της εθνικής και κοινωνικής συνοχής του είναι ακατανόητα σε ανθρώπους που ελάχιστη συμπάθεια και γνώση έχουν για τον λαϊκότερο και δημοκρατικότερο θεσμό του έθνους, που δεν είναι παρά οι Ενοπλες Δυνάμεις. Και λέω δημοκρατικότερου, διότι εκεί η δικαιοσύνη απονέμεται επί τόπου και δημοσίως, στην αναφορά, και ξεχωρίζεις μόνο για την ικανότητα και το θάρρος σου.
Εξίσου ακατανόητο για την καθεστωτική «πρόοδο» και την «πολιτική ορθότητα» είναι το γεγονός ότι αυτές οι χιλιάδες εθελοντές, μετά τη θητεία τους, συγκροτούν νόμιμα σωματεία, γυμνάζονται, κάνουν πορείες, αθλητικούς αγώνες, αιμοδοσίες κι εξακολουθούν διά βίου να διατηρούν δεσμούς με τις μονάδες όπου υπηρέτησαν, θυσιάζοντας χρόνο και χρήμα, που στερούν από τις οικογένειές τους. Αποτελούν δε διαχρονικά τον άρρηκτο δεσμό της κοινωνίας, του έθνους με τις Ενοπλες Δυνάμεις του.
Τιμώ και τους δίοπους του Ναυτικού και τους καψιμιτζήδες, τους υπηρετήσαντες στο ΣΥΠ, τους γραφείς, τους στρατολόγους. Ολοι χρήσιμοι κι αναγκαίοι. Δεν τιμώ τους φυγόστρατους ή τους βυσματικώς υπηρετήσαντες στην Γκομενοφυλακή του Κολωνακίου και στη θανάσιμη κοιλάδα που οριοθετούν ο Λυκαβηττός και ο Λόφος του Φιλοπάππου. Τιμώ όποιον απλά εκτέλεσε το καθήκον του κατά νόμον, χωρίς να απαιτώ να είχε την τρέλα τη δική μου και όσων άλλων, π.χ., πηδούσαμε νύχτα μετά φόρτου από αεροπλάνα κι ελικόπτερα ή περπατούσαμε ζαλωμένοι 30 κιλά όλη νύχτα. Αλλά ξέρετε, λέγονται Ειδικές Δυνάμεις κι όχι Δυνάμεις Ο,τι κι Ο,τι, διότι αποτελούνται από ξεχωριστούς ανθρώπους, επίλεκτους, οι οποίοι δεν είναι μαχαλόμαγκες, μπράβοι ή κουκουλοφόροι κατσαπλιάδες. Αγαπούν την τάξη, την πειθαρχία και τη νομιμότητα περισσότερο από τον μέσο πολίτη, γι’ αυτό και στη θητεία τους ή στην επαγγελματική καριέρα τους επέλεξαν να είναι οι πιο ριψοκίνδυνοι φύλακες της πατρίδας και της ελευθερίας της. Κατανοούμε τα κόμπλεξ ορισμένων έναντί τους, χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια, αλλά όσοι δεν ξέρουν να το ράψουν κι ας μην ανακατεύουν τους λίγους, επίλεκτους κι αφοσιωμένους με τη Χρυσή Αυγή και τα ιδεοληπτικά τους πίτουρα.
