Του Τίτου Χριστοδούλου
Μας έφεραν καινούριο ασθενή, στο Καρδιολογικό. Τρίτο πληθυντικό πρόσωπο, κι απρόσωπο, που στρεβλώνει διπλά τα πράγματα. Δεν έχει πια δυϊκό αριθμό η νέα ελληνική. Κι ούτε ήρθε'απρόσωπα', das Man, που θα έλεγεν ο Heidegger.On est arrive´.
Όχι. Ήλθε με την γυναίκα του. Την επί δεκαετίες,ως φαίνεται, σύντροφό του. Με την φροντίδα της, Sorge, στο κάθε τι. Πώς να τακτοποιηθεί, ζεστά κι άνετα, στο κρεβάτι. Πώς να μπουν τα ρούχα του στο ντουλάπι, τα είδη πρώτης ανάγκης στο κομοδίνο, το νερό, τα φρούτα, τα χαρτομάντιλα δίπλα. Πώς να καθίσει στο προσκεφάλι του, να οικειωθεί ο ασθενής τον χώρο, να μη βρεθεί ξένος ανάμεσα σε ξένους.
Με την γυναίκα του είχε φύγει, πριν λίγες ώρες, ο προηγούμενος ασθενής. Φροντίδα, στην κυριολεξία ξάγρυπνη, κι εδώ. Πώς να φάει, να πιει, να καθαριστεί, να λουστεί ο ασθενής. Στα επισκεπτήρια, σε παράταξη, δίπλα στα κρεβάτια, οι γυναίκες, σε πρόθυμη, μη διατεταγμένη, υπηρεσία. Χωρίς απουσίες, καθημερινά, σε κάθε επισκεπτήριο, σε κάθε ανάγκη, κάθε επιθυμία. Η Γυναίκα.
Γρήγορος περίπατος,στον 'μακρύδρομο' του Καρδιολογικού, κι η ίδια εικόνα. Ο Ασθενής, και στο προσκεφάλι του η Γυναίκα. Βγάζει κανείς, πώς αλλιώς, τα επαγωγικά του συμπεράσματα, το 'καθόλου', ίσως και το 'καθ' αυτό'.
Ραγισμένη καρδιά, στο Καρδιολογικό, μόνο οι άνδρες; Δεν το λέω, κακιάρικα, σας βεβαιώ. Με θαυμασμό,το λέω. Οι δικές σας καρδιές, φίλες, οι καημένες, πώς βαστάν και δεν ραγίζουν;Του ψεύτη ντουνιά, η απονιά, μόνο εμάς τσακίζει;
Κι ας πάρω, πίσω, και το άλλο. Το Ομηρικό. ´Η, να το δω, utramque partes,απ' τις δύο του όψεις. Την Φροϋδική ανάγνωση, δηλαδή, ή και Λακανική, στην οποία ο Μύθος του Οδυσσέα κωδικοποιεί αλληγορικά Ρόλους για το Θηλυκό και το Αρσενικό. Και την αλληλοκτητική τους σχέση, την δια της αγάπης αλληλεξουδετέρωση. Γυναίκες μπαίνουν στον δρόμο του Οδυσσέα, με θέλγητρα και μαγικά, ματζούνια, λωτούς, μουσικές, ερωτικά κρεβάτια σε σπηλιές κι αθανασίες ακόμη για να τον αποσπάσουν από την εκπλήρωση του Πεπρωμένου του, την πλήρη, νικητήρια Αποκάλυψη του Ονόματός του.
Η Γυναίκα Ερωμένη, Κόρη, Νεράιδα και θεά, πίσω και πάνω από αυτά Μητέρα. Στις τρεις ταυτόχρονα ηλικίες, τόσο θαυμαστά ψυχολογημένη, η Ναυσικά. Μαζί το φοβισμένο ξάφνιασμα της παρθένας κόρης στην θέα του γυμνού, ώριμου άνδρα, το τόλμημα της ερωτικής, της Γυναίκας επιθυμίας, και κερδίζοντας τον συγκερασμό όλων, η Kαλύπτουσα Μητέρα, η Προστασία που τον παίρνει, να τον ταΐσει, ντύσει και κοιμίσει στα δώματά της. Οι πονηροί, μονάχα από σας, θα αναρωτηθείτε γιατί να είναι τόσο φουντωτό το κλαρί που χρειάστηκε ο Οδυσσέας για να καλύψει την γύμνια του. Ο ποιητής, όμως, πέτυχε στον σκοπό του να φέρει τον νου σας...εκεί.
Πιο σαφής, πώς αλλιώς μετά από επτά χρόνια επικλινοπάλες και κρεβατώματα, στην σπηλιά, το 'κοίλον',της Καλύπτουσας, της ΜεγάληςΑκυρώνουσας, θεϊκής ερωμένης, και Μητέρας ταυτόχρονα (αφού την δική της αθάνατη φύση υπόσχεται να του δώσει, όπως η Θέτις του Αχιλλέα.) Η Καλυψώ.
Και το τόσο αποκαλυπτικά Καλυπτικόν της 'κοίλον'.Η ερωτική κοιλότητά της, και μητρική, ταυτόχρονα κοιλία της.
(Μέσαι δε νύκται, άγωδε μόνος καθεύδω, τι θέλετε, φίλοι, η φαντασία...οργιάζει!) Να έχουν, άραγε,φιλόλογοι και πολιτισμολόγοι προσέξει τις ομοιότητες εδώ με τον Σκανδιναβικό μύθο του Βeowulf; Που έχοντας ξεκινήσει να σκοτώσει την τρομερή,εξω ανθρώπινη Μητέρα του Τέρατος, σαγηνεύεται στα ερωτικά της τερπίτια, κι ακυρώνεται σαν Ήρωας -Άνδρας, ξοδεύοντας μακρά χρόνια στις αγκάλες της, σαν ερωμένης; Αναρωτιέμαι αν ήταν κι εδώ επτά τα χρόνια της γρουσουζιάς.
Η Ακύρωση του Άνδρα. Του Μοναχικού Ήρωα.Από το κοίλον. Της Ερωμένης. Σαγήνη, της καλύπτουσας Μητέρας. Για επιστροφή στην Κοιλία της. Επιστροφή στην μήτρα, που σημειώνουν οι ψυχολόγοι του βάθους.
Ακύρωση; Η, μέσα από τις παγίδες της, τελική του κύρωση; Σαν τα κωμικά Φυστίκια Αιγίνης, του Σαμαράκη, μέσα από την ζωή που ξαναδίνει η Γυναίκα Ερωμένη, απελευθερωνόμαστε από την προσκόλληση στην Μητέρα. Για να την βρούμε στην Γυναίκα. Μητέρα, μαζί και ερωμένη. Στο Κοίλον της Καλυψούς.
Η θαλπωρή, η θέρμη, η προστασία, η υγρότητα. Όπως περιγράφει την σπηλιά της Καλυψούς, ο Όμηρος. Κι αν, κάποιοι, χρειάζεστε περισσότερη βοήθεια για να εννοήσετε του Μύθου την παραβολή... Έ, βάζει ο ποιητής και πλούσια βλάστηση στην είσοδο...
Άλλο δεν μπορώ να βοηθήσω. Πάω για κρεβάτωμα. Καλό σας, πρωινό. Είναι 5, ώρα του γαλατά...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!