Η κοινωνία του αύριο που όλοι μας φιλοδοξούμε να χτίσουμε χρήζει ενάρετων ηγετών σε όλο το φάσμα των εξουσιών! Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε εν δυνάμει πολιτικοί!... Επομένως μια ματιά στα αρχαία κείμενα επιβάλλεται, με όρους σημερινούς κι εύκολα κατανοητούς!...Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι θα υποκαταστήσω τους αρχαίους σοφούς!... Εκείνο που απλά υπόσχομαι είναι να προσπαθήσω μέσα από την σειρά ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που εγώ κατάλαβα!... Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα!...
Ανάγκα και οι θεοί πείθονται, αγαπημένε μου πολιτικέ, ακούμε να λέει ο Πιττακός από την Μυτιλήνη. Η ανάγκη κυριαρχεί των Θεών και εναντίον της , ούτε εκείνοι μπαίνουν στον κόπο να δώσουν μάχη, ανάγκα δ΄ ουδέ Θεοί μάχονται!...
Η ανάγκη λοιπόν, όπως έχουμε ήδη αναλύσει σε προηγούμενη συζήτησή μας είναι εκείνη που έκανε τους ανθρώπους να αποφασίσουν να στερηθούν μέρος της ελευθερίας τους προκειμένου να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να ζουν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον που ονόμασαν κοινωνία!
Αυτήν την ίδια ανάγκη χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες τάξεις προκειμένου να κρατούν σε κατάσταση δουλείας ένα λαό. Ο των περισσών ζήλος, ευθύς ακολουθεί και συνοικίζεται τη χρεία των αναγκαίων σχολίαζε ο Αθηναίος Σόλωνας καταδεικνύοντας το ανικανοποίητο αφού η σφοδρή επιθυμία που ο καθένας νοιώθει για την απόκτηση περιττών πραγμάτων , ακολουθεί αμέσως μόλις αποκτήσει κανείς τα αναγκαία. Η κάθε καινούργια επιθυμία κατά τον Βολτέρο είναι η αρχή μιας καινούργιας ανάγκης και άρα και μιας καινούργιας θλίψης, που προκαλείται από την έλλειψή της.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, πως χρησιμοποιείται αυτός ο πόνος από την έλλειψη πλασματικών αναγκών για την χειραγώγηση του λαού!... Σε κάθε επιθυμία που θα εκπληρωθεί αντιστοιχούν τουλάχιστον δέκα ανεκπλήρωτες κατά τον Σοπενχάουερ κι έτσι το όλο θέμα των αναγκών τείνει στο άπειρο. Γνώστες αυτής της κατάστασης οι επικυρίαρχοι, και έχοντας κεντρικό δόγμα τους το απόφθεγμα του Φιλοσόφου Μενάδρου ότι "Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιεί" εφευρίσκουν λύσεις για ανάγκες που ποτέ δεν είχες και σ΄αναγκάζουν να φερθείς με την αφροσύνη που περιγράφει στα Ηθικά 827d ο Πλούταρχος με τη γνωστή ρήση "Το δανείζεστε της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν.
Στην ομιλία του "κατά τοκιζόντων" ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι εκουσίως γίνεται δούλος για όλη του την ζωή όποιος δανείζεται και δεν μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του, φτάνει δε κι ακουμπά τα όρια του εγκλήματος κατά του εαυτού του όταν αυτό το κάνει εσκεμμένα! Γιατί έγκλημα είναι να αφαιρείς την ίδια σου την ζωή κρίνοντας ότι η αντιμετώπιση του θανάτου είναι ευκολότερη από το να αντιμετωπίσεις τον δανειστή σου, όπως παρατηρεί ο Γρηγόριος ο Νύσσης.
Μια χούφτα φιλόδοξοι άνθρωποι με την αλαζονεία να ξεχειλίζει σε κάθε κίνησή τους καταφέρνουν να κυβερνούν ολόκληρους λαούς κάνοντας χρήση επίπλαστων αναγκών που δεν έχουν να κάνουν με την πραγματική θέληση των λαών για επιβίωση αλλά με μια ευδαιμονία που ουσιαστικά καταστρέφει παρά ωφελεί. Ας ψάξουμε μαζί αγαπημένε μου, πολιτικέ να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο διοικούν όλοι αυτοί κι έτσι όντας γνώστες της τέχνης τους να μπορέσουμε να αποφύγουμε όλα τα ολέθρια λάθη και παραλήψεις τους που με περίσσιο θράσος βαπτίζουν δίκαιο της ανάγκης και κατεπείγον....
Κρατάς ένα λαό υπόδουλο αν καταφέρεις να τον πείσεις να χρεωθεί. Μέσω των πολιτικών φερεφώνων του, που είναι φυσικά υπάλληλοι των οικονομικά ισχυρών του κόσμου, δημιουργείς πλασματικές ανάγκες για την ικανοποίηση των οποίων τον υποχρεώνεις να "δεχθεί" την οικονομική βοήθεια που προσφέρεται. Εύκολα τον οδηγείς ν΄αρνηθεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα αμέσως μετά αφού έχεις εγκλωβίσει το μυαλό του σε μια σκοτεινή διαδρομή που δεν δίνει όμως λύση, ούτε στο πως θα ξεχρεώσει, ούτε στο πως θα επιβιώσει!... Μοιραία και στο όνομα του χρήματος οι εργασιακές σχέσεις συνθλίβονται και κάθε ανθρωποκεντρική θεώρηση καταργείται χωρίς να συναντήσεις την αρμόζουσα αντίσταση από τους θιγόμενους.
Είναι εύκολο να το καταφέρεις αυτό χρησιμοποιώντας τις μεγάλες τράπεζες, κρατικές, ευρωπαϊκές ή ομοσπονδιακές και μέσω αυτών να εξαγοράσεις όλο και περισσότερες ιδιωτικές τοπικές τράπεζες. Ελέγχεις έτσι όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας. Εξαγοράζεις κατόπιν όλες εκείνες τις νευραλγικές εταιρίες που είναι απαραίτητες για την σωστή λειτουργία κάθε κοινωνίας και τις μετατρέπεις σε πολυεθνικά τραστ ή ομίλους και μέσω των κοινωνικών αγαθών που αυτές παράγουν μπορείς να ελέγχεις τους κυβερνώντες. Αυτόν τον ιερό κανόνα τηρούν χωρίς καμία παρέκκλιση οι δικτάτορες του χρήματος όλου του πλανήτη και όλων των εποχών!
Αν παρά την ελπίδα τους καταφέρει ένας λαός να αποκτήσει κυβέρνηση η οποία δεν απαρτίζεται από υπαλλήλους των, επιλέγουν τον τοπικό, εμφύλιο ή περιφερειακό πόλεμο για την επίτευξη του σκοπού τους. Καταφέρνουν έτσι να καταστρέψουν τις υποδομές ενός κράτους και μ΄αυτόν τον τρόπο να εξαναγκάσουν την υπό του λαού εκλεγείσα κυβέρνηση να καταφύγει στον δανεισμό! Τρομακτικό και να το σκεφτεί κανείς, αλλά τόσο απλό στη σύλληψή του....
Μετά από ένα πόλεμο λοιπόν οι κυβερνήτες αντί να απαιτήσουν να αποκαταστήσει ο υπαίτιος την βλάβη, δανείζονται για να πληρώσουν στους πολίτες μισθούς και συντάξεις και φυσικά όλες εκείνες τις κοινωνικές παροχές που είναι απαραίτητες για την προστασία του πληθυσμού! Δεν μπαίνουν στον κόπο να ενημερώσουν τον λαό ότι τα δάνεια αυτά θα είναι η θηλιά που θα τον πνίγει σ΄όλο τον υπόλοιπο βίο του!...
Την ίδια στιγμή εξαναγκάζονται και προχωρούν σε υπέρογκο δανεισμό προκειμένου να αντικαταστήσουν τον πολεμικό εξοπλισμό τους υπό την απειλή ενός καινούργιου πολέμου. Κι όταν οι "ισχυροί" κρίνουν ότι αυτά τα δάνεια δεν είναι αρκετά επιστρατεύετε η τρομοκρατία. Στο όνομα της εσωτερικής ασφάλειας και τάξης θυσιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα όχι φυσικά γιατί νοιάζονται για τους πολίτες, αλλά γιατί τα συστήματα παρακολούθησης, κοστίζουν και είναι μια καλή αφορμή για νέο δάνειο. Τα συστήματα αυτά κοστίζουν εκ του γεγονότος ότι σαν μοναδικές κατασκευές που είναι και για λίγους πελάτες, δεν επιτρέπουν να διαχέεται το κόστος της τεχνογνωσίας σε πολλούς αποδέκτες!
Αυτές είναι αγαπημένε μου πολιτικέ, οι επίκτητες ανάγκες που πληρώνουμε. Σ΄αυτές έρχονται να προστεθούν κι όλες εκείνες που το κράτος πρόνοιας έχει ανάγκη. Στις ασφαλιστικές δαπάνες έρχονται να προστεθούν οι ιατρικές (νοσοκομειακές, εργαστηριακές) και οι εκπαιδευτικές (δημόσια παιδεία, έρευνα κ.ά) χρεώνοντας το κράτος και έμμεσα τους πολίτες με εκατοντάδες χιλιάδες χρήματα που απλά διογκώνουν το ήδη υπάρχον χρέος. Ο αντίλογος ότι η παιδεία είναι προς όφελος των πολιτών και άρα είναι δικαιολογημένη η δημόσια δαπάνη εύκολα μπορεί να καταρριφθεί εκ του γεγονότος ότι τα ποσά που δίδονται είναι απειροελάχιστα και άρα η αποκτηθείσα γνώση δεν ωφελεί την κρίση των πολιτών ή την διαμόρφωση χρηστών ανθρώπινων χαρακτήρων. Αν πραγματικά οι εδώ κρατούντες διέθεταν τα απαραίτητα κονδύλια για την παιδεία ίσως και να μην χρειαζόταν ποτέ να σέρνονται πίσω από το άρμα των ισχυρών της γης.
Όλα αυτά τα δάνεια για τις επίπλαστες ανάγκες που μας δημιούργησαν, φυσικά τα πήραμε με δανειακές συμβάσεις που υπέγραψαν οι πολιτικοί μας με τους τοκογλύφους δανειστές τραπεζίτες των μεγάλων κολοσσών, που άφησαν οι εθνικοί κυβερνήτες μας να δημιουργηθούν. Και τώρα έρχονται με την υπέρογκη φορολογία που επιβάλλουν στους "άφρονες" δουλοπάροικους, να τα εισπράξουν, για λογαριασμό των δυναστών του πλανήτη. Όμως η θεία δίκη που τα πάντα ορά με την σοφία της τους επιφυλάσσει εκπλήξεις. Οι πολίτες πλανεμένοι και παραπλανημένοι πιστεύουν ακράδαντα ότι οι τοπικοί άρχοντες είναι το λιγότερο "κακοί διαχειριστές". Ναι μεν οι τοκογλύφοι τραπεζίτες μένουν αόρατοι τα εδώ όμως "αιρετά" εισπρακτικά όργανά τους, που νομίζουν ότι κυβερνούν είναι εκτεθειμένα στην οργή των πολιτών που κάθε λίγο τους αλλάζει ξεθυμαίνοντας με τον τρόπο αυτό. Η μανία των στοιχείων της φύσης κατά τον Β. Ουγκώ, ξεσπά πάντα στις ψηλότερες κορυφές. Και ο λαός είναι κι αυτός ένα από τα στοιχεία της φύσης.
Κύριοι λοιπόν των εταιρειών διαχείρισης της Ενέργειας του πλανήτη οι αόρατοι τοκογλύφοι τραπεζίτες εξαγοράζουν με την βοήθεια των τοπικών διαχειριστών της εξουσίας την μία μετά την άλλη τις εταιρείες δημόσιων αγαθών και παροχών μιας χώρας. Μέσω των κρυφών χορηγιών, την διαφθορά, την ακολασία, την ηδονή, την δωροδοκία , την δολοπλοκία και την απειλή και αυτής της ζωής ακόμα οι οικονομικά ισχυροί καταφέρνουν να βοηθούν τους τοπικούς άρχοντες στην άσκηση των καθηκόντων τους που όμως είναι διάφορα από τα συμφέροντα του λαού. Επί πλέον παρέχουν τόσα κεφάλαια όσα χρειάζονται για να μην επαναστατήσουν οι λαοί. Κεφάλαια που χρεώνονται φυσικά και πάλι στο λαό προσθέτοντας χρέος στις πλάτες του.
Ο καθένας μπορεί να ρωτήσει και γιατί όχι ν΄απαιτήσει να μάθει τον λόγο για τον οποίο η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν αντέχει ούτε στην κριτική των πρωτοετών φοιτητών. Είναι εύκολο να το δει κανείς. Καμιά σημασία δεν δίδεται από τους ισχυρούς της γης σε κανέναν λαό. Οι άνθρωποι ανά την υφήλιο χρησιμοποιούνται ως νοήσεις για να παράγουν τεχνογνωσία ή ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Τα εδάφη που κατέχουν κατάσχονται στο όνομα του χρέους και χρησιμοποιούνται για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών τους. Οι δε θλιβεροί κυβερνώντες χρησιμοποιούνται για την είσπραξη των φόρων που τάχα θα αποπληρώσουν τα δάνεια... Όλοι αυτοί οι δήθεν σπουδαίοι τύποι αφού χρησιμοποιηθούν από τους διεθνείς τοκογλύφους για την χειραγώγηση των λαών θανατώνονται σαν τα άλογα που έχουν γεράσει πια ή οδηγούνται στις φυλακές. Η πρόσφατη ιστορία έχει να μας δώσει άπειρα παραδείγματα!...
Ο φόβος της αναδιανομής του πλούτου κυριαρχεί μεταξύ των ισχυρών της γης κι είναι η αιτία που η απληστία τους αγγίζει τα πιο θηριώδη ένστικτά τους. Τρέμουν τις επαναστάσεις των λαών και βαπτίζουν κάθε απόπειρα ξεσηκωμού τρομοκρατία. Κάτω από την μάσκα της τρομοκρατίας αφαιρούν τα δικαιώματα των ανθρώπων και εν τέλη επιβάλουν ένα καθεστώς που μόνο κατ΄όνομα είναι δημοκρατία αλλά όλοι μας ξέρουμε ότι κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί κρατική τρομοκρατία.
Γνωρίζουν τον φόβο λοιπόν και ξέρουν τι μπορεί να τον προκαλέσει. Και ω του θαύματος! Τον φόβο χρησιμοποιούν κι εκείνοι για να κρατούν υπόδουλο ένα λαό. Στείνουν μια βιομηχανία παραγωγής φόβου και δια των ΜΜΕ καταφέρνουν να αναστείλουν κάθε ανθρώπινη παραγωγή ιδεών. Ο φόβος φυλάει τα έρημα λέει ο λαός μας και οι σύγχρονοι άνθρωποι γύρω μας ακολουθώντας αυτήν την ποταπή ρήση επιδεικνύουν το πόσο δειλό χαρακτήρα διαθέτουν αφού αισθάνονται έρμαια της μοίρας των.
Όλοι ξέρουμε όμως, αγαπημένε μου πολιτικέ, ότι όποιος αφήνεται σε μια τέτοια μοίρα είναι άξιος αυτής. Αν δεν θέλουμε λοιπόν να σερνόμαστε φοβισμένοι πίσω από τους τυχοδιώκτες εξουσιαστές μας, πρέπει να φροντίσουμε για την εκπαίδευση πρωτίστως του λαού μας προς την κατεύθυνση της υπευθυνότητας ώστε πριν υποκύψουν σε μια εντολή να είναι σε θέση να αξιολογήσουν τα αποτελέσματά της σε βάθος χρόνου. Γιατί είναι ωραίο να λένε το λεχθέν υπό του Καζαντζάκη δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος, αλλά απέχει πολύ από το να μπορούν να το κάνουν πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!