34 ΦΡΟΥΤΟΝ ΕΚΤΡΩΜΑΤΙΚΟΝ Η ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ Ή ΠΑΡΘΕΝΟΚΑΡΠΙΑ του Τίτου Χριστοδούλου

Προσθήκη λεζάντας

του Τίτου Χριστοδούλου

Φρούτον, ως γνωστόν, ουδέν άλλον είναι ειμή η πληρωμή των δένδρων ή φυτών εν γένει προς τα ζώα δια το χεζητιάσθαι, ή χέζειν, τα σπέρματα ή σπόρους αυτών αλλαχού. Παρά τους την γλώτταν δε ανατέμνοντας βοτανολόγοις ημάς, φρούτον δηλοί ήγουν τας των φυτών ωοθήκας. Αύται περιβάλλουσιν το σπέρμα αυτών δι ευχύμου και ευγέστου σαρκός, πλακούντος, ός και προσφέρει ελκυστικήν τροφήν και τέρψιν εις το ζώον το οποίον και δια της κινήσεώς του προσφέρει σωτηρίαν εκδούλευσιν εις το καταδεδικασμένο εις ακινησίαν φυτόν ή δένδρον.

Η υπό του ζώου εκσπερματική δια της οπισθίας οδού ή αφοδεύσεως εκδούλευσις αύτη (αν ως ζώον την επιτελέσει ελευθέρως εις την φύσιν) επιτελεί τον δι’ επικονιάσεως πολλαπλασιασμόν και γενετησίαν επιβίωσιν του φυτικού είδους. Πονηρώς τούτο,  άλλως ειπείν, παρελκύει δια της ευκάρπου εκμισθώσεως αύτης το ζώον (είπεν τις «ζώον να σε πει ο γυιός σου, ρε;») ώστε προθύμως και ευκινήτως να συμμετάσχει τις την γαμικήν λειτουργίαν του ευστρόφου εν ταις επινοίαις του, ει και ακινήτου, φυτού ή δένδρου. Είμεθα, άλλως ειπείν, οι κινούμενοι καυλοί των φυτών τα οποία ει και έχουσιν ίδιον καυλόν, ως το στέλεχος, εξέχων βλαστός  ή «κορμός» (stem, shaft αγγλιστί) τούτων εις την βοτανολογίαν ονομάζεται, είναι ούτος εις την γην πεφυτευμένος και ακίνητος.

Πλην ουκ έχουσιν πάντα τα φυτά και τα φρούτα των ομοίως. Η βοτανική και χορτοκηπουρική γνωρίζουσιν παραδείγματα φυτών, ά και έχουσιν ως επί το πλείσον μεταφυτευθεί εις αλλοτρίους τόπους αποκεκομμένα των φυσικών αδελφών αυτών,  τα οποία και δεν παράγουσιν σπέρμα, ουδέ πολλαπλασιάζονται δια της φυσικής οδού της επικονιάσεως, αλλά άγονα όντα και αγωνιώντα χρήζουσιν εξωγονικής «αλλοθετικής» παρεμβάσεως δια την, «εκτρωματικήν» ως κρίνεται, επιβίωσιν και πολλαπλασιασμόν των. Ταύτα καλούνται και τα δια «παρθενοκαρπίας» ή «παρθενογενετικής» μεταστάσεως αναγεννούμενα και ουχί φυσικώς μετεξελισσόμενα.

Εκτρωματικά παντάπασιν τα τοιούτα φρούτα και πονηράς επινοίας μορφώματα. Εκτρωματική και παρά φύσει η παρθενογένεσις, η δε εν τη φύσει σπάνις των δια παρθενοκαρπίας ή παρθενογενέσεως επιγεγενημένων ήκιστα δε Πολυκάρπων των τοιούτων καρπών το αλυσιτελές και θνησιγενές και οξύμορον και οξύμωρον προς έτι της των τοιούτων φρούτων αγαμέτου και ακαύλεως παρθενογενέσεως επιμαρτυρεί. Παρθενοκαρπίας δείγματα όντα τα άσπερμα υδροπέπονα (καρπούζια, ουχί δε τα εύκαρπα και γόνιμα της Ζώδιας) και οι τον τρόπον του σχήματος διαψεύδοντες άσπερμοι σικυοί (αγγούρια – ουχί δε τα εύζωμα και εύζωνα των Καλυβίων) σκοπόν έχουσιν τα ευηθέστερα των ζώων και στρουθών να εξαπατήσωσιν, εμπλησθέντων δια τον ασπέρμων καρπών ούτως ώστε οι εύσπερμοι και πλέον οχευτικοί των καρπών τους πλέον ευαγώγους των τρωγώντων αυτά γαμετών να πληρώσουσιν και πλησθήσωσιν, ίνα εις γήν ευεπίφορον και εύφορον να μεταφερθώσιν και ευγονικώς χωσθώσιν και χεσθώσιν.

Άγονος και ασύντακτος και λίαν εκτρωματική η παρθενοκαρπία και παρθενογένεσις, απάτην και υπόνοιαν πονηράν επικρύπτουσα, ως και ούτος ο επιφανής συνταγματολόγος και παρθενογονίας επίψογος καθ. Χρυσόγονος διέλαβεν. Ημείς δε ως καυλοί επίμαχοι και βλαστοί εκείνων προς το μέλλον και τους επιγόνους ημών τας εκ των προγόνων λαβόντες παρακαταθήκας και παρακατωοθήκας ευκάρπους και επιγόνων ευγόνους και ευζώνους τω μέλλοντι γενναίως και άρδην και άρρην αληθώς προσκινήσομεν, ουδέ τινα ουδεπώποτε δε προσκυνήσομεν. Καρπού δε απηγορευμένου η βρώσις, βρώμα θανάσιμον, ο δε καρπός της αμαρτίας θάνατος. 

του Τίτου Χριστοδούλου, βοτανολόγου – σπερμολόγου