ΤΟ ΕΦΙΚΤΟ ΚΑΙ ΤΟ... ΕΣΦΙΚΤΟ... του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Άκουσα την τηλεοπτική διαμάχη Νίκου 'κανείς δεν επιστρέφει στην Κυρήνεια' Τορναρίτη με τον Αμερικάνο, όπως και την Ερατώ μεν, Καλλιόπη όμως όχι, Μαρκουλλή. Χαιρετίζουν την έναρξη τελικών, ως φαίνεται, διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό: για μια Σαξοτουρκική λύση. Ή να πούμε... 'σαξο-φονική;

Η Τουρκία, λένε, θέλει λύση. Η ίδια λυσιολαγνεία, από τον Πρόεδρο της Κρίσης μας. Την στριμώξαμε, λέτε; Τί έχει - ή τί προσφέρει - να χάσει η Τουρκία; Ο Τορναρίτης πανηγυρίζει την παράδοση της κοινωνικο-οικονονομικής κυριαρχίας μας στο Mνημόνιο ως 'μεγάλη νίκη'. Το ίδιο είδος 'νίκης' προσφέρουν να... πανηγυρίσουμε στο Κυπριακό, οι ένοικοι του Προεδρικού; 

Ποίο ακριβώς από τα κεκτημένα της εισβολής απεμπολεί η Τουρκία; Και ποίο από τα... αγωνιστικώς κι εναγωνίως εναπομείναντα για μας αποσπά, τελικώς και τελειωτικώς; Το δίλημμα 'εφικτό και το ευκταίο' μας προβάλλουν οι ταγοί της αμερικανικής, κοσοβοποιητικής συνταγής. Το εσφικτό, εννοείται, ειδικά στις συνθήκες οικονομικής μας δουλείας κι εξουθένωσης - ά, ξέχασα, της "μεγάλης νίκης"! H βεβαιότητα της νομιμοποίησης της παρουσίας των Τούρκων στα κατεχόμενα, η τουρκική επικυριαρχία στο όλον της πρώην Κυπριακής Δημοκρατίας (που οι Παπαπέτρου θεωρούν κίβδηλο ελληνικό κρατούδι, από το οποίο πρέπει να τελειώνουμε), ο λόγος στον φυσικό μας πλούτο κι η μοιρασιά των υδρογονανθράκων, η απρόσκοπτη ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας για μια ακόμη πιο φιλοτουρκική ευρωπαϊκή πολιτική. Πόσο το σημασιολογικό παιχνίδι των εσωτερικών κυριαρχιών, κ. Ερατώ, ορισμός, λέτε, της ομοσπονδίας, θα κρύβει ότι η κεντρική κυριαρχία, πείτε την εξωτερική (άλλη δεν μένει) θα είναι υπό τουρκική επικυριαρχία; Κι αν το ψήφισμα 2312 (λέτε) παραμένει, εκείνο που απεμπολείται, που χαρίζεται στους Τούρκους με την υπογραφή μας, είναι το πολύ πιο κρίσιμο, το καθοριςτικό για την ύπαρξή μας ως κράτος 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας;

Το εφικτό αυτή την στιγμή ισοδυναμεί με την λύση που θέλει Τουρκία. Τίποτα άλλο. Οι θέσεις της Τουρκίας υποστηρίζονται και από τις φίλες προς αυτή χώρες για τα δικά τους συμφέροντα. Επιθυμούν διακαώς να αποενοχοποιηθεί η Τουρκία χωρίς να χάσει κανένα κεκτημένο της εισβολής. Και κυρίως, να οδεύσει προς ένταξη στην ΕΕ και να καταστεί παίχτης στους δικούς μας ενεργειακούς πόρους πράγμα που θα ωφελήσει και τις συγκεκριμένες χώρες (έλευση αγωγού μέσω Τουρκίας και φθηνότερη ενέργεια). Ευτυχώς για μας απαραίτητο στοιχείο της λύσης αποτελεί η υπογραφή μας. Γι’ αυτό και γυροφέρνουν οι διάφοροι δήθεν διαμεσολαβητές πιέζοντας για γρήγορη «εφικτή λύση» που θα ξεκλειδώνει για την Τουρκία και τους φίλους της το ντουλάπι με τον χρυσό.

Η θέση πως, «εφόσον υπογράψουμε εφικτή λύση ελευθερώνουμε την Κύπρο από την Τουρκία» αποτελεί ψευδαίσθηση για να μη πω, και ας μου επιτραπεί ο όρος, μωρία. Η υπογραφή μας τώρα θα μας υποδουλώσει μέχρι να φύγουμε για πάντα από την Κύπρο, εναγείς της ελληνικής ιστορίας μας. Το όλο σκηνικό του “εφικτού” είναι ήδη καλά στημένο και το μόνο που απουσιάζει είναι η πολυπόθητη για την Τουρκία και τους φίλους της υπογραφή μας ώστε να ανοίξει η οδός προς τα Κυπριακά κοιτάσματα ενέργειας. Με την υπογραφή μας υπέρ του “εφικτού” θα καταστούμε ο μόνος λαός στην ιστορία που θα υποδουλωθεί με την δική του ψήφο κατατρεγμένος από τις κατάρες των ένδοξων προγόνων του (το δεύτερο ήμισυ, κείμενο από τον Άρη Πετάση)