Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Χτες ήμουν όλη μέρα στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο του Πειραιά. Στην αναμονή και τις διακοπές της συνεδρίασης μιλούσα και με τα παιδιά του Μεταγωγών. Πάνοπλοι, είχαν να χειριστούν μερικούς αληθινά επικίνδυνους κρατούμενους. Ληστές, φονιάδες και πάει λέγοντας. Μερικοί είχαν προϋπηρεσία στα ΜΑΤ κι άλλες ζόρικες υπηρεσίες. Αφού άκουσα, δικαίως, έστω κι ευγενικά, τα σκολιανά μου για τις περικοπές και την αγωνία τους για επιβίωση, ένα παλικάρι, από τις Ελληνικές Άλπεις, τα ωραία Άγραφα, μου είπε μια τρελή ειρωνική ατάκα: «Κύριε Κρανιδιώτη, την επόμενη φορά που θα είσαστε σε δημόσια συζήτηση, πείτε στον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, πως οι αστυνομικοί θέλουμε να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ αλλά όταν πηγαίνουμε στην κάλπη, μας εμποδίζουν τα χέρια μας, που είναι καμένα από τις μολότωφ αυτών που καλύπτουν»…
Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία δυσκολεύεται πολύ να στεναχωρήσει τους διάφορους ψυχάκηδες, θεματοφύλακες της «επαναστατικής καθαρότητας», που βόσκουν σαν γλάροι στην χωματερή της ανακυκλωμένης αριστεράς. Εκεί που είναι σωροί τα μπάζα και το σκουπιδαριό των ιδεοληψιών της μεταπολίτευσης. Ο Αλέξης θέλει να σαγηνεύσει και τους λίγους αστούς και τις στρατιές των μικροαστών, παίζοντας που και που τον σώφρονα και μετριοπαθή αλλά δεν θέλει να στεναχωρήσει και τα «παιδιά». Θέλει να τους έχει κάβα.
Όταν εμείς λέμε πως δεν υπάρχει καλή και κακή βία, δεν υπάρχει αποδεκτή ανομία και πως θα συντρίψουμε το έγκλημα αδιάκριτα και με πολιτική αχρωματοψία, θα έπρεπε να δίνει μια απλή απάντηση: «Μαζί σας». Και μάλιστα να εξηγεί τρόπους, με τους οποίους θα το έκανε καλύτερα. Ούτε μέσα από τα δόντια του δεν το λέει. Ούτε αυτός, ούτε τα ψωραλέα γκεσέμια του.
Είναι χαρακτηριστική η γενικότερη στάση της Κουμουνδούρου απέναντι στην Αστυνομία ή μάλλον για να χρησιμοποιήσω τον Βούτση τον αγωνιστή, απέναντι στον «κάθε μπάτσο». Μόλις γίνει κάτι, τους βγαίνει ένα ξεκάθαρο μίσος.
Έχω συμμαθητές «μπάτσους», φίλους από τις Καταδρομές, παιδιά που γνώρισα στις ατελείωτες αναμονές σε δικαστήρια, σε αστυνομικά τμήματα. Μερικοί είναι αδερφικοί φίλοι μου. Και το έχω γράψει. Όταν από τη μια είναι τα κωλόπαιδα των Βορείων Προαστίων και του Κολωνακίου, που παίζουν επανάσταση κι από την άλλη οι «μπάτσοι», εγώ είμαι με τους «μπάτσους», τους «ασφαλίτες», τους ματατζήδες, τα «γουρούνια» και τους «δολοφόνους». Εδώ και χρόνια μπαίνουν με εξετάσεις σε σχολές με υψηλά μόρια. Πολλοί από τους χυδαίους επικριτές τους ούτε με σφαίρες δεν θα έπιαναν την απαραίτητη βαθμολογία. Πολλά συντρόφια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ούτε αστυφύλακες. Κι όλοι, μα όλοι και όλες, που βρίζουν ή λένε εξυπνάδες, άμα τους κλέψουν, αν νοιώσουν απειλή, τους «μπάτσους» παίρνουν τηλέφωνο κι άμα αργήσει κανά λεπτό το περιπολικό, ωρύονται κι αγωνιούν.
Δεν θα σας πω πολλά. Μπείτε στην σελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας και πηγαίνετε στους πεσόντες. Θα δείτε ένα τεράστιο κατάλογο, κυρίως νέων παιδιών. Είναι οι γιοι κι οι κόρες, τ’ αδέρφια, οι γονείς κάποιων. Αληθινοί άνθρωποι. Η μάνα ή η γυναίκα τους πήρε μια διπλωμένη Σημαία. Αυτή ήταν η ανταμοιβή της θυσίας. Άντε και μια κολοβή σύνταξη.
Έλληνες Φύλακες Ελλήνων. Της Πατρίδας. Αλλά μην βάζω δύσκολες κι απεχθείς λέξεις στα συντρόφια, που θέλουν την Αστυνομία με ροζ στολές κι οπλισμένη με ματσάκια άνιθο…
Στο δια ταύτα να θυμάστε: Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στα Σώματα Ασφαλείας, όπως και στις Ένοπλες Δυνάμεις, θα είναι απλά να τους αφήσουμε να κάνουν την δουλειά τους. Με αξιοπρεπείς αμοιβές, τα απαραίτητα υλικά μέσα για την αποστολή τους, αξιοκρατία και κυρίως την απόδοση από την Πολιτεία της Τιμής που δικαιούνται. Την κέρδισαν με αίμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!