Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

11. SINE COITUM TRISTITIA του Τίτου Χριστοδούλου

του Τίτου Χριστοδούλου
«Θ’ ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά, και την ζωή κοιτώντας, ήρεμα θα γελάσεις». Από τον αυτόχειρα ποιητή της Πρεβέζης. Στο απόλυτο του απονενοημένου της ζωής, η κωμικότητά της. Η απογύμνωση από νοηματοδοτικό περιεχόμενο, τόσο τραγική στο γεγονός της, είναι και τόσο κωμική στον συμπερασμό της παραίτησης που υποβάλλει. «Με δένδρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς». Χωρίς τα δαφνόφυλλα - προσχήματα του βίου. Παραίτηση που μπορεί να είναι όμως, καθαρτικά, και κατάφαση στο ψιλό γεγονός της ζωής. Η ζωή, αίφνης, χωρίς τα περιττά κιλά της. Πάνω σε ένα δαφνόφυλλο, ένα μόνο, παρατηρεί στην «υπαρξιακή» 9η Ελεγεία του Duino κι ο Rilke αυτό το ψιλό γεγονός της ύπαρξης: «κι εμείς οι πιο εκλείποντες, [σαν το φύλλο] μόνο μια φορά, για λίγο, μια φορά, και ποτέ ξανά, αλλά αυτό, να έχεις υπάρξει μια φορά, μπορεί πια ποτέ να ακυρωθεί;»