12. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ(;) - ΓΡΑΜΜΑ Σ¨ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ της Νατάσας Γεωργανάκη.

Η κοινωνία του αύριο που όλοι μας φιλοδοξούμε να χτίσουμε χρήζει ενάρετων ηγετών σε όλο το φάσμα των εξουσιών! Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε εν δυνάμει πολιτικοί!... Επομένως μια ματιά στα αρχαία κείμενα επιβάλλεται, με όρους σημερινούς κι εύκολα κατανοητούς!...Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι θα υποκαταστήσω τους αρχαίους σοφούς!... Εκείνο που απλά υπόσχομαι είναι να προσπαθήσω μέσα από την σειρά ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που εγώ κατάλαβα!... Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα!...

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 εδρών, αγαπημένε μου πολιτικέ, δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία δημοκρατική χώρα ως η απόλυτη εξουσία, όταν μάλιστα μας είναι γνωστή η δια του εκλογικού νόμου (+50 έδρες στο πρώτο κόμμα)  νόθευση της βούλησης του λαού. Ούτε και θα έπρεπε να της επιτρέπεται να χρησιμοποιεί τον όρο δημοκρατία, αφού επέλεξε από μόνη της να περιφρονεί κάθε πολιτική ή κοινωνική αντιπολίτευση.

Η πρωτοφανή βιαιότητα με την οποία επιτίθεται εναντίον διαδηλωτών και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται και εν τέλει παραβιάζει τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, μας οδηγούν να σκεφτούμε σοβαρά την περίπτωση να έχουμε αποδεχθεί την αλλοίωση του όρου δημοκρατία και το μπόλιασμά της με στοιχεία απολυταρχίας, τα οποία όμως τείνουν σε μια κυριαρχία που μας είναι αδύνατον να την αγνοούμε πια!... Μπορεί με τον όρο απολυταρχία να περιγράφουμε το πολίτευμα στο οποίο ένας κυρίαρχος ελέγχει και τις τρεις εξουσίες, αλλά ποιος μπορεί πλέον να βρει διαφορές ανάμεσα στον ένα και σε μια κοινοβουλευτική ομάδα δεμένη πίσω από το άρμα-συμφέρον των διεθνών τοκογλύφων;

Με πρόσχημα τις μεταρρυθμίσεις και την δήθεν διόρθωση του κράτους, ουσιαστικά συγκεντρώνουν τις τρεις εξουσίες σε λίγους, οι οποίοι με βάρβαρο τρόπο επιβάλουν αλλαγές που δεν επέλεξαν οι πολίτες, αλλά και που δεν είναι φυσικά προς την κατεύθυνση του κράτους δικαίου, αφού όλες έχουν σαν σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζιτών που μέσου του χρέους ελέγχουν τους λαούς. Δημιουργούν νόμους-κανόνες και κυβερνούν διερμηνεύοντας κατά το δοκούν τις αποφάσεις-εντολές της δικαιοσύνης, στερώντας έτσι από το λαό κι αυτήν την ελπίδα!...

Η αλήθεια, αγαπημένε μου πολιτικέ, και μόνο κατά την αντίληψη του καθενός, λέει ότι η τακτική αυτή συσπειρώνει πρόσκαιρα κάποιους κομματικούς οπαδούς, αφού βασίζεται στην τακτική του μαστιγίου και στα πρότυπα που επέβαλε η σιδηρά κυρία Θάτσερ. Όλοι όμως έχουν αντιληφθεί πλέον ότι πίσω της κρύβεται η ομολογία της αποτυχίας των πολιτικών των πολυκομματικών κυβερνήσεων και γεννά τεράστιο θυμό στους πολίτες που λίγο απέχει από το να μετατραπεί σε αυτοδικία.

Η χώρα έχει ήδη καταστραφεί από το σάπιο πολιτικό σύστημα, που ανέλαβε την εξουσία εδώ και κάποια χρόνια πριν. Με την φτώχεια να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς, την ανεργία να κατέχει την πιο θλιβερή θέση στην Ευρώπη, τα λουκέτα των καταστημάτων να πολλαπλασιάζονται, οι κοινωνικές παροχές να εξαφανίζονται, τα εργασιακά δικαιώματα να καταργούνται, την ανασφάλεια να παίρνει μορφή επιδημίας και την οικονομία να βυθίζεται σε βαθιά ύφεση μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε. Και πως να είσαι αισιόδοξος όταν και αυτή η οσμή των πτωμάτων δεν είναι ικανή να προσελκύσει ούτε καν τα κάθε είδους τρωκτικά που τρέχουν να επωφεληθούν σε άγριους καιρούς πολέμου. Μάταια το οικονομικό επιτελείου περιμένει τους "επενδυτές" που θα δώσουν και την χαριστική βολή σε μια χώρα που πεθαίνει....

Χωρίς η αιδώς να απασχολεί έστω και κατ΄ελάχιστον τους κρατούντες βαπτίζουν "εξυγίανση" αυτό το σύστημα της παρακμής. Μια εξυγίανση που "διατηρεί" όλα εκείνα τα στοιχεία που έφεραν την καταστροφή του κόσμου μας καταδεικνύοντας περίτρανα ότι όλα τείνουν προς την πραγμάτωση των σκοπών της παγκοσμιοποίησης και για την οποία ουδόλως θα ερωτηθούμε. Έτσι αντί για το ξερίζωμα όλων των παθογενειών του δημόσιου βίου της χώρας επιλεκτικά πλήττονται όλες εκείνες οι δομές στις οποίες ουσιαστικά στηρίζονται οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και οι οποίες θα έπρεπε να τύχουν της προστασίας μας. Μοιάζει να μην έχουν θέση όλες αυτές οι ομάδες. σ΄ένα καινούργιο παγκοσμιοποιημένο καθεστώς.

Εμείς από την άλλη όμως, αγαπημένε μου πολιτικέ, πρέπει να αποφασίσουμε και μάλιστα γρήγορα για το τι ακριβώς θέλουμε για το λαό μας. Αν πρόκειται να παραδώσουμε την πατρίδα στους διεθνείς τοκογλύφους είμαστε σίγουρα στο σωστό δρόμο αποδόμησης!... Τίποτα από ο,τι θυμίζει το θαυμαστό έθνος μας δεν γίνεται αποδεκτό από εκείνους που έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι είναι τουλάχιστον "Θεοί"!... Από την άλλη, αν αποφασίσουμε να ζήσουμε αρμονικά σ΄αυτό το οικόπεδο που έλαχε να είναι η πατρίδα μας, δεν έχουμε άλλα περιθώρια εφησυχασμού. Επιβάλλεται να φτιάξουμε νέους αλλά πιο κατάλληλους θεσμούς (Νέο Σύνταγμα), δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση, να επανακαθορίσουμε το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ από τα οποία δρομολογήθηκε και ενισχύθηκε επί δεκαετίες η πολιτική σήψη, να επιβάλουμε την αντικατάσταση όλων των πολιτικών με νέους, όχι απαραίτητα σε ηλικία αλλά σίγουρα στο ήθος, να ελέγξουμε την οικογενειοκρατία και τη διαπλοκή.

Το να εμποδίζεις τους άλλους ν΄ανακατεύονται σ΄ ο,τι τους αφορά, ήταν αρχικά η τέχνη της πολιτικής. Ολόκληρες ομάδες πληθυσμού εξαναγκάσθηκαν να απέχουν από την λήψη των κοινών αποφάσεων που αφορούσαν τις οργανωμένες κοινωνίες μέχρι και πρόσφατα. Όταν όμως οι λαοί έφτασαν να διεκδικούν μέρους της εξουσίας προστέθηκε η τέχνη του να αναγκάζεις τους άλλους ν΄αποφασίζουν ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνουν το νόημα ή τις επιπτώσεις των αποφάσεών των. Γεννήθηκε τότε ένας ιδιαίτερος τύπος καθεστώτος που οι ειδικοί αποκαλούν "ανταγωνιστικός αυταρχισμός". Το είδος αυτού του πολιτικού συστήματος επιτρέπει τον ανταγωνισμό για την εξουσία μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, αλλά με τόσες πολλές παραβιάσεις της εκλογικής νομιμότητας και εξαναγκασμού σε λήψη αποφάσεων αμαθών πολιτών, ώστε δεν μπορεί πλέον να αποκαλείται πραγματική δημοκρατία.

Αλήθεια όμως, μπορεί κάποιος από μας με βεβαιότητα να πει που οδηγεί όλο αυτό το θέμα; Ποιος είναι ο στόχος που πρέπει να επιτευχθεί;

Δεν θέλω να βγάλω εσφαλμένα συμπεράσματα. Όλα αυτά ο λαός μας αν δεν τα συνειδητοποιήσει και εξακολουθήσει να δέχεται να τον χαρακτηρίζουν "ως πελάτη" και να τον δουλεύουν ανεύθυνοι πολιτικάντηδες, θα πηγαίνει από την μία περιπέτεια στην άλλη. Από την άλλη και το να πιστέψει σε παγκόσμιες συνωμοσίες και να αποδεχθεί μια μοίρα που δεν αποφάσισε ο ίδιος, δεν είναι και το καλύτερο. Φυσικά και μπορώ να δω χιλιάδες σημάδια που οδηγούν σε σενάρια μίας και μόνης παγκόσμιας κοινότητας , με μία θρησκεία και μία Διοίκηση. Είναι γνωστό και κανείς δεν το κρύβει πια το όνειρο κάθε οικονομικά ισχυρού πάνω σ΄αυτήν την γη. Με τον φόβο του υπερπληθυσμού της γης να βαραίνει κάθε απόφασή τους, με τον αποκλεισμό του συμβατικού πολέμου από τους ίδιους, γιατί η μόλυνση που θα προκληθεί θα πλήξει και αυτούς, κάθε έλεγχος για την σταθερά παραγωγή ανά κάτοικο μοιάζει να έχει ξεφύγει εντελώς! Αυτό ενισχύει την επιθυμία τους να μετοικήσουν και να εκμεταλλευτούν και άλλους πλανήτες με σκοπό όχι το κέρδος όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί αλλά από ανάγκη. Τι περιθώρια αντίστασης μας επιτρέπεται να έχουμε μέσα σ΄ένα τέτοιο περιβάλλον; 

Ειλικρινά, αγαπημένε μου πολιτικέ, δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Πιστεύω ότι όχι μόνο δεν είμαστε έτοιμοι σαν λαός να αποφασίσουμε για το μέλλον, αλλά κι ότι δεν μας επιτρέπουν να προετοιμαστούμε κι αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο σου. Μπορεί εγώ να πιστεύω σε σένα και μαζί με μένα κι άλλοι πολλοί, αλλά εσύ; Εσύ είσαι σίγουρος ότι μπορείς να οδηγήσεις αυτόν τον απαίδευτο λαό πρώτα στο να μάθει γιατί υπάρχει και κατόπιν γιατί είναι απαραίτητο να υπάρξει και στο μέλλον;  Ο αληθινός πολιτικός, όπως κι ο καλός νομοθέτης δεν πρέπει να ξεχνά κατά τον Αριστοτέλη, ότι όχι το απόλυτα άριστο, αλλά εκείνο που από τα πράγματα αποδεικνύεται σχετικά καλύτερο, πρέπει να προτιμάται σε κάθε δεδομένη στιγμή.

Αν όπως όλα δείχνουν σκοπός είναι να ενωθεί ο Πλανήτης υπό μία διοίκηση κι ένα οικονομικό κέντρο, μια θρησκεία κι μια επιστημονική κοινότητα τι περιθώρια έχουμε να μείνουμε από έξω εμείς; "Στη μηχανή του κατεστημένου" του κου Δ. Ευαγγελίδη περιγράφεται ένας τέτοιο σενάριο και πίστεψέ με ο εφιάλτης δεν είναι κρυμμένος στην παγκόσμια κοινότητα όπως θα περίμενε κανείς, αλλά στην απομόνωση των πόλεων, όπου ο εγωισμός των κυβερνώντων κράτησε τους πολίτες, ονομάζοντας τους "εξαιρετικό" δείγμα πολιτισμού!...

Σε καμία περίπτωση δεν προτείνω την άνευ όρων παράδοσή μας στους άπληστους παγκόσμιους τραπεζίτες. Αναρωτιέμαι μόνο γιατί οι λαοί δεν έρχονται σε μια συνεχή διαβούλευση για το μέλλον που επιθυμούν κι αφήνουν να σχεδιαστεί αυτό από πολιτικούς κατώτερους των ιστορικών στιγμών που ζούμε! Γιατί όλοι όσοι μπορούμε να δούμε μισό μέτρο πιο μακρυά από τον μικρόκοσμό μας, εξακολουθούμε να αναζητούμε μια λύση από όλους εκείνους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να θέλουν λόγω νοημοσύνης ή τεμπελιάς; Το κόμμα είναι μόνο μια ένωση πολιτών με κοινά συμφέροντα. Αν ο επικεφαλής έχει Προκρούστεια λογική, εσύ και μόνο εσύ, πρέπει να μπορείς να δεις ότι αυτό είναι παράλογο και να άρεις από ΧΘΕΣ, την εμπιστοσύνη σου σ΄αυτόν!...
Νατάσα Γεωργανάκη