Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:
Τότε ο εχθρός ήταν συγκεκριμένος. Ηταν ορατός κι ερχόταν από συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ξεχώριζε από τη στολή του, την άλλη, σαν τραγουδιστή, γλώσσα του, τα αστεία φτερά των βερσαλιέρων του. Οπως ξεχώριζαν κι οι άλλοι που ήρθαν να τους σώσουν από τα χέρια μας. Οι ξανθοί, με την τευτονική αυστηρότητα και τη γλώσσα όπου και το «σ’ αγαπώ» ακούγεται σαν εισαγγελική παραγγελία. Αυτοί που θαύμαζαν τους αρχαίους Ελληνες και, για να τους τιμήσουν, ήρθαν να σκοτώσουν τους νέους.
Πάντα έτσι ήταν. Τους βλέπαμε. Οι βιγλάτορες κι οι ανιχνευτές μας αγνάντευαν τη σκόνη από τ’ άλογα και την πορεία των στρατιωτών τους. Παίρναμε τα όπλα στο κάλεσμα των αρχηγών μας και πιάναμε τα περάσματα, ανεβαίναμε στα τείχη ή στο κατάστρωμα των πλοίων μας ή βγαίναμε παραταγμένοι στον κάμπο, κοιτώντας στο μάτι τον εχθρό, αδημονώντας για τη δρομαία έφοδο. Ημασταν εμείς από δω κι αυτοί από κει.
Με το σπαθί, τη λόγχη, το Μάνλιχερ ή το M1 και το FN, υπερασπιζόμασταν τους πανάρχαιους τόπους μας ή εκστρατεύαμε ν’ απελευθερώσουμε τ’ αδέρφια μας, να τιμωρήσουμε τους εχθρούς του έθνους μας. Από τον Μαραθώνα, το Δραγατσάνι και της Γριάς το Μνήμα, ως την Κερύνεια.
Σήμερα, που δίνουμε έναν άλλο αγώνα, ποιος είναι ο αντίπαλος, από πού έρχεται και πώς τον ξεχωρίζεις; Ποια δερβένια να πιάσουμε; Πού να χτίσουμε τα ταμπούρια μας; Σε ποια τείχη ν’ ανεβούμε και σε ποιον κάμπο να παραταχθούμε ώμο με ώμο, ασπίδα με ασπίδα, τραγουδώντας τον παιάνα;
Τον ένα τον ξέρουμε. Δεν φορά πια σαλβάρια και φέσια, δεν έχει μουστάκια και αλογοουρές στα μπαϊράκια του. Ομως ο διεθνής τραμπούκος, ο καταπατητής της Κύπρου, ο συνεργός της Αλ Κάιντα στη Συρία, το κράτος-δουλέμπορος, είναι πάντα εκεί. Καταπιεστής του ίδιου του λαού του, με το αίμα Ελλήνων κι Αρμενίων στα θεμέλια του «εκσυγχρονισμού» του. Ο τουρκικός ισλαμοφασισμός είναι δίπλα μας. Θρασύς, ύπουλος. Μια διαρκής και υπαρκτή απειλή για την ειρήνη στην περιοχή μας, για την ασφάλεια του λαού μας κι άλλων λαών. Η ληστρική ηγεσία του κρατά γερά στα χέρια της την αιματοβαμμένη σκυτάλη του Κεμάλ, δασκάλου του Αδόλφου και του Μουσολίνι, τη σκυτάλη των σουλτάνων και του προπάτορα κατσαπλιά, του Ερτογρούλ και των πλιατσικολόγων φονιάδων του.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι, σκόρπιες εστίες παρακμής και διαφθοράς μέσα στο κοινωνικό σώμα. Ιδιοι μ' εμάς στην όψη, στη γλώσσα. Αυτοί που υπερασπίζονται τα κεκτημένα της σήψης. Αυτοί που αρνούνται στα πανεπιστήμια την αξιολόγηση. Οχι γιατί κόπτονται για την παιδεία, αλλά γιατί ορισμένοι έχουν πλαστά πτυχία, ελλιπή ένσημα σε προϋπηρεσία και, αν βγουν στη φόρα, θα πάρουν πόδι. Κάποτε, έχοντας μπάρμπα στην Κορώνη, έφαγαν τη θέση κάποιων που είχαν τα προσόντα που αυτοί πλαστογράφησαν.
Υπάρχουν αυτοί που τρέμουν τον διαχειριστικό έλεγχο σε νοσοκομεία και πανεπιστήμια, γιατί θα βρεθούν τέρατα, και με τον 1608, περί καταχραστών του Δημοσίου, θα πάνε να παίξουν βόλεϊ στο προαύλιο του Κορυδαλλού.
Υπάρχουν αυτοί που επιτίθενται σε καθετί εθνικό, ταυτίζοντάς το ξεδιάντροπα και συκοφαντικά με τον φασισμό, τον ναζισμό και τον ρατσισμό. Χαϊδολογούν τη βία, δικαιολογούν εγκληματικές πράξεις και ζουν και πολιτεύονται μεσοτοιχία με την ανομία.
Είναι αυτοί που αρνούνται κάθε μεταρρύθμιση, συμμαχούν με τις συντεχνίες, υπονομεύουν τη διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας και τάζουν στον λαό, εξαπατώντας και τη δική τους βάση, ανθρώπους σαν εμάς, ότι θα βάλουν τη χώρα στη Μηχανή του Χρόνου και θα την πάνε πίσω στο 2008.
Είναι αυτοί που, χωρίς να κοκκινίζουν, λένε ότι θα διαπραγματευτούν, ώστε με τα νέα δανεικά να προσλάβουν τους απολυμένους, να πάρουν κι άλλους, να δώσουν πίσω τα εισοδήματα και τις παροχές που χάθηκαν με την κρίση. Θα πάνε δηλαδή στους κουτόφραγκους να κάνουν λεβέντικα τράκα, για να ζήσουμε όπως ζούσαμε πριν.
Αυτή τη δράκα πολιτικών, ψευτοδιανοουμένων και προπαγανδιστών δεν θα την αντιμετωπίσουμε σε κανένα αληθινό πεδίο μάχης. Είναι ο κακός μας εαυτός. Εχουν στόχο την άνευ όρων κατάληψη της εξουσίας, με ανύπαρκτο σχέδιο. Ραντεβού με την καθολική εθνική ήττα.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που έχουν προσωπικές ατζέντες, πορφυρογέννητοι ή ανελθόντες διά της γνωστής έρπουσας μεθόδου, που την ώρα της μητέρας όλων των μαχών διαφοροποιούνται για να διαφοροποιηθούν, χωρίς αρχές, ιδεολογία, συναγωνιστικό πνεύμα. Χωρίς τιμή και υπευθυνότητα. Τυφεκιοφόροι του εχθρού.
Υπάρχουν κι οι άλλοι, εκείνοι που έπαιρναν το χρήμα των πολιτών με 1% και τους το δάνειζαν με 19%, αυτοί που έτρωγαν τον άμπακο επί 30 χρόνια και τώρα δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο. Χέρι χέρι με τη χρόνια ασθένεια της διαπλοκής, που ακόμη και τώρα προσπαθούν να δαγκώσουν τη λιπόσαρκη κι αγωνιζόμενη πατρίδα.
Αυτοί όλοι δεν θα έρθουν σε κάποιες Θερμοπύλες. Δεν σχηματίζουν φάλαγγες και τάγματα. Δεν βγαίνουν πάντα στο ξάγναντο. Φορούν τη δορά της «προόδου» ή του σώφρονος αστού. Είναι ανάμεσά μας, όμως βλάπτουν την Ελλάδα το ίδιο με τους ξένους ένστολους επιδρομείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!