Των χεριών σου το άναρχο χάδι,
της ματιάς σου αστράφτει σημάδι,
σ’ άλλα μέρη αγγίζει το βλέμμα,
είναι αλήθεια κι ας μοιάζει με ψέμα.
Μου μιλάς κι η καρδιά φτερουγίζει,
κι αν γελάσεις το γέλιο με μαγνητίζει,
μ’ αγκαλιάζεις & νιώθω χαμένος,
με φιλάς & ανάβω λες & πιωμένος.
Σε ακούω θλιμμένη να είσαι,
μα χαρούμενη λες, προσποιείσαι,
ένα δάκρυ σου βλέπω να στάζεις
την καρδιά μου μεμιάς κομματιάζεις.
Αγναντεύω το φως των ματιών σου,
με ανάβει ο πυρσός των χεριών σου,
σπινθηρίζουν φλόγες παρθένες,
λαμπαδιάζουν οι σκέψεις σωσμένες.
Τ’ άγγιγμά σου ανίκητο πυρ,
το βλέμμα σου άλλος σωτήρ,
η φωνή σου πηγή ηρεμίας,
η παρουσία σου μήνυμα ευτυχίας.
Του ΑΡΙΩΝΑ
την καρδιά μου μεμιάς κομματιάζεις.
Αγναντεύω το φως των ματιών σου,
με ανάβει ο πυρσός των χεριών σου,
σπινθηρίζουν φλόγες παρθένες,
λαμπαδιάζουν οι σκέψεις σωσμένες.
Τ’ άγγιγμά σου ανίκητο πυρ,
το βλέμμα σου άλλος σωτήρ,
η φωνή σου πηγή ηρεμίας,
η παρουσία σου μήνυμα ευτυχίας.
Του ΑΡΙΩΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!