Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΕΥΦΩΝΙΕΣ του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Όντας, ως λέξις, και φωνή. Δέσιμο του ήχου με τον λόγο ακόμα πιο αδήριτo στα αρχαία ελληνικά όπου, ως γνωστόν, η ανάγνωση του λόγου δεν εννοείτο παρά ως εκφώνησή του, γινόταν πάντα φωνακτά. Κι ακόμη περισσότερο του ποιητικού λόγου, που ανέδιδε και την μουσικότητα της προσωδίας. Μέλος, τραγούδι η ποίηση, με την συνοδεία της κιθάρας η «ιμερόεσσα αοιδή» του έπους, της λύρας (ή του αυλού) η αιολικής προέλευσης λυρική ποίηση, όπου «μέλος», μελική ποίηση, σημαίνει ακριβώς το πάντρεμα στίχου και μουσικής. Στην (δωρικής καταγωγής) χορική ποίηση, μετά την επική ποίηση, από τον 7ο αιώνα και μετά, έχουμε, με την πρόσθεση της όρχησης, το απόλυτο αισθητικό ανάπτυγμα του ποιητικού ρυθμού, με την τριαδική σχέση του λόγου, της μουσικής και της κίνησης.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ του Τίτου Χριστοδούλου


Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Το 1914, ο Herbert George Wells (1866-1946), ο φιλοσοφημένος συγγραφέας του προφητικού «Πολέμου των 'Αστρων» και της «Μηχανής που Ταξιδεύει στον Χρόνο», εξέδιδε το βιβλίο του «Ο Κόσμος Απελευθερωμένος». Αναδιφούσε, σε αυτό, την ιστορία του ανθρώπου στον αγώνα του να δαμάσει τις πηγές ενέργειας, από τις πρώτες αδρές προσπάθειες κατασκευής εργαλείων και δαμασμού των οικόσιτων ζώων, μέχρι την χρήση του ατμού και της ηλεκτρικής ενέργειας στην εποχή μας.

Ο Πρόλογος καταλήγει με την διάλεξη από ένα καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ο διαπρεπής ομιλητής εξηγούσε κι αναλογιζόταν τις δυνατότητες του ανθρώπου να επιταχύνει την ραδιενεργό αποσύνθεση του ουρανίου, εκλύοντας την τεράστια ενέργεια που αυτό περιέκλειε, και σιγά σιγά, πιστό στην φύση του, εξέλυε.