Τ΄ απέραντο το γκρίζο...!
Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα πως ήμουν βροχή...
Βαριεστημένα καθάριζα τον κορνιαχτό του κόσμο...
Και τότε... σ΄ένα βράχο κάπου εκεί κοντά στα σύννεφα
είδα την προσμονή να λάμπει σαν δυο αστέρια...
Κι ήταν τα μάτια...τα μάτια σου λατρεμένε αετέ μου...!
Κι αμέσως μετατράπηκα σε μπόρα...
κι έλαμπαν οι αστραπές στα μάτια σου
χρυσό και φως πετώντας στα φτερά σου...!
Κι έτσι στεφανωμένος με το φως
μ΄ορθάνοιχτες χρυσές φτερούγες
καβάλησες τον κεραυνό και βάλθηκες να κυνηγάς το γκρίζο
απ΄άκρη σ΄άκρη σ΄όλη την απεραντοσύνη της πλάσης....!
Η μπόρα όμως αλίμονο, κρατάει τόσο λίγο...
Ίσα ίσα για να πλάσεις ένα όνειρο...
Ένα όνειρο πως τάχα μου μπορείς ν΄αντέξεις την μοναξιά
τ΄απέραντο το γκρίζο...!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!