1. ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ & ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.... της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

ΠΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;

Τη χούντα δεν την υπακούς… Την ανατρέπεις!

Με τους προδότες δε συζητάς… Τους κρεμάς!!!

Σε μια χώρα υπό κατοχή δεν κάνεις πραξικόπημα!... 

Κάνεις επανάσταση!!!...

3. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ… του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Το στοίχημα της κοινωνικής δικαιοσύνης η Κεντροδεξιά το έχει βάλει με τον εαυτό της. Όχι με την παρδαλή επαμφοτερίζουσα Αριστερά του κ. Τσίπρα, που παίζει μεταξύ πρωτοπορίας της …πανευρωπαϊκής «επανάστασης», εξαρχειώ-τικου γκρουπούσκουλου, Σόρος και της ευαρέσκειας της υπερδύναμης.

Εμείς πιστεύουμε στην εθνική κοινωνική ενότητα, όχι αυτοί, που επενδύουν στο χάος και τον κοινωνικό πόλεμο για να επιβάλλουν πάνω στα ερείπια της ιδεοληψίες τους.

1. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο ΣΥΜΠΑΝ... της Νατάσας Γεωργανάκη

Γράφει η Νατάσα Γεωργανάκη:

Αν αφαιρέσουν με κάποιο τρόπο τα όρια που βάζουν οι άνθρωποι για να προσδιορίσουν την ύπαρξή τους θα διαχυθούν στο σύμπαν.... πραγματικά ελεύθεροι θα λογίζονται αλλά δεν θα υπάρχουν πια σαν οντότητες!

Με αυτήν την έννοια η ελευθερία τους είναι η μεγαλύτερη απάτη που γεννήθηκε από καταβολής κόσμου!... Στο όνομά της θυσιάστηκαν χρόνια τώρα λαοί, έθνη και πολιτισμοί!....

Για να είσαι ελεύθερος πρέπει....... Από την στιγμή που βάλω κανόνες-όρια τα πρέπει που είναι ξένα προς εσένα αλλά που εκφράζουν την δική μου θέληση κι αξίες πόσο ελεύθερος λογίζεσαι καλέ μου;.... 

2. Ο ΑΛΕΞΗΣ ΘΑ ΑΥΤΩΣΕΙ ΤΑ ΑΥΤΑ.... του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Πως θα ξεκολλήσουμε από δω; Με μισόλογα, διστακτικότητα, μπαίνοντας στην «πολιτικά ορθή» λογική των παρδαλών χλιδάτων «αντεξουσιαστών», που υποδύονται την αξιωματική αντιπολίτευση;

Στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία υπάρχουν διάφορα «μαγαζιά». Κάτω είναι οι συνιστώσες, οι γύρω – γύρω, οι κουλτουριαραίοι και τα τρολλ, που κάνουν διαδικτυακό και μιντιακό ανταρτοπόλεμο, συνήθως πυροβολώντας τα μούτρα τους. Γκάφα πάνω στη γκάφα. Στο ρετιρέ είναι το παρεάκι του Τσίπρα, που προσπαθεί να συμμαζέψει το ασύντακτο και ποικιλόχρωμο τσούρμο των κρατικοδίαιτων «αγωνιστών». Μια το σκίζουν, μια το ράβουν το Μνημόνιο. Το ‘χουμε ξαναγράψει, εκτός από τον Γκράμσι και την Ρόζα Λούξεμπουργκ, έχουν επιρροές και από τους Μόντυ Πάϋθονς και το Τρίο Στούτζες.

1. «ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΥΚΑΡΙΑΡΗ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ….» του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης:

Ο Χρόνης Μίσσιος ήταν μορφή. Το βιβλίο του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» ήταν μια αυτοβιογραφική μαρτυρία εκ των ένδον, για τα κακώς κείμενα και τις αγκυλώσεις της Αριστεράς αλλά και της όλης εμφυλιακής και μετεμφυλιακής  Ελλάδας, με λαϊκό χιούμορ που «σκότωνε». Εκεί, λοιπόν, περιέγραφε έναν ποινικό κατάδικο, που σε μια δίκη, ενώ περίμενε κι ο Μίσσιος να δικαστεί, ως πολιτικός κρατούμενος, τον άκουσε σε μια συγκλονιστική απολογία. Ο παλιός μαγκίτης, με δάκρυα ζητούσε από τους δικαστές να σκεφτούν τον έρμο τον Νικολάκη του, που ο Νικολάκης του θα ‘μενε στους πέντε δρόμους κι η θαλπωρή που θα λείπει στον Νικολάκη του κι άλλα σπαραξικάρδια, που συγκίνησαν τους δικαστές και κονόμησε τελικά επιεική απόφαση. Συγκινημένος κι ο Μίσσιος από το δράμα του πατέρα, έσκυψε και τον ρώτησε, «πόσο χρονών είναι ο Νικολάκης;». «Ποιος Νικολάκης;», απόρησε ο βετεράνος ποινικός. «Ο γιος σου, ρε», επέμεινε ο Μίσσιος. Η παλιά καραβάνα της «στενής» και των εδωλίων έσκυψε στο αυτί του και του είπε «ποιος γιος μου, ρε μαλάκα, δεν έχω γιο, για τον π….. μου τους έλεγα». Κάγκελο ο Μίσσιος!

40. ΤΟ ΚΟΙΛΟΝ ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΟΥΣ. Καρδιολογικοί Στοχασμοί, Ίσως και Λογικοί... Του Τίτου Χριστοδούλου

Του Τίτου Χριστοδούλου

Μας έφεραν καινούριο ασθενή, στο Καρδιολογικό. Τρίτο πληθυντικό πρόσωπο, κι απρόσωπο, που στρεβλώνει διπλά τα πράγματα. Δεν έχει πια δυϊκό αριθμό η νέα ελληνική. Κι ούτε ήρθε'απρόσωπα', das Man, που θα έλεγεν ο Heidegger.On est arrive´.

Όχι. Ήλθε με την γυναίκα του. Την επί δεκαετίες,ως φαίνεται, σύντροφό του. Με την φροντίδα της, Sorge, στο κάθε τι. Πώς να τακτοποιηθεί, ζεστά κι άνετα, στο κρεβάτι. Πώς να μπουν τα ρούχα του στο ντουλάπι, τα είδη πρώτης ανάγκης στο κομοδίνο, το νερό, τα φρούτα, τα χαρτομάντιλα δίπλα. Πώς να καθίσει στο προσκεφάλι του, να οικειωθεί ο ασθενής τον χώρο, να μη βρεθεί ξένος ανάμεσα σε ξένους.