87. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΙ ΟΙ ΧΑΒΑΛΕΤΖΗΔΕΣ... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP Morgan, δεν μπορείς να πεις, πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα. Το πόση ενέργεια ξοδεύουν τα συντρόφια για «καμένες» υποθέσεις, ανεμίζοντας ως ψωριάρικες σημαίες τα ράκη των ιδεοληψιών τους, δεν λέγεται. Τώρα μας προέκυψε ο …Παστίτσιος. Ήρως κι αυτός, γιατί χαβαλέδιαζε κοροϊδεύοντας τον Γέροντα Παΐσιο και τα περί αυτού! Αντιστασιακός αγωνιστής της ελευθέρας αριστερής μονήρους εκτονώσεως. Θα μου πείτε, εδώ ο Κουράκης πιστεύει πως είναι ποιητής κι η Δούρου αμυντική αναλύτρια. Τζάμπα είναι.

Να οι ανακοινώσεις κι οι αναλύσεις από την Κουμουνδούρου για τους 10 μήνες φυλάκα, που πήρε για καθύβριση θρησκεύματος ο αγωνιζόμενος χαβαλετζής. Ένας «πυροβολημένος», με χιούμορ κατώτερο της σχολής Στάθη Ψάλτη, αλλά βέβαια με την γνωστή προοδευτικιά ληγμένη σάλτσα, που μαζεύει μύγες και συριζέϊκο φλώρικο ακτιβισμό.
Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, αδικώ τον Στάθη Ψάλτη. Μπορεί να αναλώθηκε στην ευκολία της φαρσοκωμωδίας αλλά μια φορά που έπαιξε, αν θυμάμαι καλά, σ’ ένα μονόπρακτο, νομίζω στο «Ημερολόγιο ενός τρελού» και άλλη μια φορά σε σοβαρή τηλεοπτική σειρά έναν δολοφόνο, άφησε πολλά γατάκια άφωνα. Απλά ο άνθρωπος, καίτοι καλός ηθοποιός, ήθελε να κάνει την πλάκα του και χαραμίστηκε. Πάντως δεν πρόσβαλε κανέναν. Και σίγουρα, αν θυμάστε, έβγαζε καλύτερες γκόμενες από τον καταδικασθέντα Γέροντα Παστίτσιο. Μπορεί βέβαια να είχε κι αυτός τα τυχερά του μετά από την στιγμιαία λάμψη δημοσιότητας που του χάρισε η βλάσφημη ανοησία του. Έχει κάτι απελπισμένες ο «χώρος»! Γοητεύονται μερικές συντρόφισσες από τέτοια μπακαλοεύσημα.

Δεν μπορώ να κρίνω την δικαστική υπόθεση. Την ευκολία που έχουν άλλοι να κρίνουν υποθέσεις, στις οποίες δεν έχουν δει ούτε το εξώφυλλο της δικογραφίας, δεν την κατάλαβα ποτέ. Μπορώ όμως να κρίνω την βλακεία, την πολιτική στάση, την για πολλοστή φορά «πολιτικά ορθή» και μισελληνική στάση ενός κόμματος, που είναι, αλλά δεν το ξέρει, θεσμικός παράγοντας της ταλαίπωρης δημοκρατίας μας.

Ξέρετε, οι στελεχάρες του Αλέξη το θεωρούν πολύ trendy να την πέφτουν στην Εκκλησία, στην Ορθοδοξία, στο Έθνος, να διεκδικούν το ανύπαρκτο δικαίωμα που έχει κάθε παρτάλι να κοπρίζει δημοσίως πάνω σε ό,τι και όποιον του καπνίσει. Γι’ αυτούς έτσι οριοθετείται ο «προοδευτικός» στα μη οικονομικά θέματα. Με την ιδιόρρυθμη επίθεση στις πεποιθήσεις της πλειοψηφίας, σε ό,τι θεωρούν ταυτισμένο με το εθνικό αστικό κράτος. Σε ό,τι θα σκανδαλίσει την πλειοψηφία. Υπάρχουν και κάτι καλλιτέχναι με την μορφή του χοίρου που γυρίζουν στα πέριξ και η φλογερή μας κολωνακιώτικη αριστερά τους υπερασπίζεται. Θυμάστε τον τύπο που φωτογράφιζε τον εαυτό του να συνουσιάζεται μ’ ένα καρπούζι και κάποιοι αποφάσισαν να πληρώσει κιόλας το πόπολο για να εκτεθεί ο μαναβικός έρως του άλλου πυροβολημένου; Ε, και τότε ώμο με ώμο τα συντρόφια στις ξεχαρβαλωμένες …Θερμοπύλες της γελοιότητας, για να υπερασπιστούν το ανύπαρκτο δικαίωμα του καρπουζοβάτη. Κανονικά έπρεπε να τον ταΐσουν όλο το καρπούζι, τον λεβέντη.

Γιατί αδέρφια, σε τούτη εδώ την άκρη, που μας έλαχε και την απελευθερώσαμε με αίμα, σήμερα έχουν ή διεκδικούν να έχουν δικαιώματα οι πάντες, εκτός από μας, την πλειοψηφία. Όσοι πηδάνε καρπούζια, οι gay που φιλιούνται στα Θεοφάνεια, ο …Παστίτσιος, όποιος έχει την ιδιαιτερότητα ή την λόξα του, θέλει ελευθέρως να προσβάλει την εκκλησία μας, την Ιστορία, τα σύμβολα και τους ήρωες του Έθνους μας, θέλει να μας το τρίψει στα μούτρα, να μας πείσει κιόλας ότι είμαστε εμείς οι ανώμαλοι, περίεργοι, οι αντιδραστικοί κι οπισθοδρομικοί κι όχι αυτός, που όλως φασιστικά κι ολοκληρωτικά, θέλει να μας φορέσει κολάρο την παλαβομάρα, την βλασφημία ή την απόκλιση του, λες και είναι αρετή. Δεν το έχετε ακούσει άραγε; Μόλις κάνεις κριτική στις παράλογες διεκδικήσεις των ακτιβιστών ομοφυλοφίλων, αμφισβητώντας το «δικαίωμα» τους να υιοθετούν ή να παντρεύονται, ωρύονται πως είσαι …ομοφοβικός, πως αυτό υποδηλώνει πως το ‘χεις απωθημένο κι άλλες θεωρίες της κολοβής αλεπούς, που τις θέλει όλες κολοβές. Το ό,τι απλά μερικοί μας τα πρήξανε, είναι χυδαίοι και συμπεριφέρονται προσβλητικά, προσπαθώντας οι λίγοι να καπελώσουν τους πολλούς, τους οποίους μάλιστα καθυβρίζουν, δεν τους περνάει από το μυαλό.

Το ‘χω ξαναπεί, δεν είμαι υπόδειγμα χριστιανού. Πήγα στα βαφτίσια μου, στα λοιπά μυστήρια την βγάζω συνήθως στο προαύλιο ως καλεσμένος, θα πάω ανυπερθέτως και στην κηδεία μου. Όταν περνάω απέξω, μπαίνω κι ανάβω κανά κεράκι για τα παιδάκια μου, τους γονείς και την Πατρίδα μου. Ή μάλλον, να σας το πω απλά; Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν το πατρικό μου. Κομμάτι της ανατροφής μου, της ζωής μου, καταφύγιο μου. Μπορεί να μην προλαβαίνω να τους βλέπω συχνά αλλά δεν τους ξεχνώ, πάντα τους αγαπώ και δεν θέλω κανένας να τους πειράζει. Αν δε διανοηθεί κάποιος να τους προσβάλλει, τότε μαύρο φίδι που τον έφαγε, όχι δέκα μήνες φυλάκιση…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

(Δημοσιεύεται στην Δημοκρατία)