ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.... του Κωνσταντίνου Κιλτίδη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κιλτίδης:

Γιατί επέστεψα στη Νέα Δημοκρατία και γιατί στηρίζω Τζιτζικώστα...

Έχω διαπράξει αναμφίβολα λάθη και σφάλματα στην μέχρι τώρα πολιτική μου διαδρομή και για πολλά μετάνιωσα. Πλήρωσα ακριβά από παιδί για τις ιδέες μου και τις συγκρούσεις γι αυτές. Εγκλημάτησα μόνον κατά του εαυτού μου, υποτιμώντας την δύναμη που μου έδιναν όσοι πίστευαν στο πρόσωπό μου και δεν διεκδίκησα εντός του συστήματος αυτό που έπρεπε...

Νοιώθω όμως δικαιωμένος γιατί κανένας δεν φυλάκισε τον πυρήνα των ιδεών μου και πορεύθηκα ίσια και καθαρά, είτε συμφωνεί κάποιος, είτε διαφωνεί με τις ιδέες μου και την συμπεριφορά μου. Πάντοτε υπηρέτησα τον καθοδηγητικό ρόλο της πολιτικής αναλαμβάνοντας την ευθύνη της επιλογής σε ιδέες και πρόσωπα.

ΑΠΟ "Αρόδο" ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ, ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ... του Κωνσταντίνου Κιλτίδη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κιλτίδης:

Η χώρα το 2010 βρέθηκε σε κατάσταση «αρόδο», όπως λένε οι ναυτικοί, δηλαδή ούτε λιμάνι να πιάσει, ούτε να μπορεί να ταξιδέψει. Χρειαζόταν επειγόντως επιδιόρθωση για να μπορέσει ένα από τα δύο να κάνει. Δυστυχώς αντί για αντικατάσταση φθαρμένων εξαρτημάτων και ανακαίνιση παλαιών, πάντα μεταφορικώς, οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις για πέντε χρόνια έβαζαν σκουριά για να σκεπάσουν τις καταστροφές.

Η σαπίλα προχώρησε, οι καπετάνιοι της πολιτικής διαγκωνιζόταν ποιος θα κυβερνήσει το σκάφος που σάπιζε, μένοντας στάσιμο έξω από το λιμάνι. Ο μέσος πολίτης καλείται σήμερα να αντιληφθεί, ότι αν επειγόντως δεν ενωθούν οι όποιες δυνάμεις απέμειναν και δεν γίνουν τα απαραίτητα για να βρει πρώτα λιμάνι το σκάφος της χώρας, δεν θα ταξιδέψει ποτέ. Οι τριγμοί ακούγονται , η χώρα βυθίζεται.

ΟΜΗΡΟΥ ΛΕΞΙΣ "Γουνούμαι σ΄άνασσα"...! του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Ομήρου Λέξις: 'Γουνούμαι σ' άνασσα', προσκυνώ, αρχόντισσα. Οδύσσεια ζ 149

Τρεις οι γυναίκες που προκαλούν τον Οδυσσέα, στην κλιμακωτή πορεία του μέσα από τον κόσμο των παραμυθιών, των μυθικών όντων, θεριών και τεράτων, τις ακυρωτικές της ταυτότητάς του προκλήσεις της επιθυμίας και της λήθης, της ανευθυνότητας και του φόβου, στις ραψωδίες ζ έως μ, μέχρι την επιστροφή του στον πραγματικό του κόσμο,στην Ιθάκη. Κατώφλι κι αβελτηρία για την άφιξη στην Ιθάκη η Σχερία, το νησί των Φαιάκων. Όπου, σε αντίστιξη προς τον κόσμο των 'αθεμίστιων', των χωρις πόλη και πολιτισμό βαρβάρων Κυκλώπων, των καταλυτών της υψίστης πολιτικής αρετής της φιλοξενίας, φτάνει στο άλλο άκρο: στον υπερπολιτισμένο, υπερφιλόξενο κι υπεργενναιόδωρο 'γκρίζο', δηλαδή φανταστικά τέλειο, κόσμο των Γκρίζων ανθρώπων: των Φαιάκων. Μετά την μάγισσα Κίρκη και την καλύπτουσα, ακυρωτική της ταυτότητάς του θεά Καλυψώ, τώρα η αθώα, παρθενική νεάνιδα. Η Ναυσικά. Κοινό στοιχείο και των τριών το 'λιλαιομένη πόσιν είναι', η επιθυμία να τον κάνουν άνδρα τους. Ακόμη κι η άβγαλτη παιδούλα, η παρθενική, πριγκηποπούλα Ναυσικά.