Η ΣΚΑΦΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτη: 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο λόχος προπαγάνδας του, έτσι την θέλουν την Δεξιά: Ή ενοχική, σκυφτή και φοβισμένη, ένα μπλε θολό Ποτάμι ή με ξυρισμένο κεφάλι κι άρβυλα, να νοσταλγεί χούντες και να νομίζει πως θα λύσει το μεταναστευτικό με κλωτσομπουνίδια. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση ωφελημένη είναι η πιο ανίκανη και μηδενιστική αριστερά σε όλη την Ευρώπη, διότι και οι δύο αντίπαλοι της είναι πεπερασμένα σύνολα κι ουσιαστικά ακίνδυνοι. Οι μεν πρώτοι είναι ακίνδυνοι, διότι είναι από τα αποδυτήρια ευνουχισμένοι από την «πολιτική ορθότητα» και τις εκπτώσεις τους στις εθνικές αστικές ιδέες, οι δε δεύτεροι διότι ο εναγκαλισμός τους με τον ολοκληρωτισμό και τον πρωτόγονο κεντροευρωπαϊκό φυλετισμό τους έχει μονίμως κλεισμένο ραντεβού με το περιθώριο.

ΕΞΙ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΕΞΙ του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη.

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτη:

Αυτά που συμβαίνουν δεν είναι ατυχήματα, αποτέλεσμα αγραμματοσύνης κι ανικανότητας. Τα ‘χουν αυτά τα «προσόντα» οι αριστεροί του φρεντοτσίνο αλλά αυτό που συμβαίνει είναι επιλογή τους. Το ταξίδι στην Σμύρνη ήταν αποκαλυπτικό. Αυτό το ανθρωπάκι πήγε στην πόλη που ο Κεμάλ έπνιξε στο αίμα των Ελλήνων κατοίκων της, όπου ο Ορθόδοξος ποιμένας της μαρτύρησε σαν το Χριστό κι η θάλασσα της πλημμύρισε πτώματα αμάχων. Ομαδικοί βιασμοί, φόνοι, εξανδραποδισμοί και φωτιά αφάνισαν την «άπιστη Σμύρνη».

ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΗΔΡΟ - ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!... της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη.

«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».
 Γρηγόρης Αυξεντίου.

Και κάπως έτσι μάθαμε πως πεθαίνουν οι Έλληνες. Γιατί μέχρι τώρα ξέραμε απλά πως οι ήρωες πολεμούσαν σαν Έλληνες.

Γεννημένος στο χωριό Λύση ανάμεσα στην Λευκωσία και την Αμμόχωστο από τον Πιερή και την Αντωνία Αυξεντίου το 1928 έμελλε να είναι αυτός που θα μάθαινε στην ανθρωπότητα πως πεθαίνουν για την αγάπη. Την υπέρτατη αγάπη για την πατρίδα!