ΨΗΦΙΔΑ Νο 6: "ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ", του Πολύδωρα Δάκογλου

Γράφει ο Πολύδωρος Δάκογλου

Ψηφίδες από την ιστορία του Κινήματος

6. "ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ"...

Η κατάρριψη του ανθελληνικού και αντιανθρώπινου συστήματος αξιών που έχει χτιστεί μεταπολεμικά, με τους μύθους του οποίου μεγαλώνουν ακόμη και σήμερα οι νέοι Έλληνες, αποτελούσε βασική κατευθυντήρια γραμμή του εκπαιδευτικού συστήματος στο Κίνημα.

Η απομυθοποίηση των πρωταγωνιστών, αλλά και των φόβων που μας καλλιεργούσαν, αποτελούσε «επιθετικό στόχο» της εκπαίδευσης. Μία από τις μεθόδους που είχαμε επιλέξει ήταν η προσωπική επαφή και συζήτηση με «ιερά τέρατα» του συστήματος. Οι εθνικιστές του Κινήματος δεν είχαν τίποτε να κρύψουν ή να φοβούνται. Αντιθέτως, επιδιώκαμε να συζητάμε με ανθρώπους που είχαν διαφορετικά πιστεύω κερδίζοντας εμπειρίες και πολλές φορές τους ίδιους τους ανθρώπους.

Ο Παύλος Μπακογιάννης είχε επιλεγεί, από εμάς, ως ένας από τους ανθρώπους που μπορούσε με επιχειρήματα να στηρίξει το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης και συγχρόνως να επιχειρηματολογήσει υπέρ της άποψης ότι είμαστε τμήμα και όχι πρωτοπορία της Ευρώπης. Μέλη πυρήνων του Κινήματος τον επισκέφθηκαν δύο φορές και συζήτησαν μαζί του πολιτικά και θεωρητικά. 

Υπήρξε ευπρεπής, ευγενικός και επίμονος στην προσπάθειά του να προασπίσει τα πιστεύω του. Τα μέλη μας από την άλλη πλευρά, αφού πρώτα του δήλωναν ποιοι είναι, μετά του έλεγαν ότι βρίσκονται σε εκπαιδευτική αποστολή και τέλος συζητούσαν μαζί του υποστηρίζοντας τις ιδέες μας.

Ο Παύλος Μπακογιάννης, και τις δύο φορές τους χαρακτήρισε ονειροπόλους και τους κάλεσε να προσχωρήσουν και να ενδυναμώσουν την κρατούσα κατάσταση. Δεν τον πείσαμε, βέβαια, αλλά ούτε και αυτός μπόρεσε να κλονίσει κάποιο από τα παιδιά μας. Οι νέοι εθνικιστές του Κινήματος, ένοιωθαν ίσοι προς ίσους. Θα έλεγα ότι, πολλές φορές, ένοιωθαν ακόμη και ανωτερότητα, λόγω της ηλικίας και των γνώσεων που είχαν. 

Μάθαιναν να είναι εξωστρεφείς στον τρόπο που εκδήλωναν τον αγώνα τους. Δεν μισούσαν τον Έλληνα αντίπαλο. Τον πολεμούσαν όμως και προσπαθούσαν να τον καταβάλλουν ιδεολογικοπολιτικά. 

Μάθαιναν να συζητάνε, πριν από κάθε τι άλλο. ‘Ένα «άλλο», για το οποίο ήμασταν έτοιμοι και στο οποίο δεν υστερούσαμε, όπως φάνηκε στο μέλλον.