Ηλιάκης Κωνσταντίνος... ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Κώστα όπως σαν Ίκαρος φύλαγες εμάς από εκεί ψηλά έτσι τώρα πρόσεχε τα αδέρφια σου τους Ικάρους από πιο ψηλά... Από εκεί που μόνο ήρωες και παλικάρια σαν εσένα μπορούν! Καλό ταξίδι αετέ μας! Θα σε θυμόμαστε και θα σας αγαπάμε όπως κι όλους τους άλλους, αετέ μας, που έφυγαν

Πώς να σωπάσω μέσα μου... την ομορφιά του κόσμου...

Ο ουρανός δικός μου... η θάλασσα στα μέτρα μου...

Πώς να με κάνουν να τον δω... τον ήλιο μ'άλλα μάτια...

Στα ηλιοσκαλοπάτια... μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά... ποια γλώσσα μου μιλάνε...

αυτοί που μου ζητάνε... να χαμηλώσω τα φτερά...

Κάθε φορά που το βλέπω ανατριχιάζω με τους ημίθεους Ίκαρους μας που κάθε μέρα δίνουν μάχη πάνω από τα νησιά μας σαν φύλακες Άγγελοι! Αφιερωμένο στον φύλακα άγγελο Κωνσταντίνο Ηλιάκη.

Απλώς διαβάστε τα λόγια από το τραγούδι και φέρτε στο νου σας τον αετό μας και όλους τους άλλους αετούς μας που θυσιάστηκαν για την Πατρίδα!

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό

Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός

Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω 
έχω φίλο τον ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό