Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:
Η προωθούμενη λύση του Κυπριακού διακηρύσσεται από την ηγεσία μας ότι απαιτείται να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, με τον συνοδό πάντα προσδιορισμό «Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων».
Η πρακτική, ωστόσο, της συνεταιρικής δημοκρατίας «power sharing», εν προκειμένω «consociationalism», η οποία και αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο στην συζητούμενη πολιτειακή ρύθμιση ή «λύση» του Κυπριακού, σε πλείστες πρόνοιες της δεν είναι συμβατή με την διεθνή νομοθεσία όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πέραν των δυσκολιών για την μεγίστη «καλή θέληση» που απαιτεί από τους εταίρους η καθημερινή τριβή των επίπονων διαπραγματεύσεων και συνεχών συμβιβασμών για να λειτουργήσει, επιβάλλει και τούτο τον επαχθή συμβιβασμό.
Η προωθούμενη λύση του Κυπριακού διακηρύσσεται από την ηγεσία μας ότι απαιτείται να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, με τον συνοδό πάντα προσδιορισμό «Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων».
Η πρακτική, ωστόσο, της συνεταιρικής δημοκρατίας «power sharing», εν προκειμένω «consociationalism», η οποία και αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο στην συζητούμενη πολιτειακή ρύθμιση ή «λύση» του Κυπριακού, σε πλείστες πρόνοιες της δεν είναι συμβατή με την διεθνή νομοθεσία όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πέραν των δυσκολιών για την μεγίστη «καλή θέληση» που απαιτεί από τους εταίρους η καθημερινή τριβή των επίπονων διαπραγματεύσεων και συνεχών συμβιβασμών για να λειτουργήσει, επιβάλλει και τούτο τον επαχθή συμβιβασμό.