Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Μερικοί ψυχάκηδες νοσταλγούν τα Δεκεμβριανά του ’44, όπως άλλοι νοσταλγούν το Αουσβιτς. Ψευτοεπαναστατικές φαντασιώσεις λαγνείας του μακελειού. «Ηρωικός» εξωραϊσμός μιας αιματοβαμμένης απόπειρας επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας. Αναζητά τη νομιμοποιητική του βάση στον δωσιλογισμό μέρους της κοινωνίας και της πολιτικής τάξης κατά την Κατοχή. Αποσιωπά ότι το οργανωμένο από την Αριστερά κίνημα των Δεκεμβριανών ήταν η κολυμβήθρα του Σιλωάμ μέσα στην οποία «ξεπλύθηκαν» οι ταγματασφαλίτες κι άλλοι συνεργάτες του Αξονα. Κάπως έτσι, αντί για το εδώλιο του στρατοδικείου με την κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό, βρέθηκαν στην πλευρά του εθνικού κράτους που, αγωνιζόμενο για επιβίωση, χρειάστηκε κάθε χέρι, κάθε όπλο.
Προπαγανδιστές εμφυλιοπολεμικού μίσους, ομόλογοι των νοσταλγών του «εθνικόφρονος» δωσιλογισμού. Ξεχνούν βολικά ποιους ανθρώπους, ποιες μεθόδους εξιδανικεύουν.
