του Τίτου Χριστοδούλου
Ο υπαρξιστής φιλόσοφος Σάρτρ για το… Κυπριακό
Δεν γνωρίζω αν στον Πρόεδρο αρέσει το πρωί η μαρμελάδα. Λέω «το πρωί» με νόημα, αφού εδώ στη Βρετανία μαθαίνουμε ότι οι ραφινάτοι «posh» τρώνε «marmelade» το πρωί με το πρόγευμα και «jam» το απόγευμα με το τσάι. Εμείς οι απολίτιστοι Μεσόγειοι Κύπριοι δεν έχουμε καν ξεχωριστή λέξη για τα δύο.
Ακόμη πιο «αποθαρρυντικά», σε μια γύρα που έκαναν οι σκέψεις μου για το κείμενο αυτό βρήκα ακόμη λιγότερους Κυπρίους, οπωσδήποτε κανέναν ανάμεσα στους «Τσάρληδες», να γνωρίζουν την λέξη «ιξώδες» ή την ρίζα της καταγωγής της, στο «ιξός», το φυτό των Χριστουγέννων, γνωστό με το ξενικό όνομά του «γκυ». Φυτό ομοίως ξενικώς τιμώμενο στα έθιμα της κοσμοπολίτικης αγγλολαγνείας μας που δίνουν τα πρασινοκόκκινα χρώματά του γκυ στον εορτασμό της… Ενανθρώπησης ή Χριστουγέννων, με την φονταμενταλιστική χριστιαναλωτική πίστη του «έκαμα τα shopping μου!»
