Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρείς τι είναι μερικοί από αυτούς που καταγγέλλουν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας στην παρέλαση.
Είναι οι ίδιοι που επέχαιραν με τα αίσχη στην τότε διακοπή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, με τις ύβρεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε που εμποδίστηκε η σημαία της Σχολής των Ευελπίδων να παρελάσει. Είδαμε και πέρυσι τον ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλίας/Louis Vuitton να καλεί τον λαό σε μπάχαλο κατά τις παρελάσεις. Ο λαός τούς έγραψε εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι και η επανάσταση πήγε για καφεδάκι, αλλά η χυδαία πρόθεση της ανομίας έμεινε σαν γλίτσα γύρω μας.
Υπάρχουν όμως και υποτιθέμενοι «αντιμνημονιακοί δεξιοί», που τώρα παρακολουθούν αμήχανα τον παρά φύσιν «αρραβώνα» με την Κουμουνδούρου, που επιχαίρουν για εκδηλώσεις οργής κατά τις τελετές των επετείων.
Έχω αλλεργία στο μπάχαλο, στην αυτοδικία, στον εξευτελισμό της χώρας από μειοψηφικές ή ατομικές συμπεριφορές με προσβολή των επετείων, της μνήμης των ηρώων μας, των συμβόλων μας. Όποιος συμμετέχει σε τέτοιες ασχήμιες, τις επικροτεί, τις σχεδιάζει ή απλά τις γουστάρει δεν μπορεί να θεωρείται δεξιός, φιλελεύθερος. Ένα παρενδυτικό φρικιό είναι.
Διότι μπορείς να διαφωνείς κάθετα με την πολιτική της κυβέρνησης, να την αποδοκιμάζεις, να την καταψηφίζεις, να την καταγγέλλεις στεντορεία τη φωνή, αλλά ταυτόχρονα να κάνεις τις απαραίτητες διακρίσεις, να σέβεσαι τον χώρο, τον σκοπό και τη συμβολική σημασία των όποιων τελετών και τα πρόσωπα, που δεν βρίσκονται εκεί για να τιμηθούν, αλλά για να τιμήσουν.
Η νομιμοφροσύνη, ο σεβασμός στη δημόσια τάξη κι ακόμη περισσότερο ο σεβασμός στην ιερότητα και στον συμβολισμό των τελετών για τις εθνικές επετείους είναι εκ των ων ουκ άνευ για τον δημοκράτη, φιλελεύθερο και πατριώτη πολίτη.
Ο Παπούλιας ποτέ δεν ήταν του γούστου μου, αλλά είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όχι μόνον ο Παπούλιας αλλά όλοι οι επίσημοι, όταν βρίσκονται στην εξέδρα, δεν παρευρίσκονται για να τιμηθούν, αλλά για να τιμήσουν εξ ονόματος όλων μας τις σημαίες, τους πεσόντες και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Αν κάποιους τους θεωρείτε ακατάλληλους να αποδώσουν αυτές τις τιμές, στις επόμενες εκλογές εκλέξτε άλλους. Γι’ αυτό, ξαναθυμίζω αυτό που γνωρίζουμε όσοι υπηρετήσαμε κανονικά κι όχι στην γκομενοφυλακή του Da Capo: Τα αγήματα των σημαιών είναι τα μόνα που ΔΕΝ κάνουν «κεφαλή δεξιά» και στο πέρασμά τους στέκουν όλοι κλαρίνο, με πρώτο πρώτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Υπάρχουν άνθρωποι που τους σιχαίνομαι, όχι μόνον στην άλλη όχθη αλλά κι από εδώ. Υποκριτές, απάτριδες ψευτοπροοδευτικοί, φραγκάτοι συριζαίοι, που χύνουν δάκρυα για τους φτωχούς πάνω από το φουά γκρα και τη σαμπάνια, ημιμαθή παρτάλια που καμώνονται τις πασιονάριες, κοροϊδεύοντας ανθρώπους σε ανάγκη, αφιονισμένα ανάρχια κι αριστεριστές, πιο φασίστες κι από τους κανονικούς φασίστες, εκβιαστές δημοσιογραφούντες, πρωτοξάδερφα του Νταβέλη αλλά με πληκτρολόγιο αντί για γκρα και ηθικές αναστολές γριάς ξέμπαρκης καλντεριμιτζούς αλλά και εκπρόσωποι της ενοχικής χαζοδεξιάς, που, αν τους δώσεις τον σκύλο σου να τον πάνε βόλτα, θα τον... χάσουν. Ποτέ όμως δεν διανοήθηκα έστω να υπαινιχθώ την άσκηση ή την ανοχή σε άσκηση βίας σε βάρος τους.
Τους έχω ειρωνευτεί, καταγγείλει, λοιδορήσει, έχω συγκρουστεί άγρια σε τηλεοπτικές συζητήσεις, τους έχω ράψει «μαρμάρινο παλτό» με την αρθρογραφία μου, αλλά θα μου ήταν αδιανόητο να ανεχθώ ή έστω να προτρέψω στην άσκηση βίας σε βάρος ενός εκάστου και μάλιστα μπαχαλοποιώντας τελετές μνήμης και τιμής για τους ήρωες του λαού μας. Δεν διανοήθηκα ποτέ να «νομιμοποιήσω» οποιονδήποτε να τους πειράξει έστω μια τρίχα, γιατί, όταν λέω ότι στη δημοκρατική Πολιτεία το μονοπώλιο της βίας ανήκει στα εντεταλμένα όργανα του κράτους, όταν εφαρμόζουν τους νόμους και το Σύνταγμα, κι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υποκαθιστά αυτά τα όργανα, τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις, το εννοώ. Αλλιώς, σε τι θα διέφερα από αυτούς που καταγγέλλω και τι σόι δεξιός θα ήμουν εάν προπαγάνδιζα, ανεχόμουν την ανομία και πολύ περισσότερο αν συμμετείχα σε αυτήν;
Οργίζονται, λοιπόν, για τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας αυτοί που τα προκάλεσαν με την άνομη, τυχοδιωκτική κι εξευτελιστική για την πατρίδα συμπεριφορά τους και τάχα εκφράζουν την αγανάκτησή τους, που ο λαός δεν μπορεί ελεύθερα να κινηθεί δεξιά κι αριστερά του δρόμου, ως και δίπλα στην εξέδρα των επισήμων, όπως παλιά. Σαν τον πατροκτόνο που επικαλείται την ορφάνια του και κάνει κοινωνικές καταγγελίες γι’ αυτήν. Το δε πιο ωραίο είναι ότι επικρίνουν κι ορισμένοι που θέλουν να καταργήσουν τις παρελάσεις, διότι κατ’ αυτούς η μόνη αποδεκτή και δη με χορηγία παρέλαση είναι το Gay Pride. Τους πειράζουν τ’ άρβυλα, αλλά γουστάρουν γόβες με τριχωτές γάμπες.
Ως γνωστόν, είναι οπισθοδρομικό να τιμάς με στρατιωτικό βήμα τους ήρωές σου, που τους χρωστάς την ελευθερία σου, αλλά κάργα προοδευτικό να παρελαύνουν μπουλουκηδόν τραβέλια, ξεβράκωτοι και ημιβρακωμένοι με πούλιες, στρας και άλλα εξωτικά. Είπαμε, δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας. Κι έχουμε αυτή την παρακμιακή μηδενιστική πολυτέλεια, διότι κάποιοι, που μεγάλωσαν με «οπισθοδρομικές» αξίες κι έκαναν παρελάσεις, έγιναν παρανάλωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!