"ΟΙ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ!" του Τίτου Χριστοδούλου

του Τίτου Χριστοδούλου

To «ον» πολλαχώς λέγεται, το «εν» πολλαχώς λέγεται. Ο Αριστοτέλης αποδίδει μεγάλη σημασία (ή.. πολλές σημασίες!) στην πολλαπλότητα και το πολυσχιδές των τρόπων και σημασιών πολλών κεντρικών εννοιών στην φιλοσοφία και την επιστήμη. Αυτό που οι αριστοτελιστές, στις χιλιετηρίδες, γνωρίζουν ως «ομωνυμία». Το πολλαχώς λέγεσθαι βασικών και πολύχρηστων όρων, που καλούν για προσεκτική διασάφηση και διάκριση των σημασιών: ο,τι απετέλεσε για τον γράφοντα την κύρια προσέγγισή του και στο πολιτικό λόγο κι επιχείρημα: «οι σημασίες να έχουν σημασία».

Η ευαισθησία του Φιλοσόφου στην ομωνυμία, επηρεάζει την προσέγγισή του σε κάθε σχεδόν θέμα που εξετάζει, και υποβάλλει την δόμηση της μεθοδολογίας του όταν κρίνει άλλους στοχαστές κι όταν προτείνει τις δικές του θετικές θεωρίες. Όπου υπάρχει ομωνυμία, υπάρχει πολλαπλότητα, κι εκεί καλείται ο στοχαστής να αναζητήσει μια «τάξη».

Αυτό είναι κρίσιμο, στην τιθάσευση και γόνιμη πλοήγηση μέσα από τις έννοιες, ποικίλλες κι αντιφατικές, που ορίζουν το σημασιολογικό και φιλοσοφικό πεδίο της ανθρώπινης πνευματικής, ηθικής και πολιτκής εμπλοκής και δράσης. Κρίση, άλλως τε, σημαίνει διάκριση, κι η ενάσκηση της προσωπικής ελευθερίας στην κοινωνική και πολιτική ένταξη και δράση του ατόμου, επιβάλλει την όξυνση του «κριτηρίου» (όπως το εννοούσαν κι οι αρχαίοι σκεπτικιστές) για αποτίμηση και έλεγχο των θέσεων, προτάσεων κι επιχειρημάτων, αλλά και των σημασιών που εμπλέκονται στον πολιτικό λόγο. Διάκριση, επί-σκεψη, έλεγχος και διάλογος, και κυρίως διασάφηση, για τις πολιτικές και κοινωνικές προτάσεις και προκλήσεις, που ερίζουν για την καθημερινή έγκριση η και προσυπογραφή μας.

Είμαστε σε θέση να κρίνουμε, αν, πρώτα από όλα, απαιτήσουμε «οι σημασίες να έχουν σημασία!»

Τίτος Χριστοδούλου