Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:
Απορία ψάλτου βηξ. Και ξαναβήξ, και ξεροβήξ. Πώς αλλέως να απαντήσω στην ερώτηση Βρετανού ερευνητού περί τα κοινωνικά της παροικίας μας που με ηύρε, Κύριος οίδεν πώς (διότι φαίνεται να με ευρίσκουν πάντα οι απέξω και να με ξεχνούν παντάπασιν οι από μέσα) και με συνεντευξιάσθη για τα περί την παροικία μας, εν όψει ταινίας που θα εγυρίζετο οσονούπω περί την χλωρή παστάδα του Green Lanes.
Eξαίρετος και σφαρικός και αντισφαιρικός με τας εμβριθείς και ενίοτε αιχμηράς ερωτήσεις του ο νεαρός ερευνητής έφθασεν και στην ερώτηση, ξηροβηκτικήν ομολογούμεν, για το «έγκλημα ως κοινωνικό πρόβλημα στην παροικία μας». Υπάρχει, σε ποιο βαθμό και πώς αυτό αντιμετωπίζεται από τους λοιπούς, αθώους ημάς και την ποσώς αθωοτέρα και τιμιωτέρα των χερουβείμ ηγεσία της κοινότητος.
