ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΣΩΒΙΝΙΣΤΩΝ του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Ο αλβανικός σοβινισμός, ο κατσαπλιάδικος τραμπουκισμός των οπαδών του δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι Ελληνες της εθνικής μειονότητας έχουν ζήσει τη μεγάλη νύχτα του Χότζα. Στο Σπατς και σε άλλα κολαστήρια του πρωτόγονου αλβανικού σταλινισμού χύθηκε αδερφικό αίμα, δικοί μας άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, την υγεία τους, τα λογικά τους. Κορμιά έπεσαν προσπαθώντας να περάσουν το σύνορο για να ξεφύγουν από το κράτος-φυλακή.

Σύμπασα η ελληνική Αριστερά έκανε την πάπια, υπερασπιζόταν ακόμη και με βία στο πεζοδρόμιο κατά των επικριτών του το καθεστώς του Χότζα. Εχει άραγε πιο χαμηλά στην ανθρώπινη υπόσταση, υπάρχει πιο αρρωστημένη, δουλόφρονη στάση από το να προτάσσεις τα συμφέροντα μιας ξένης στυγνής δικτατορίας πάνω από τα συμφέροντα του λαού σου, να γλείφεις και να υπερασπίζεσαι τον φονιά, τον βιαστή των αδελφών σου;

Πιο ξεφτιλισμένος πεθαίνεις. Δεν υπάρχει πιο κάτω. Ή μάλλον υπάρχει. Ακόμη πιο κάτω είναι οι «Ελληνες» κεμαλικοί, αυτό το διακομματικό σκυλολόι, και ζητώ συγγνώμη από το υπέροχο γένος των σκύλων για την παρομοίωση, που είναι υπέρμαχοι των θέσεων του τουρκικού ισλαμοφασισμού εντός Ελλάδος, έτοιμοι πάντα να φορτώσουν την ευθύνη στον «ελληνικό εθνικισμό», να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Κύπρο, να χαϊδέψουν τα πρακτόρια του προξενείου στη Θράκη. Δώσ' τους ξένο ανθελληνικό σοβινισμό να υπερασπιστούν σε βάρος της δικής τους της πατρίδας και πάρ' τους την ψυχή.

Εχουν μια παράξενη διαστροφή. Σε όλα τα εθνικά θέματα, όσο πιο υπέρμαχοι είναι των ξένων σοβινισμών, όσο πιο εχθρικοί απέναντι στα εθνικά μας συμφέροντα και στην ταυτότητα του λαού μας, όσο πιο ασεβείς απέναντι στα σύμβολα και στους ήρωές μας τόσο πιο... «προοδευτικοί», πιο αριστεροί θεωρούνται! Γυρνάνε τα μάτια τους ανάποδα από διεθνιστική έκσταση και από την άκρη του στόματός τους τρέχουν αφροί, όταν ευθυγραμμίζονται με τον σοβινισμό των Σκοπιανών επιγόνων του ναζί Μιχαήλοφ, με τον ισλαμοφασισμό των κεμαλικών ή του Ερντογάν, όταν υπερασπίζονται με λύσσα τα συμφέροντα του Πακιστανοαφγανού ή όποιας προέλευσης απρόσκλητου μουσαφίρη. Ελληνας να μην είναι κι ό,τι να 'ναι ή έστω να είναι μηδενιστής μπάχαλος, γιατί μόνο σε τέτοιους βαρεμένους Ελληνες, κουκουλοφόρους, βάνδαλους, τρομοκράτες χαραμίζουν φαιά ουσία και την αλληλεγγύη τους.

Κοινό χαρακτηριστικό τους, ήταν και είναι, ότι δύσκολα θα βρεις Τούρκους πιο φανατικούς υπέρ του δόγματος ακεραιότητας της Τουρκίας από αυτούς τους ξεπλυμένους εθελοντές γενίτσαρους. Αυτή τη στιγμή στο Κομπάνι μια δράκα άντρες και γυναίκες δίνει έναν απίστευτο αγώνα, ενώ λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα οι Τούρκοι στρατιώτες και πολίτες οπαδοί της ισλαμικής κυβέρνησης τρώνε κουλούρια και πασατέμπο και περιμένουν, με μάτι κόκκινο σαν αίμα, τα ψυχοπαίδια του Ερντογάν, τους μακελάρηδες του ISIS, να αφανίσουν αυτό το κουρδικό Μεσολόγγι. Μήπως είδατε τους «προοδευτικάριους», την κρεμ ντε λα κρεμ της φλωροδιανόησης, που μας έλαχε, να οργανώνουν μισή εκδήλωση συμπαράστασης; Μπα. Αν είχε ματώσει το μικρό δαχτυλάκι του Αμπντουλχαλήμ από σπρωξιά ζοχαδιακού αστυφύλακα, πάνω κάτω στη Σταδίου θα λιώνανε δυο ζευγάρια Sebagos οι... σύντροφοι, καίγοντας και καμιά τράπεζα, ίσως και με ανθρώπους μέσα.

Aρα πολλά ζητάω όταν μιλάω για δυναμική παρέμβαση αλληλεγγύης στον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, ο οποίος άντεξε την Τουρκοκρατία, άντεξε επί Ζώγου, άντεξε μισό αιώνα βάρβαρης κομμουνιστικής δικτατορίας και είναι αδιανόητο να χαθεί ή έστω να συρρικνωθεί στον 21ο αιώνα, με την Ελλάδα στην Ε.Ε., με ανοιχτά σύνορα.

Θα ήμουν όμως ανειλικρινής αν δεν επεσήμανα την απουσία και της δικής μας παράταξης, ιδίως της νεολαίας μας, από όσα συμβαίνουν στο Κομπάνι και στη Βόρειο Ηπειρο. Πού είναι οι παρεμβάσεις μας; Καλές οι νέες τεχνολογίες, καλά όλα τα ωραία και μοντέρνα, αλλά τα πιο καυτά κι αγωνιστικά παραδείγματα είναι γύρω μας, πλάι μας. Δεν είναι χρήσιμα κι ενδιαφέροντα για την πολιτική μας δράση; Δεν είναι ηθικά επιβεβλημένο, ιδεολογικά αυτονόητο; Στις παραδόσεις αυτής της παράταξης δεν είναι μόνον ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, αλλά και η ΕΟΚΑ, ο Διγενής, ο Αυξεντίου, ο Ζέρβας, ο ΕΔΕΣ, ο φοβερός Σπυρομήλιος και ο αγώνας του, η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Οταν οι φωτογραφίες τους απουσιάζουν από τα γραφεία μας, μη μας παραξενεύει όταν άλλοι τις καπηλεύονται και δυναμώνουν.

Κυρίως όμως με ενδιαφέρει και τι κάνει το οργανωμένο κράτος. Ο πολύς ΥΠΕΞ μας και αντιπρόεδρος ποια αυστηρή παρέμβαση έκανε για όσα συνέβησαν στη Δερβιτσάνη, όπου οι χασισοκαλλιεργητές και χασισέμποροι ισλαμοφασίστες από το Λαζαράτι πήγαν να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες; Τα εθνικά συμφέροντα έχουν άλλες απαιτήσεις. Αφού δεν μπορεί ο αντιπρόεδρος, να επιληφθεί ο πρωθυπουργός, διότι σε αυτόν αντανακλά η ανεπάρκεια ή η απροθυμία οποιουδήποτε άλλου. Οταν μια χώρα ζει από μας, όσα άλλα προβλήματα κι αν έχουμε, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να της μαζέψεις τα λουριά. Φυσικά και δεν πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι της έντασης που επιδιώκουν. Χειρότερο όμως μήνυμα από την αδυναμία και τον ενδοτισμό δεν υπάρχει. Τότε έχεις εξασφαλίσει την αποθράσυνση κι έχεις την ένταση στην κωλότσεπη...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης