Η κοινωνία του αύριο που όλοι μας φιλοδοξούμε να χτίσουμε χρήζει ενάρετων ηγετών σε όλο το φάσμα των εξουσιών! Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε εν δυνάμει πολιτικοί!... Επομένως μια ματιά στα αρχαία κείμενα επιβάλλεται, με όρους σημερινούς κι εύκολα κατανοητούς!...Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι θα υποκαταστήσω τους αρχαίους σοφούς!... Εκείνο που απλά υπόσχομαι είναι να προσπαθήσω μέσα από την σειρά ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που εγώ κατάλαβα!... Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα!...
Ιδεολογία, ή καλύτερα κοσμοθεωρία είναι ο τρόπος που επέλεξε το άτομο να ζει σύμφωνα με όσα αντιλαμβάνεται να συμβαίνουν γύρω του. Αυτό βέβαια στηρίζεται στο "επέλεξε" και ως εκ τούτου υποχρεωτικά τοποθετείται το άτομο στο χώρο και στο χρόνο. Επέλεξε μέσα από μια σειρά προτάσεων που του έγιναν από διάφορους συντοπίτες και σύγχρονους με εκείνον ανθρώπους ή μέσα από προβαλλόμενες σαν κυρίαρχες ιδέες πάλι από μέσα σύγχρονα της εποχής του...
Επομένως η ιδεολογία δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέται κανείς αλλά τρόπος ζωής που καθορίζει ο πολιτισμός ενός λαού μια και μόνη συγκεκριμένη στιγμή! Δεν φυτρώνει ξαφνικά μέσα στο μυαλό κάποιου αλλά είναι μια κατασκευή από το εκπαιδευτικό σύστημα, τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο... κι όλα όσα ο πολιτισμός μας προβάλει στην καθημερινότητα του. Ουσιαστικά είναι ο τρόπος ερμηνείας των ιδεών, το τι αντιλαμβάνεται το άτομο όταν έρχεται στην αντίληψή του, σαν "εικόνα", μια ιδέα...!
Μέσω του πολιτισμού λοιπόν οι άνθρωποι αποκτούν την κουλτούρα που τους χρειάζεται ούτως ώστε να αντιληφθούν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα γύρω τους και που ονομάζουμε κόσμο. Η κουλτούρα διαμορφώνεται από εκείνους που διαθέτουν τα μέσα για τον σκοπό αυτό και ακούγεται λογικό να αντιστοιχεί στα συμφέροντα τους. Πλασάρεται σαν την κυρίαρχη ιδεολογία και έρχεται να επιβεβαιώσει στα μυαλά των ανθρώπων το δίκαιο και αυτονόητο της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Είναι μ΄αυτήν την έννοια η ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων που συλλαμβάνονται σαν ιδέες και καθορίζουν τις σχέσεις των πολιτών με τις κυρίαρχες τάξεις, κατόχους των μέσων υλικής παραγωγής.
Βέβαια, αγαπημένε μου πολιτικέ, η κυρίαρχη ιδεολογία για να μπορέσει να φέρει εις πέρας το έργο της θα πρέπει το ίδιο το άτομο να την κάνει κτήμα του, όχι επειδή του επεβλήθη από την κρατική ή κομματική προπαγάνδα, αλλά, να πεισθεί ότι έφτασε σ΄αυτήν την θεώρηση των πραγμάτων, κατόπιν δικής του έρευνας και πληροφόρησης. Η άρχουσα λοιπόν τάξη φροντίζει να θεωρεί ο κάθε ένας από μας ότι οι ιδέες του αποτελούν προϊόντα της δικής του διανόησης και μάλιστα αυταπόδεικτες αφού έφτασε σ΄αυτά τα συμπεράσματα παρατηρώντας μόνος τον κόσμο που τον περιβάλει.
Επομένως, αν όπως αποφασίσαμε, αρχίσουμε σήμερα να χτίζουμε έναν άλλο κόσμο, εκείνο που αρχικά θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι η αναζήτηση "μιας άλλης" ερμηνείας του κόσμου που μας περιβάλει. Σ΄αυτό το σημείο θα πρέπει να σου τονίσω ότι θα είναι επίπονο σαν προσπάθεια τουλάχιστον μέχρι του σημείου που αυτή η νέα, η άλλη κοσμοθεώρηση θα περάσει μέσα στο άτομο και να την θεωρήσει δική του εφεύρεση Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να δώσουμε την απαραίτητη δύναμη σ΄αυτή τη νεοδομημένη ιδεολογία ή μη μόνο την "εσωτερίκευσή της" από το ίδιο το άτομο..
Μια κυρίαρχη ιδεολογία, θα πρέπει να ξέρεις, ότι απαιτεί συστηματικό τρόπο παραγωγής κι αναπαραγωγής από όλα τα μέσα που διαθέτουμε, ώσπου να γίνει κτήμα των ανθρώπων. Όταν φτάσουμε στο σημείο που οι πολίτες δεν θα χρειάζονται να υποβληθούν στην βάσανο της θεωρητικής και εμπειρικής στοιχειοθέτησή της τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να αντικαταστήσει την σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία του μπάχαλου που τόσο πολύ μας πληγώνει. Οφείλουμε αντιγράφοντας τις πρακτικές της νυν άρχουσας τάξεις να φτάσουμε να είναι η δική μας ιδέα η "αυτονόητη αλήθεια" και η εκ των προτέρων αποδεδειγμένης ορθότητας κοσμοθεωρία.
Χρειαζόμαστε επομένως κάποια εμπειρικά στοιχεία αλήθειας για να έχουμε μια αποτελεσματική ιδεολογία η οποία και θα γίνει αποδεκτή από τον "μέσο άνθρωπο". Χωρίς αυτά τα στοιχεία η ιδεολογία μας θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Κι εδώ χρειάζεται προσοχή. Η κυρίαρχη ιδεολογία του μπάχαλου βασίζεται σε αποσπασματική θεώρηση των πάντων. Αν είχε συνέχεια και συνέπεια θα επέτρεπε την συστηματική συζήτηση και θα ήταν εύκολο να την καταρρίψει κάποιος αμφισβητώντας την "αυτονόητη αλήθεια" μόνο με την υποψία ότι η επεξήγηση αυτή των ιδεών φροντίζει για τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών.
Η ήδη υπάρχουσα κυρίαρχη ιδεολογία βασίζει την δύναμή της στη διάχυση των ιδεών της σε μεγάλο αριθμό ατόμων έτσι που ο κάθε ένας να γνωρίζει μόνο μερικά αποσπάσματα από το σύνολο κι αυτά να θεωρεί ότι είναι κτήμα του, δική του προσωπική γνώση. Το άτομο λοιπόν δέχεται να αποτελεί από μόνο του ένα κομμάτι του παζλ και ενώ από την μία αισθάνεται υπερηφάνεια γιατί συμπληρώνει την εικόνα κι είναι απαραίτητο από την άλλη, καταλαβαίνει πόσο "λίγη" αξία και σημασία έχει για την κοινωνία. Δέχεται έτσι πανεύκολα ότι έχει "προσωπική ευθύνη" για το καλό και την ευημερία της κοινωνίας, μέλος της οποίας είναι, αφού συμμετέχει σαν ένα σημαντικό μεν αλλά ταπεινό κομμάτι του παζλ. Η "αναγκαιότητα των μέτρων" που στρέφονται εναντίον του είναι το ελάχιστο που "πρέπει να προσφέρει" στο κοινό καλό αφού η επιθυμία του να αποτελεί μέλος των πολλών του επιβάλει σχεδόν να δεχθεί ή και να προκαλέσει, ακόμα ακόμα, κατηγορίες του τύπου "Μαζί τα φάγαμε!". Ούτε σκέψη για την μη συμμετοχή στο "Μαζί και τα οφείλουμε" των ισχυρών οι οποίοι και τα επιβάλουν.
Ο ρεαλισμός των αδύναμων και των ηττημένων ωθεί τα άτομα να θέλουν να ανήκουν κάπου. Να μοιράζουν έτσι τον πόνο της ατυχίας τους ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες στα "παπαγαλάκια' των ισχυρών που άλλοτε φοβερίζουν με καταστροφές, άλλοτε προβλέπουν μύρια όσα που δεν επιτρέπουν καν να αξιολογήσουμε αφού τα βαπτίζουν "αυτονόητες αλήθειες", άλλοτε τάζοντας ένα καλύτερο μέλλον που δεν έρχεται ποτέ. Όλοι αυτοί είναι στην καλύτερη εκδοχή τους μέλη της κοινωνίας των ισχυρών ή Γκεμπελίσκοι, έμμισθοι επαγγελματίες των ΜΜΕ, μέλη των κυριαρχούμενων τάξεων στη χειρότερη, που προκειμένου να μην χάσουν τα όποια προνόμιά τους, προτιμούν να προδώσουν την ίδια την ύπαρξή τους.
Μελετώντας την "επιτυχία" και την "κυριαρχία" των ισχυρών βλέπουμε αγαπημένε μου πολιτικέ, ότι ενώ επιμένουν πολύ στο να είμαστε οι ίδιοι "άτομα-πολίτες" και φροντίζουν να μας κάνουν υπερήφανους γι αυτό, σαν σημαντικά κομμάτια του παζλ, αλλά πάντως κομμάτια, οι ίδιοι ανήκουν σε λέσχες και λόμπι τα οποία κινούνται με την λογική του απρόσωπου εκφράζοντας περισσότερο συσχετισμούς δύναμης, εκμετάλλευσης και εξουσίας. Εξατομίκευση της ευθύνης για μας, συλλογική δύναμη για εκείνους. Πολυσυλλεκτικά κόμματα για μας, σύλλογοι ταξικής δύναμης για εκείνους (ΣΕΒ).
Από την άλλη η άρχουσα τάξη, κατέχει όλα τα μέσα για να κάνει γνωστή την ιδεολογία που συνάδει με την κυριαρχία της. Ακούμε τότε τους εκπροσώπους της να μιλούν με περισσή ευφράδεια και αγένεια ότι θα επιβληθούν τα όποια μέτρα που είναι αναγκαία για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά της, ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος για τους κυριαρχούμενους. Επιβάλλεται έτσι σαν "κοινωνικό καλό"ο,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και βαπτίζεται φασιστικό ο,τι θα τα έβλαπτε. Με κριτήριο των πράξεων της άρχουσας τάξης ότι συμφέρον είναι, ο,τι αναπαράγει την οικονομική και πολιτική της εξουσίας, η κυρίαρχη ιδεολογία προβάλλεται στην κοινωνία ως "όλον", ενώ ουσιαστικά είναι μια συνεχείς πάλη κυριαρχίας και εκμετάλλευσης.
Λογικό είναι θα μου πεις αγαπημένε μου πολιτικέ, να αισθάνεται αδύναμο το άτομο μετά από μια τέτοια ανάλυση. Θα συμφωνήσω αν δεχθώ ότι δεν υπάρχει κανείς φόβος για την άρχουσα τάξη. Η αλήθεια είναι ότι στο πέρασμα του χρόνου πολύ λίγες φορές οι άνθρωποι ξέφυγαν από τον κανόνα της υπακοής στα σχέδια της άρχουσας τάξης και ότι αυτό σχεδόν πάντα το προκάλεσε η ίδια αυτή τάξη με την απληστία της και την επίδειξη άφρονας πολιτικής. Όσο η άρχουσα τάξη τεντώνει το σχοινί μέχρι του ορίου του και δεν το σπάει, όλα θα πάνε καλά για εκείνη. Με κατασταλτικούς ή ιδεολογικούς μηχανισμούς ή με αποσπασματική παραχώρηση προνομίων σε ομάδες πολιτών μπορεί να ελεγχθεί κάθε εξέγερση από τους "κάτω" και αποσοβείται έτσι ο μόνος φόβος που μοιάζει να στοιχειώνει τον ύπνο τους.
Η κυρίαρχη ιδεολογία δεν είναι βασισμένη σε απόψεις θεωρητικής τεκμηρίωσης. Για να λειτουργήσει βασίζεται στο γεγονός ότι είναι κυρίαρχη εξ αιτίας του γεγονότος ότι κατέχει τα μέσα που την κάνουν κυρίαρχη, μη αμφισβητούμενη δηλαδή στα μάτια των κυριαρχούμενων. Όποιοι από τους κυριαρχούμενους θα ήθελαν να αρθρώσουν διαφορετικό ιδεολογικό λόγο, διαφορετική δηλαδή ερμηνεία μιας ιδέας μοιραία θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με την έλλειψη των κατάλληλων μηχανισμών και πόρων αλλά και με τα όπλα της αστυνομίας και δεν εννοούμε τα ιδεολογικά.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ταξικό συμφέρον ούτε ταυτίζεται αλλά ούτε κι έχει καμιά τύχη να το υπηρετήσει κανείς, δέσμιος καθώς είναι στο άρμα της κυρίαρχης ιδεολογίας, είτε ανήκει στην αριστερά που κατέχει τα ΜΜΕ, είτε στη δεξιά στην οποία αναγκάζονται να .υπακούν τα όργανα της τάξης. Η άρχουσα τάξη όπως προείπαμε από την άλλη, δεν είναι οργανωμένη σε αριστερά ή δεξιά κόμματα. Κινείται σε κοινές λέσχες και λόμπι και φροντίζει για το άμεσο υλικό της συμφέρον, υποθέτοντας ότι οι ιδεολογικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί της θα το επιβάλουν σαν "κοινό καλό".
Το "κοινωνικό συμφέρον", η "κοινωνική ευθύνη", η "αναπόφευκτη αναγκαιότητα" αποτελούν μόνο μερικά από τα ιδεολογήματα που η άρχουσα τάξη αφήνει στους κυριαρχούμενους. Όσο οι τελευταίοι βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία αντιπρότασης εκχωρώντας το δικαίωμά τους στην πρόταση στα κόμματα λόγω του "ρεαλισμού" του αδύναμου και του ηττημένου τόσο η υποτιθέμενη "αναπόφευκτη αναγκαιότητα" θα επιβάλλεται σε βάρος των συμφερόντων των κυριαρχούμενων. Μόνη διέξοδος η οργάνωση των πολιτών σε ομάδες κοινών συμφερόντων χωρίς την "επικυριαρχία" των κομματικών συνδικαλιστών που είχαν σαν σκοπό την αφαίρεση της δύναμης των ομάδων και την ένταξή τους στους σαθρούς οργανισμούς των κομμάτων.
Η κοινωνία του αύριο που όλοι μας φιλοδοξούμε να χτίσουμε χρήζει ενάρετων ηγετών σε όλο το φάσμα των εξουσιών! Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε εν δυνάμει πολιτικοί!... Επομένως μια ματιά στα αρχαία κείμενα επιβάλλεται, με όρους σημερινούς κι εύκολα κατανοητούς!...Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι θα υποκαταστήσω τους αρχαίους σοφούς!... Εκείνο που απλά υπόσχομαι είναι να προσπαθήσω μέσα από την σειρά ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που εγώ κατάλαβα!... Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα!...
ΑπάντησηΔιαγραφή