Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

ΕΡΩΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΣ & ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ του Τίτου Χριστοδούλου

Περιγράφοντας τον Καζανόβα, στο ομώνυμο έργο του, ο Stefan Zweig αποφαίνεται για τον ήρωά του: «Το πάθος του, διαχεόμενο σε ένα καθαρά ερωτικό επίπεδο, δεν γνωρίζει τίποτα από την έκσταση της μοναδικότητας… Αν η μοναχή C.C. δεν μπορέσει να έλθει από το Murano, κι έλθει αντίθετα η λαϊκή αδελφή της, Μ.Μ., γρήγορα ο Καζανόβα θα παρηγορηθεί. Άλλωστε, μια γυναίκα είναι ίδια με κάθε άλλη!»

Η στάση του Καζανόβα απέναντι στις γυναίκες και την σεξουαλική επιθυμία θέτει, στην οριακότητά της, μερικά θεμελιώδη ερωτήματα αναφορικά με το τι είναι η ερωτική επιθυμία, και, από την ίδια άποψη, τι θα έπρεπε να είναι. Γιατί βρίσκουμε, αν βρίσκουμε, την στάση του Καζανόβα απωθητική, μειωτική με απαράδεκτο τρόπο για το «αντικείμενο του πόθου του», αυτή ή την άλλη γυναίκα; Τι είναι αυτό, στην συγκεκριμένη μοναδικότητα της ερωτικής επιθυμίας, που μας ωθεί να επιδιώξουμε να «φτιάξουμε» ένα προσωπικό δεσμό ως μια διαπροσωπική σχέση, ως κάτι που εξαγιάζει ή αποπνευματοποιεί την ερωτική επιθυμία σε αντίθεση κι απώθηση της στάσης που βλέπει «μια γυναίκα ως ίδια και τίποτα παραπάνω από μια άλλη γυναίκα»;