Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

65. ΤΟ ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ ΤΩΝ Α.Ε.Ι... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη


Ακούω από παθόντες υπαλλήλους των πανεπιστημίων ότι έχουν γίνει τέρατα. Ειλικρινείς διοικητικοί υπάλληλοι, που απογράφηκαν κι έβαλαν τα πραγματικά προσόντα τους και την αληθινή προϋπηρεσία τους, βλέπουν ν’ ανοίγει από κάτω τους το πηγάδι της ανεργίας, διότι άλλοι συνάδελφοί τους δήλωσαν ό,τι τους κάπνισε. Π.χ. σοβαροί άνθρωποι μου λένε ότι αρκετοί έχουν δηλώσει στην απογραφή ότι μπήκαν στο Καποδιστριακό μέσω ΑΣΕΠ, ενώ είναι γνωστό ότι σε όλο το εν Αθήνησι πανεπιστήμιο έχουν μπει με ΑΣΕΠ όλοι κι όλοι 19! Ή δήλωσαν ότι έχουν αξιολογηθεί, τη στιγμή που μόνο ελάχιστοι αξιολογήθηκαν με τις νόμιμες διαδικασίες.


Ξέρω περίπτωση καρκινοπαθούς υπαλλήλου, με σοβαρά προσόντα και προϋπηρεσία, που είδε με έκπληξη να υποσκελίζεται από συναδέλφους της που δήλωσαν τέτοιες μούφες στην απογραφή, κι έτσι αυτοί τη σκαπουλάρουν ενώ η ίδια, διά της διαθεσιμότητας, πάει ολόισια κι απάνθρωπα για απόλυση και άλμα από το μπαλκόνι!

3. ΑΡΧΗ Τ΄ ΟΝΟΜΑΖΩ κι ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ... της Νατάσας Γεωργανάκη


Να χάνεσαι στα όνειρα και ν΄αργεί να ξημερώσει..... Να ζεις μοναδικά με τον ένα μόνο, εκείνον που η μοίρα όρισε άλλο σου μισό και δεν θα πάψεις ν΄αναζητάς όσα χρόνια κι αν περάσουν...!

Κι η νύχτα... Η νύχτα σύμμαχος και τα αστέρια αισθήματα να σε πονούν και να σου θυμίζουν ότι κάπου εκεί μακριά είναι εκείνο που προσμένεις...!

Σηκώνω τα μάτια και ψάχνω ανάμεσά τους  το πιο δυνατό μου αίσθημα δώρο για σένα να φέρω στη γη...! Κι εκεί που το ύψος την ανάσα μου κόβει να ξυπνώ ζαλισμένη, χαμένη σ΄ένα κόσμο που καιρό τώρα έπαψα ν΄αναγνωρίζω για δικό μου...!