Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Για μένα, αδέρφια, η ιλιγγιώδης στροφή του 2011, κι ας διαφωνούσα, θα κριθεί, όπως όλα, στο τέλος του δρόμου.
Τότε, εκτιμήθηκε ο κίνδυνος χρεοκοπίας ως υπαρκτός, ήμασταν ελλειμματικοί ως τα μπούνια, η πολιτική είναι δυναμικό κι όχι στατικό πράγμα, άρα προσαρμόζεσαι ελισσόμενος ακόμη και αεροπλανικώς.
Όμως, όπως λέει κι ο φίλος μου ο Παναγιώτης, η πολιτική είναι σαν την μπαλίτσα: ό,τι γράψει το ταμπλώ. Δεν πα να σε βρίζανε 89 λεπτά για κουρέλα κι ότι σέρνεσαι; Άμα στο 90’ την καρφώσεις στο γάμα, πήρες όλο το χαρτί. Δεν πα να τρέχεις πάνω κάτω σαν το Βέγγο επί 89 λεπτά, να παίρνεις σαν το Μεγαλέξαντρο όλες τις διεκδικήσεις και να ‘χεις οργώσει το χορτάρι σαν άλογο της Φλάνδρας; Άμα στο 90΄ το φας το γκολάκι και σφυρίξει λήξη ο τύπος με τα μαύρα, είσαι ρεζίλης και να ζήσουμε να σε θυμόμαστε.
