10. Η ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ της Νατάσας Γεωργανάκη

Η κοινωνία του αύριο που όλοι μας φιλοδοξούμε να χτίσουμε χρήζει ενάρετων ηγετών σε όλο το φάσμα των εξουσιών! Πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε εν δυνάμει πολιτικοί!... Επομένως μια ματιά στα αρχαία κείμενα επιβάλλεται, με όρους σημερινούς κι εύκολα κατανοητούς!...Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι θα υποκαταστήσω τους αρχαίους σοφούς!... Εκείνο που απλά υπόσχομαι είναι να προσπαθήσω μέσα από την σειρά ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που εγώ κατάλαβα!... Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα!...

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε, αγαπημένε μου πολιτικέ, ποιοι είναι αυτοί που μπορεί να θέλουν και να επιδιώκουν να εξουσιάζουν άλλους ανθρώπους, έτσι που, να τους καθιστούν άβουλα όντα και τις περισσότερες φορές επικίνδυνους για τους συνανθρώπους τους;... Με ποιες ακριβώς δυνάμεις είναι προικισμένοι άραγε και από ποιους θεούς εντέλλονται ν΄ασκούν τέτοιου είδους εξουσία;

Ο Όσσο δεν μας αφήνει και πολλά περιθώρια προβληματισμού. Αυτοί που διψάνε για εξουσία, μας βεβαιώνει ότι, είναι ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι. Πάσχουν από σύμπλεγμα κατωτερότητας κι αυτό δημιουργεί μια πληγή βαθιά μέσα τους. Θέλουν ν΄αποκτήσουν εξουσία για να πείσουν τον περίγυρό τους ότι είναι κάτι και άρα πρέπει οι γύρω από αυτούς να τους βλέπουν όχι σαν κοινούς θνητούς, αλλά σαν εξαίρετους ανθρώπους.

Αυτή η τρομερή, ακατανίκητη τάση προς εξουσία εμφανίζεται από τη στιγμή που το άτομο με τη φράση "θα σου δείξω εγώ" προσπαθεί να λύσει το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι σε ένα πρότυπο εξουσίας που κατά το παρελθόν έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη ζωή του. Είναι κάτι σαν εκδίκηση για κείνη τη στιγμή που πραγματικά ο πόνος της απόρριψης ήταν κυρίαρχος!... Είναι πάθος πολύ δυνατό και σε κάνει να ζητάς με την επιμονή ενός παιδιού να σ΄αγαπούν με τη βία!... Η επιδίωξη της εξουσίας επομένως έχει δίκαιο ο Ράσσελ Μπ. γεννήθηκε από τον φόβο. Εκείνος που δεν φοβάται τους ανθρώπους και τις απαιτήσεις τους δεν έχει ανάγκη να τους εξουσιάζει.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, αγαπημένε μου πολιτικέ, να βρούμε εκείνη την χρυσή τομή που θα κάνει την εξουσία που πρόκειται ν΄ασκήσεις πραγματικά χρηστή για ελεύθερους πολίτες και ΄όχι εκδήλωση φόβου εκ μέρους σου! Οι Κυβερνήτες που έχουμε αυτή τη στιγμή και ασκούν την εξουσία που απορρίπτουμε τι ακριβώς θέλουν; Απαντώντας στην ερώτηση αυτή θα μπορέσουμε να εμβαθύνουμε περισσότερο και να βρούμε την αιτία που τους κάνει να είναι αντιπαθείς από τους πολίτες.

Η εξουσία ασκείται, είναι γνωστό αυτό, σ΄όλα τα επίπεδα, και μπορούμε να το δούμε στο κλειστό σύστημα μιας οικογένειας. Ο απολυταρχικός πατέρας φωνάζει στη μητέρα ότι βαρέθηκε να τρώει τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να δέχεται ότι είναι ο ίδιος υπεύθυνος γι αυτό, αφού δεν φέρνει άλλου είδους τροφή στο σπίτι. Η μητέρα φωνάζει αμέσως στη μεγάλη κόρη ότι δεν έστρωσε καλά το τραπέζι, αφού χρησιμοποίησε τσαλακωμένο τραπεζομάντιλο, παραλείποντας να πει ότι ήταν δική της δουλειά να το σιδερώσει. Η κόρη φωνάζει στον μικρό αδελφό ότι ο τρόπος που κάθετε δεν είναι σωστός. Εκείνος ασκεί εξουσία δια της βίας τραβώντας την ουρά της γάτας, η οποία φυσικά μπήγει τα νύχια της στα πόδια του πατέρα για ν΄απαλλαγεί από τον βασανιστή της! Τελικά βία και εξουσία όταν είναι άρυκτα δεμένες μεταξύ των, επιστρέφουν νομοτελειακά σ΄εκείνους που δέχονται να μπουν σ΄ένα τέτοιο κύκλο!... 

Οι θρησκείες όταν τρομάζουν τους ανθρώπους με την τιμωρία, για την όποια ελευθερία αυτοί δια της συμπεριφοράς τους εκφράζουν, καταδεικνύουν απλά ότι ο λόγος του θεού για υπευθυνότητα απέναντι σε πράξεις, λίγη σημασία έχει μπροστά στις επιταγές του ιερατείου. Ασκούν εξουσία και τιμωρούν σώματα για να ελέγχουν έτσι την άφθαρτη κατ΄εικόνα και ομοίωση ουσία του ανθρώπου που δεν είναι άλλη από την αθάνατη ψυχή του. Οι επιστήμονες από την άλλη, με περισσό θράσος, απορρίπτουν ο,τι δεν εξηγείται στα εργαστήριά τους. Εκμεταλλεύονται την νόηση των ανθρώπων, για την προαγωγή της έρευνας και της τεχνολογίας, που τις περισσότερες φορές δεν μπαίνουν καν στο κόπο να χρησιμοποιήσουν. Χαμένοι σε μια άρρωστη σχέση με τον εαυτό τους γενικά "ανακαλύπτουν" χωρίς ποτέ να ενδιαφερθούν και να βάλουν κανόνες χρηστής χρήσης. Μιας χρήσης που μπορεί να είναι ολέθρια για την ανθρωπότητα όπως έχει ιστορικά καταγραφεί...

Οι κυβερνήτες από την άλλη θέλουν τους ανθρώπους δούλους και το μόνο που προσδοκούν είναι το χειροκρότημα και η αποδοχή από την μεριά μας του πάθους που έχουν για εξουσία. Μιλούν για δείκτες παραγωγικότητας και για σχέσεις εκμετάλλευσης των ανθρώπων, με στόχο πάντα τα υπερκέρδη των οικονομικά ισχυρών!... Ξέρουν ότι οι οικονομικά ισχυροί είναι αυτοί που θα τους χαρίσουν τον θρόνο της ματαιοδοξίας τους!... Οι οικονομικά ισχυροί από την άλλη έχουν ανάγκη των σκλάβων. Χωρίς αυτούς δεν μπορούν να κάνουν χρήση των οικονομικών μεγεθών που στολίζουν τις τραπεζικές καταθέσεις τους, ούτε φυσικά να παράγουν τον όποιο πλούτο από απέραντες εκτάσεις που πιθανώς είναι στην κατοχή τους.

Μπορεί η επιθυμία για την κατάκτηση της εξουσίας να είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη, όπως κατέληξε να πιστεύει ο Τάκιτος, αλλά για μένα, έχει να κάνει, όταν εκδηλώνεται μ΄αυτόν τον τρόπο, μ΄ένα άρρωστο εγώ. Κατά τον Ισοκράτη μοιάζει με την ερωμένη που σε προκαλεί να την αποκτήσεις γιατί τάχα έχει ανάγκη της αγάπης σου, αλλά στο τέλος, καταστρέφει τον εραστή της μόλις διαπιστώσει ότι δεν ήταν άξιος να κυριαρχήσει στα πάθη του, δηλαδή στην αγάπη, που εκείνη η ίδια προκαλούσε να εμφανιστεί. Αυτή η αγάπη για την εξουσία που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το κενό που δημιουργεί ο φόβος της απόρριψης και η δια της βίας αποδοχή και αγάπη εκείνου που κυνηγά την εξουσία, με κάνει να πιστεύω ότι όλοι στο τέλος παραφρονούν, αφού διαπιστώσουν πόσο δυσκολομεταχείριστη είναι!

Αγαπώ την εξουσία ως καλλιτέχνης, όπως ο βιολιστής αγαπάει το βιολί του είπε ο Μ. Ναπολέων όταν ρωτήθηκε σχετικά, αλλά δεν θα βρεις πολλούς ν΄αγαπούν την εξουσία σαν ένα μέσον από το οποίο βγάζουν ήχους κι αρμονία. Η κατευθυνόμενη επιβολή τεχνοκρατών στα ανώτερα αξιώματα της εξουσίας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια μιας τέτοιας επιθυμίας ή σκέψης. Ερωτευμένοι με την εξουσία επιδεικνύουν την μεγαλομανία τους οι σημερινοί κυβερνήτες αδιαφορώντας για το αύριο των λαών! Από την άλλη ο λαός κουρασμένος από την καθημερινότητα που απλά πληγώνει, αναζητά απεγνωσμένα έναν οραματιστή ηγέτη, ο οποίος φυσικά δεν θα έκανε τα λάθη των ιστορικών προγόνων του! Αναζητά έναν πολιτικό Μεσσία ακόμα κι αν ξέρει ότι στο περιβάλλον που ζούμε πια δεν θα μπορούσε αυτός ο ένας να λύσει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα!...

Τελικά αγαπημένε μου, δεν μπορώ ν΄αποφασίσω αν η εξουσία είναι εκείνη που διαφθείρει τους ανθρώπους ή αν οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι ήδη διεφθαρμένοι όταν με τόση λύσσα προσπαθούν να ασκήσουν εξουσία. Κανείς δεν έχει τόση φρόνηση ή καλοσύνη κατά τον Τσαρλς Κόλτον, ώστε ν΄αξίζει την εμπιστοσύνη μας για απεριόριστη εξουσία. Κατά την άποψή μου οι μόνοι πραγματικά ελεύθεροι οι οποίοι και θα έπρεπε να ασκούν την εξουσία, είναι οι φιλόσοφοι οι οποίοι δεν προσδοκούν οφέλη και δεν εξαρτώνται από τα πάθη τους. Γιατί είναι οι μόνοι που θέτουν τον εαυτό τους στις εντολές του ΕΝΟΣ και στην φύση στην οποία και ανήκουν.

Όλοι όσοι σκαρφαλώνουν στην εξουσία, το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό, το κάνουν με την δική μας ανοχή και επιθυμία. Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι μας αξίζουν. Φυσικά και κάποια στιγμή πρέπει ν΄αλλάξουμε τον τρόπο που επιλέγουμε αυτούς που θα ασκήσουν την εξουσία. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να εκπροσωπούμαστε από το οξύμωρο σχήμα ή του τεχνοκράτη ή του λαοπλάνου, λαοφιλούς πολιτικού. Τα "μεγάλα μυαλά" αυτού του τόπου πρέπει να ξεμπλοκάρουν επιτέλους και δια της σύνθεσης των απόψεων να μπορέσουν ν΄ανακαλύψουν νέα μοντέλα διακυβέρνησης που θα στηρίζονται πλέον σε μια θεοποιημένη αν θες ιδέα κι όχι σ΄ένα πρόσωπο όπως γινόταν μέχρι σήμερα... Η ιδέα μπορεί να ζει και μετά την φυσική φθορά μας και δεν είναι εύκολο να μεταβληθεί από τις επιθυμίες ή τα πάθη αυτών που ασκούν την εξουσία!...
Νατάσα Γεωργανάκη